Προβολή πηγαίου κώδικα για τη σελίδα Ογκανέσσιο

{{Πληροφορίες χημικού στοιχείου
 <!--------Χρώμα πίνακα--------->
 |χρώμα                        =#cccccc
 <!--Θέση του στοιχείου στον περιοδικό πίνακα-->
 |αριστερά                     =[[Τενέσιο]]
 |δεξιά                        =[[Ουνουνέννιο]]
 |πάνω                         =[[Ραδόνιο|Rn]]
 |κάτω                         =[[Ουνεξόκτιο|Uho]]
<!----------Ιστορία----------->
|Πρόβλεψη                     =από τον Ρόμπερτ Σμολάντσουκ το 1998
|Ανακαλύφθηκε                 =από το Κοινό Ινστιτούτο Πυρηνικής Έρευνας και το Εθνικό Εργαστήριο Λώρενς της Λίβερμορ το 2002
|Πρώτη Απομόνωση              = 
 <!-----Κυρίως πληροφορίες----->
 |όνομα                        =Ογκανέσσιο
 |σύμβολο                      =Og
 |εικόνα                       =Electron_shell_118_Oganesson.svg
 |λεζάντα                      =
 |εικόνα2                      =
 |λεζάντα2                     =
 |ατομικός αριθμός             =118
 |κατηγορία                    =[[Υπερακτινίδες]]
 |ομάδα                        =18
 |περίοδος                     =7
 |τομέας                       =p
 |σχετική ατομική μάζα         =294 g/mol
 |φυσική κατάσταση             =
 |ηλεκτρονική διαμόρφωση       =[Rn] 5f<sup>14</sup> 6d<sup>10</sup> 7s<sup>2</sup> 7p<sup>6</sup>

(προβλεπόμενη)
 |EINECS                       =
 |CAS numb                     = 54144-19-3 
 |ατομική ακτίνα               = 152 pm
 |ομοιοπολική ακτίνα           = (προβλεπόμενη) 157 pm
 |ακτίνα van der Waals         = 
 |ηλεκτραρνητικότητα           = 
 |αριθμοί οξείδωσης            = -1, 0, +1, '''+2''', '''+4''', +6
 |ενέργειες ιονισμού           = 1η: (κατά παρεκβολή) 839.4 kJ•mol<sup>-1</sup>

2η: (κατά παρεκβολή) 1450 kJ•mol<sup>-1</sup>
 |κρυσταλλικό σύστημα          =
 |κρυσταλλικό πλέγμα           =
 |σημείο τήξης                 = 
 |σημείο βρασμού               =80 ± 30°C
 |τριπλό σημείο                =
 |κρίσιμο σημείο               = (κατά παρεκβολή) 439 K, 6.8 MPa
 |πυκνότητα                    = (προβλεπόμενη) 13.65g•cm<sup>-3</sup>
 |ενθαλπία τήξης               = (κατά παρεκβολή) 23.5 kJ•mol<sup>-1</sup>
 |ενθαλπία εξάτμισης           = (κατά παρεκβολή) 19.4 kJ•mol<sup>-1</sup>
 |ειδική θερμοχωρητικότητα     =
 |μαγνητική συμπεριφορά        =
 |ειδική ηλεκτρική αντίσταση   =
 |ειδική ηλεκτρική αγωγιμότητα =
 |ειδική θερμική αγωγιμότητα   =
 |σκληρότητα Mohs              =
 |σκληρότητα Vickers           =
 |σκληρότητα Brinell           =
 |μέτρο ελαστικότητας          =
 |μέτρο ολίσθησης              =
 |μέτρο ελαστικότητας όγκου    =
 |λόγος Poison                 =
 |ταχύτητα του ήχου            =
 }}

Το '''ογκανέσσιο''' (πρώην '''ουνουνόκτιο''', ''Ununoctium'') είναι [[Υπερακτινίδες|υπερβαρύ]] [[χημικό στοιχείο]] με [[Ατομικός αριθμός|ατομικό αριθμό]] 118 και με [[χημικό σύμβολο]] '''Og'''. Είναι επίσης γνωστό ως [[Χημικά στοιχεία που προβλέφθηκαν από τον Ντμίτρι Μεντελέγιεφ|εκαραδόνιο]]<ref>Το πρόθεμα «εκα-» υποδηλώνει χημικό στοιχείο που βρίσκεται στον περιοδικό πίνακα των χημικών στοιχείων κάτω από το στοιχείο με το όνομα που ακολουθεί. Δηλαδή εκαραδόνιο σημαίνει ότι είναι το στοιχείο που βρίσκεται στον πίνακα κάτω από το ραδόνιο.</ref> ή και ως '''στοιχείο 118''', και βρίσκεται στον [[Περιοδικός πίνακας των χημικών στοιχείων|περιοδικό πίνακα χημικών στοιχείων]] στον [[Τομέας p|τομέα p]]. Είναι το τελευταίο (γνωστό) στοιχείο της [[7η περίοδος των χημικών στοιχείων|7<sup>ης</sup> περιόδου]], αλλά και το πρώτο [[Τεχνητό χημικό στοιχείο|τεχνητό]] μέλος της [[Ευγενή αέρια|Ομάδας 18]]. Έχει τον υψηλότερο ατομικό αριθμό και [[ατομική μάζα]] από οποιοδήποτε από τα χημικά στοιχεία που ανακαλύφθηκαν (ή δημιουργήθηκαν τεχνητά) ως τώρα.

Το [[ραδιενέργεια|ραδιενεργό]] [[άτομο]] του ογκανεσσίου είναι πολύ ασταθές, και από το 2002, μόνο τρία ή πιθανώς τέσσερα [[Ισότοπο|ισότοπά]] του έχουν ανιχνευθεί<ref>"The Top 6 Physics Stories of 2006". Discover Magazine. 2007-01-07. Ανακτήθηκε στις 2008-01-18.</ref>. Το γεγονός αυτό επέτρεψε πολύ λίγο πειραματικό χαρακτηρισμό των ιδιοτήτων του και τη δυνατότητα ύπαρξης πιθανών [[χημική ένωση|χημικών ενώσεών]] του. Ωστὀσο, θεωρητικοί υπολογισμοί κατέληξαν σε πολλές προβλέψεις, που περιλαμβάνουν και κάποιες μη αναμενόμενες. Για παράδειγμα, ενώ το ογκανέσσιο τοποθετήθηκε στην ομάδα 18, είναι πιθανό να μην είναι (τελικά) ευγενές αέριο, όπως τα υπόλοιπα χημικά στοιχεία της Ομάδας 18<ref name=Nash/>. Τυπικά θεωρήθηκε ότι είναι ένα [[αέριο]], αλλά τώρα προβλέφθηκε ότι είναι [[στερεό]], υπό [[κανονικές συνθήκες]], εξαιτίας [[Σχετικιστική κβαντική χημεία|σχετικιστικών φαινομένων]]<ref name=Nash/>.

==Ιστορία==
Στα τέλη του 1998 ο [[Πολωνία|Πολωνός]] φυσικός Ρόμπερτ Σμολάντσουκ (''Robert Smolańczuk'') δημοσίευσε υπολογισμούς σχετικά με την (πυρηνική) σύντηξη των ατομικών πυρήνων για τη σύνθεση βαρέων ατόμων, στα οποία συμπεριλαμβάνεται και το ογκανέσσιο.<ref name=Smolanczuk>{{cite journal|author=Smolanczuk, R.|journal=[[Physical Review]] C|volume=59|issue=5|year=1999|title=Production mechanism of superheavy nuclei in cold fusion reactions|pages=2634–2639|doi=10.1103/PhysRevC.59.2634|bibcode = 1999PhRvC..59.2634S}}</ref> Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του θα ήταν δυνατό να συντεθεί ογκανέσσιο μέσω πυρηνικής σύντηξης [[Μόλυβδος|μολύβδου]] με [[κρυπτό]], υπό εξαιρετικά ελεγχόμενες συνθήκες.<ref name="Smolanczuk"/>

Το 1999 ερευνητές στο [[Εθνικό Εργαστήριο Λώρενς στο Μπέρκλεϋ]] έκαναν χρήση αυτών των προβλέψεων και ανακοίνωσαν την ανακάλυψη του [[Ουνουνέξιο|<span style="color:black;">ουνουνεξίου</span>]] (τώρα [[λιβερμόριο]]υ) και του τότε ουνουνοκτίου ('''''Uuo'''''), σε εργασία που δημοσιεύθηκε στο Physical Review Letters,<ref>{{cite journal|last=Ninov|first=Viktor|coauthors=''et al.''|title=Observation of Superheavy Nuclei Produced in the Reaction of {{SimpleNuclide|Link|Krypton|86}} with {{SimpleNuclide|Link|Lead|208}}|journal=[[Physical Review Letters]]|volume=83|pages=1104–1107|year=1999|doi=10.1103/PhysRevLett.83.1104|bibcode=1999PhRvL..83.1104N|issue=6}}</ref> και πολύ σύντομα τα αποτελέσματα αναφέρθηκαν στο Science. Οι ερευνητές ανέφεραν ότι είχαν πραγματοποιήσει την αντίδραση:
<div style='text-align: center;'>
<math>
\mathrm{
^{86}_{36}Kr + ^{208}_{\;82}Pb \xrightarrow{} ^{293}_{118}Uuo + ^1_0n}
</math> 
</div>

Την επόμενη χρονιά όμως δημοσίευσαν αναίρεση της ανακοίνωσής τους, μια και ερευνητές σε άλλα εργαστήρια δεν μπόρεσαν να επαναλάβουν τα αποτελέσματα, ενώ και το ίδιο το εργαστήριο του Μπέρκλεϋ δεν μπόρεσε να τα επαναλάβει.<ref>{{cite news|url=http://enews.lbl.gov/Science-Articles/Archive/118-retraction.html|publisher=Berkeley Lab|author=Public Affairs Department|title=Results of element 118 experiment retracted|date=2001-07-21|accessdate=2008-01-18|archive-url=https://web.archive.org/web/20080129191344/http://enews.lbl.gov/Science-Articles/Archive/118-retraction.html|archive-date=2008-01-29|url-status=dead}}</ref> Τον Ιούλιο του 2002 ο διευθυντής του εργαστηρίου ανακοίνωσε ότι ο αρχικός ισχυρισμός της ανακάλυψης των δύο αυτών στοιχείων βασιζόταν σε δεδομένα που είχε χαλκεύσει ο κυριότερος συγγραφέας της ανακοίνωσης Βίκτωρ Νανίν (''Victor Nunin'').<ref>{{cite journal|first=Rex|last=Dalton|pages=728–729|title=Misconduct: The stars who fell to Earth|journal=[[Nature (journal)|Nature]]|volume=420|doi=10.1038/420728a|year=2002|pmid=12490902|last1=Dalton|first1=R|issue=6917}}</ref><ref>[http://physicsworld.com/cws/article/news/2629 Element 118 disappears two years after it was discovered] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20071012075515/http://physicsworld.com/cws/article/news/2629 |date=2007-10-12 }}. Physicsworld.com. Retrieved on 2012-04-02.</ref>

== Αναφορές ανακάλυψης ==
Η πρώτη διάσπαση ατόμων ογκανεσσίου παρατηρήθηκε στο Κοινό Ινστιτούτο Πυρηνικής Έρευνας από τον Γιούρι Ογκανεσσιάν και την ομάδα του στην [[Ντουμπνά]] της Ρωσίας, το 2002 <ref name="pp2002">{{cite journal|author=Oganessian, Yu. T. ''et al.''|title=Results from the first <sup>249</sup>Cf+<sup>48</sup>Ca experiment|url=http://www.jinr.ru/publish/Preprints/2002/287(D7-2002-287)e.pdf|journal=JINR Communication|location=JINR, Dubna|year=2002}}</ref>. Στις 6 Οκτωβρίου του 2006, ερευνητές από το Κ.Ι.Π.Ε. (Κοινό Ινστιτούτο Πυρηνικής Έρευνας) και από το [[Εθνικό Εργαστήριο Λώρενς στο Λίβερμορ]] (Καλιφόρνια) στις Η.Π.Α. δουλεύοντας στο Κ.Ι.Π.Ε. της Ντουμπνά, ανακοίνωσαν <ref name="full"/> ότι είχαν ανιχνεύσει έμμεσα συνολικά τρεις (ενδεχομένως τέσσερις) πυρήνες του ογκανεσσίου-294 (ένα ή δύο το 2002 <ref>{{cite web|url=http://159.93.28.88/linkc/118/anno.html|title=Element 118: results from the first {{SimpleNuclide|Californium|249}} + {{SimpleNuclide|Calcium|48}} experiment|author=Oganessian, Yu. T.|publisher=Communication of the Joint Institute for Nuclear Research|year=2002|accessdate=2013-04-27|archive-date=2011-07-22|archive-url=https://web.archive.org/web/20110722060249/http://159.93.28.88/linkc/118/anno.html|url-status=unfit}}</ref> και δύο παραπάνω το 2005) παραγόμενους μέσω σύγκρουσης ατόμων καλιφορνίου-249 και ιόντων ασβεστίου-48:<ref>{{cite news|title=Livermore scientists team with Russia to discover element 118|url=https://www.llnl.gov/news/newsreleases/2006/NR-06-10-03.html|publisher=Livermore press release|date=2006-12-03|accessdate=2008-01-18|archive-url=https://web.archive.org/web/20111017105348/https://www.llnl.gov/news/newsreleases/2006/NR-06-10-03.html|archive-date=2011-10-17|url-status=dead}}</ref><ref>{{cite journal|author=Oganessian, Yu. T.|title=Synthesis and decay properties of superheavy elements|journal=Pure Appl. Chem.|volume=78|pages=889–904|doi=10.1351/pac200678050889|year=2006|issue=5}}</ref><ref>{{cite journal|title=Heaviest element made – again|journal=Nature News|publisher=[[Nature]]|year=2006|doi=10.1038/news061016-4|author= Sanderson, K.}}</ref><ref>{{cite web|author=Schewe, P. |author2= Stein, B.|title=Elements 116 and 118 Are Discovered|work=Physics News Update|publisher=[[American Institute of Physics]]|date=2006-10-17|url=http://www.aip.org/pnu/2006/797.html|accessdate=2008-01-18|archiveurl=https://web.archive.org/web/20120101144201/http://www.aip.org/pnu/2006/797.html|archivedate=2012-01-01|url-status=dead}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2006/10/16/AR2006101601083.html|title=Scientists Announce Creation of Atomic Element, the Heaviest Yet|publisher=Washington Post|author=Weiss, R.|date=2006-10-17|accessdate=2008-01-18}}</ref>

<div style='text-align: center;'>
<math>
\mathrm{
^{249}_{\ 98}Cf + ^{48}_{20}Ca \xrightarrow{} ^{294}_{118}Og + ^3_0n}
</math> 
</div>
[[File:Oganesson-294 nuclear.svg|thumb|left|200px|alt=Σχηματικό διάγραμμα της άλφα διάσπασης του ογκανεσσίου-294 με χρόνο ημιζωής 0,89 ms και ενέργεια διάσπασης των 11,65 MeV. Τα προκύπτοντα άτομα λιβερμόριου-290 διασπάται από τη διάσπαση άλφα, με διάρκεια ημιζωής 10,0 ms και ενέργεια διάσπασης των 10,80 MeV, σε [[φλερόβιο|<span style="color:black;">φλερόβιο</span>]]-286. Το [[φλερόβιο-286]] έχει ημιζωή 0.16 s και ενέργεια διάσπασης 10,16 MeV, και υποβάλλεται σε διάσπαση άλφα για να μετατραπεί σε [[κοπερνίκιο|<span style="color:black;">κοπερνίκιο</span>]]-282 με ρυθμό αυθόρμητης σχάσης 0,7. Το ίδιο το κοπερνίκιο έχει χρόνο ημιζωής μόνο 1,9 ms και έχει ρυθμό αυθόρμητης σχάσης 1,0|Το μονοπάτι της [[Ραδιενεργός διάσπαση|ραδιενεργού διασπάσεως]] του [[ισότοπο|ισοτόπου]] ογκανέσσιο-294 <ref name="full"/>. Η [[ενέργεια αποσύνθεσης]] και η διάρκεια [[ημιζωής]] δίνεται για το [[γονικό ισότοπο]] και για κάθε [[θυγατρικό ισότοπο]]. Το ποσοστό των ατόμων που υποβάλλονται σε [[αυθόρμητη σχάση]] (SF) δίδεται με πράσινα γράμματα.]]

Το 2011, η [[IUPAC]] αξιολόγησε τα αποτελέσματα του 2006 της συνεργασίας Ντουμπνά-Λίβερμορ και κατέληξε: «Οι τρεις ενέργειες που αναφέρθηκαν για το ισότοπο του στοιχείου με Ζ = 118 έχει πολύ καλό εσωτερικὀ πλεονασμό, αλλά χωρίς άγκυρα οι γνωστοί πυρήνες δεν πληρούν τα κριτήρια για την ανακάλυψη" <ref>{{cite journal|doi=10.1351/PAC-REP-10-05-01|title=Discovery of the elements with atomic numbers greater than or equal to 113 (IUPAC Technical Report)|year=2011|last1=Barber|first1=Robert C.|last2=Karol|first2=Paul J.|last3=Nakahara|first3=Hiromichi|last4=Vardaci|first4=Emanuele|last5=Vogt|first5=Erich W.|journal=Pure and Applied Chemistry|page=1|volume=83|issue=7}}</ref>.

Λόγω της πολύ μικρής πιθανότητας αντίδρασης σύντηξης (η διατομή σύντηξης είναι ~ 0,3-0,6 pb = (3-6) × 10<sup>−41</sup> m<sup>2</sup>), το πείραμα πήρε 4 μήνες και περιλάμβανε μια δόση δέσμης των 4 × 10<sup>19</sup> ιόντων ασβεστίου που έπρεπε να να πυροβόλησουν στο στόχο από καλιφόρνιο για να παραγάγει το πρώτο καταγεγραμμένο συμβάν που πιστεύετο ότι ήταν η σύνθεση του ογκανεσσίου <ref name="webelements">{{cite web|url=http://webelements.com/webelements/elements/text/Uuo/key.html|title=Ununoctium|publisher=WebElements Periodic Table|accessdate=2008-01-18}}</ref>. Παρ' όλα αυτά, οι ερευνητές είναι πολύ σίγουροι ότι τα αποτελέσματα δεν είναι [[ψευδώς θετικά]], δεδομένου ότι η πιθανότητα οι ανιχνεύσεις να ήταν τυχαία γεγονότα είναι λιγότερο από 0,001‰ <ref>{{cite web|quote="I would say we're very confident."|url=http://pubs.acs.org/cen/news/84/i43/8443element118.html|title=Element 118 Detected, With Confidence|publisher=Chemical and Engineering news|date=2006-10-17|accessdate=2008-01-18}}</ref>.

Στα πειράματα, παρατηρήθηκε η άλφα-διάσπαση των τριών ατόμων ογκανεσσίου παρατηρήθηκε. Μία τέταρτη αποσύνθεση με άμεση [[αυθόρμητη σχάση]] προτάθηκε επίσης. Μία διάρκεια ημιζωής 0,89 ms υπολογίστηκε: Το <sup>294</sup>Og διασπάται σε [[Λιβερμόριο-290|<sup>290</sup>Lv]] από την [[άλφα διάσπαση]]. Επειδή υπήρχαν μόνο τρεις πυρήνες, ο χρόνος ημισείας ζωής που προέρχεται από τις παρατηρούμενες διάρκειες ζωής έχει μία μεγάλη αβεβαιότητα: 0.89{{±|1.07|0.31}} ms <ref name="full">{{cite journal|last=Oganessian|first=Yu. T.|coauthors=''et al.''|title=Synthesis of the isotopes of elements 118 and 116 in the {{SimpleNuclide|Californium|249}} and {{SimpleNuclide|Curium|245}} + {{SimpleNuclide|Calcium|48}} fusion reactions|journal=[[Physical Review]] C|volume=74|issue=4|pages=044602|year=2006|doi=10.1103/PhysRevC.74.044602|bibcode = 2006PhRvC..74d4602O}}</ref>

<div style='text-align: center;'>
<math>
\mathrm{
^{290}_{116}Lv + ^{4}_{2}He \xrightarrow{} ^{294}_{118}Og}
</math>
</div>
Η ταυτοποίηση των πυρήνων <sup>294</sup>Og επαληθεύθηκε με χωριστή δημιουργία των υποτιθέμενων θυγατρικών πυρήνων <sup>290</sup>Lv άμεσα μέσω ενός βομβαρδισμού του <sup>245</sup>Cm με ιόντα <sup>48</sup>Ca,

<div style='text-align: center;'>
<math>
\mathrm{
^{245}_{96}Cm + ^{48}_{20}Ca \xrightarrow{} ^{290}_{116}Lv + ^3_0n},
</math>
</div>
και με έλεγχο ότι η αποσύνθεση του <sup>290</sup>Lv ταίριαζε με την αλυσίδα διάσπασης των πυρήνων του <sup>294</sup>Og <ref name="full"/>. Ο θυγατρικός πυρήνας <sup>290</sup>Lv είναι πολύ ασταθής, διασπάται με ημιζωή 14 χιλιοδευτερόλεπτα σε <sup>286</sup>Fl, το οποίο μπορεί να παρουσιάσει είτε αυθόρμητη σχάση ή άλφα διάσπαση σε <sup>282</sup>Cn, στο οποίο θα υποβληθεί αυθόρμητη σχάση<ref name="full"/>.

Σε ένα μοντέλο κβαντικής σήραγγας, η α διάσπαση του <sup>294</sup>Og προβλεπόταν να είχε χρόνο ημιζωής  είναι 0.66{{±|0.23|0.18}}ms <ref name="half-lives">{{cite journal|journal=Phys. Rev. C|volume=73|page=014612|year=2006|title=α decay half-lives of new superheavy elements|first1=Roy P.|last1=Chowdhury |first2=C. |last2=Samanta |first3= D. N. |last3=Basu|doi=10.1103/PhysRevC.73.014612|arxiv = nucl-th/0507054 |bibcode = 2006PhRvC..73a4612C}}</ref>  με την πειραματική τιμή Q που δημοσιεύθηκε το 2004 <ref name=oga04>{{cite journal|doi=10.1103/PhysRevC.70.064609 |title=Measurements of cross sections and decay properties of the isotopes of elements 112, 114, and 116 produced in the fusion reactions <sup>233,238</sup>U, <sup>242</sup>Pu, and <sup>248</sup>Cm+<sup>48</sup>Ca |journal=Physical Review C |date=2004-12-17 |author=Yu. Ts. Oganessian}}</ref>. Ο υπολογισμός με τις θεωρητικές τιμές Q-από το μακροσκοπικό - μικροσκοπικό μοντέλο της Μάντιαν-Χόφμαν-Πατύκ-Σομπιτσέφσκι δίνει κάπως χαμηλά, αλλά συγκρίσιμα αποτελέσματα <ref name=npa07>{{cite journal|journal=Nucl. Phys. A|volume=789|pages=142–154|year=2007|title=Predictions of alpha decay half-lives of heavy and superheavy elements|author=Samanta, C.; Chowdhury, R. P.; Basu, D.N.|doi=10.1016/j.nuclphysa.2007.04.001|arxiv = nucl-th/0703086 |bibcode = 2007NuPhA.789..142S}}</ref>.

Μετά την επιτυχία της απόκτησης ογκανεσσίου, οι ερευνητές έχουν αρχίσει παρόμοια πειράματα με την ελπίδα της δημιουργίας [[Ουνμπινίλιο|ουνμπινιλίου]] (στοιχείο 120) από <sup>58</sup>Fe και <sup>244</sup>Pu <ref>{{cite news|url=https://www.llnl.gov/str/April07/pdfs/04_07.4.pdf|title=A New Block on the Periodic Table|date=April 2007|publisher=Lawrence Livermore National Laboratory|accessdate=2008-01-18|format=PDF|archive-url=https://web.archive.org/web/20080528130457/https://www.llnl.gov/str/April07/pdfs/04_07.4.pdf|archive-date=2008-05-28|url-status=dead}}</ref>. Τα ισότοπα του ουνμπινιλίου αναμένεται να έχουν άλφα διάσπαση με ημίσεια ζωή της τάξης των μικροδευτερολέπτων <ref name=prc08ADNDT08>{{cite journal|journal=Physical Reviews C|volume=77|page=044603|year=2008|title=Search for long lived heaviest nuclei beyond the valley of stability|first1=Roy P.|last1=Chowdhury |first2=C. |last2=Samanta |first3= D. N. |last3=Basu|doi=10.1103/PhysRevC.77.044603|bibcode = 2008PhRvC..77d4603C|issue=4|arxiv = 0802.3837 }}</ref><ref name="sciencedirect1">{{cite journal|journal=At. Data & Nucl. Data Tables |volume=94|pages=781–806|year=2008|title=Nuclear half-lives for α -radioactivity of elements with 100 ≤ Z ≤ 130|author=Chowdhury, R. P.; Samanta, C.; Basu, D.N.|doi=10.1016/j.adt.2008.01.003|bibcode = 2008ADNDT..94..781C|issue=6|arxiv = 0802.4161 }}</ref>.

== Ονομασία ==
Από τη δεκαετία του [[1960|<span style="color:black;">1960</span>]] το ογκανέσσιο ήταν γνωστό ως εκα-emanation (emanation είναι το παλαιό όνομα για το [[ραδόνιο]]<ref name=60s>{{cite journal|doi=10.1016/0022-1902(65)80255-X|year=1965|publisher=Elsevier Science Ltd.|title=Some physical and chemical properties of element 118 (Eka-Em) and element 86 (Em)|first=A. V.|last=Grosse|journal=Journal of Inorganic and Nuclear Chemistry|volume=27|issue=3|pages=509–19}}</ref>. Το 1979 η [[IUPAC]] δημοσίευσε προτάσεις σύμφωνα με τις οποίες το στοιχείο θα ονομαζόταν ογκανέσσιο, που θα ήταν μία συστηματική όνομασία του [[Χημικό στοιχείο|<span style="color:black;">στοιχείου</span>]]<ref name=iupac>{{cite journal|author=Chatt, J.|journal=Pure Appl. Chem.|year=1979|volume=51|pages=381–384|title=Recommendations for the Naming of Elements of Atomic Numbers Greater than 100|doi=10.1351/pac197951020381|issue=2}}</ref>, ως σύμβολο κράτησης θέσης έως ότου η ανακάλυψη του στοιχείου επιβεβαιωθεί και η IUPAC αποφασίσει ένα όνομα.

Πριν από την ανάκληση, το 2002, οι ερευνητές από το Μπέρκλεϋ είχε την πρόθεση να αναφέρει το στοιχείο γκιόρσιο, ghiorsium (Gh), μετά από Albert Ghiorso (ηγετικό μέλος της ερευνητικής ομάδας)<ref>{{cite web|title=Discovery of New Elements Makes Front Page News|url=http://lbl.gov/Science-Articles/Research-Review/Magazine/1999/departments/breaking_news.shtml|publisher=Berkeley Lab Research Review Summer 1999|year=1999|accessdate=2008-01-18}}</ref>.

Οι [[Ρωσία|Ρώσοι]] ερευνητές ανέφεραν τη σύνθεση τους το 2006. Το 2007, ο επικεφαλής του Ρωσικού Ινστιτούτου δήλωσε ότι η ομάδα εξέταζε δύο ονόματα για το νέο στοιχείο: φλυόριο, flyorium (Fy), προς τιμήν του Γκεόργκι Φλέροβ, ιδρυτή του ερευνητικού εργαστηρίου στην Ντουμπνά• και μοσκόβιο, moskovium (Mk), σε αναγνώριση της περιφέρειας της Μόσχας, όπου βρίσκεται η Ντουμπνά<ref>{{cite web|url=http://news.rin.ru/eng/news/9886/9/6/|title=New chemical elements discovered in Russia`s Science City|date=2007-02-12|accessdate=2008-02-09}}</ref>. Ανέφερε επίσης ότι, αν και το στοιχείο ανακαλύφθηκε με αμερικανική συνεργασία, η οποία παρείχε το στόχο καλιφορνίου, το στοιχείο θα πρέπει δικαίως να ονομαστεί προς τιμήν της Ρωσίας από το Εργαστήριο Flerov των πυρηνικών αντιδράσεων στο Κ.Ι.Π.Ε. ήταν η μόνη εγκατάσταση στον κόσμο που θα μπορούσε να επιτευχθεί αυτό το αποτέλεσμα<ref>{{cite web|last=Yemel'yanova|language=ρωσικά|first=Asya|date=2006-12-17|url=http://www.vesti.ru/doc.html?id=113947|title=118-й элемент назовут по-русски (118th element will be named in Russian)|publisher=vesti.ru|accessdate=2008-01-18|archive-date=2008-12-25|archive-url=https://web.archive.org/web/20081225102337/http://www.vesti.ru/doc.html?id=113947|url-status=dead}}</ref>. Αυτά τα ονόματα πρότεινε αργότερα για το στοιχείο 114 (φλερόβιο) και για το στοιχείο 116 (μοσκόβιο)<ref>{{cite web|publisher=rian.ru|year=2011|accessdate=2011-05-08|url=http://ria.ru/science/20110326/358081075.html|title=Российские физики предложат назвать 116 химический элемент московием (Russian Physicians Will Suggest to Name Element 116 Moscovium)|language=ρωσικά}}</ref>. Ωστόσο, η τελική ονομασία που προτάθηκε για το στοιχείο 116 ήταν αντί αυτού το [[λιβερμόριο]]<ref name=IUPAC>{{cite web|title=News: Start of the Name Approval Process for the Elements of Atomic Number 114 and 116|url=http://www.iupac.org/news/news-detail/article/start-of-the-name-approval-process-for-the-elements-of-atomic-number-114-and-116.html|work=International Union of Pure and Applied Chemistry|accessdate=2 December 2011|archive-date=2014-08-23|archive-url=https://web.archive.org/web/20140823092056/http://www.iupac.org/news/news-detail/article/start-of-the-name-approval-process-for-the-elements-of-atomic-number-114-and-116.html|url-status=dead}}</ref>.

Καμία ονομασία δεν έχει προταθεί ακόμα για το στοιχείο αφού καμία από τις απαιτήσεις για την ανακάλυψή του δεν έχουν γίνει ακόμα δεκτές από την IUPAC. Σύμφωνα με τις ισχύουσες κατευθυντήριες γραμμές της IUPAC, το απόλυτο όνομα για όλα τα νέα στοιχεία θα πρέπει να τελειώνει σε «-ιο»,  όχι «-ον», ακόμη κι αν αποδειχτεί ότι το ογκανέσσιο είναι ένα ευγενές αέριο, που παραδοσιακά έχουν ονόματα που τελειώνουν σε «-ον» (με την εξαίρεση του [[Ήλιο|ηλίου]], το οποίο όταν ανακαλύφθηκε δεν ήταν γνωστό ότι είναι ένα ευγενές αέριο)<ref>{{cite journal|doi=10.1351/pac200274050787|url=http://media.iupac.org/publications/pac/2002/pdf/7405x0787.pdf|title=Naming of new elements (IUPAC Recommendations 2002)|year=2002|author=Koppenol, W. H.|journal=Pure and Applied Chemistry|volume=74|page=787|issue=5}}</ref>.

== Πυρηνική σταθερότητα και ισότοπα ==
[[Αρχείο:Island of stability (Zagrebaev).png|thumb|400px|Το ογκανέσσιο είναι δίπλα από το «νησί τής σταθερότητας» και έτσι οι πυρήνες του είναι ελαφρώς πιο σταθεροί απ´ ό,τι είχε προβλεφθεί.]]
{{Κύριο|Ισότοπα του ουνουνοκτίου}}
*''Δείτε Επίσης: ''[[Νησί της σταθερότητας]]''
Η σταθερότητα των πυρήνων μειώνεται σημαντικά με την αύξηση του ατομικού αριθμού μετά το [[πλουτώνιο]], το βαρύτερο αρχέγονο χημικό στοιχείο, έτσι ώστε όλα τα ισότοπα με ατομικό αριθμό πάνω από [[Μεντελεγέβιο|101]] να αποσυντίθονται ραδιενεργώς με ημιζωή κάτω από μία ημέρα, με εξαίρεση το [[ντούμπνιο-268]]. Δεν υπάρχουν στοιχεία με ατομικό αριθμό πάνω από 82 (μετά από τον [[Μόλυβδος|μόλυβδο]]) που να έχουν σταθερά ισότοπα <ref>{{cite journal|last = Marcillac|first = Pierre de|coauthors = Noël Coron, Gérard Dambier, Jacques Leblanc, and Jean-Pierre Moalic|year = 2003|month = April|title = Experimental detection of α-particles from the radioactive decay of natural bismuth|journal = Nature|volume = 422|pages = 876–878|pmid=12712201|doi = 10.1038/nature01541|issue = 6934|bibcode = 2003Natur.422..876D}}</ref>. Παρ 'όλα αυτά, για τον λόγο ότι δεν είναι πολύ καλά κατανοητό ακόμα, υπάρχει μια ελαφρά αύξηση της πυρηνικής σταθερότητας γύρω από ατομικούς αριθμούς [[Νταρμστάντιο|110]]-[[Φλερόβιο|114]], η οποία οδηγεί στην εμφάνιση του τι είναι γνωστό στην πυρηνική φυσική ως το «νησί της σταθερότητας». Αυτή η ιδέα, που προτάθηκε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια από τον καθηγητής Glenn Seaborg, εξηγεί γιατί τα βαρέα στοιχεία διαρκούν περισσότερο απ´ ότι είχε προβλεφθεί <ref>{{cite book|title=Van Nostrand's scientific encyclopedia|url=https://archive.org/details/vannostrandsscie0001unse_b2u7|first1=Glenn D. |last1= Considine |first2=Peter H. |last2= Kulik|publisher=Wiley-Interscience|year=2002|edition=9|isbn=978-0-471-33230-5|oclc=223349096}}</ref>. Το ογκανέσσιο είναι ραδιενεργό και έχει ημιζωή που φαίνεται ότι είναι λιγότερη από ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου. Παρ' όλα αυτά, εξακολουθεί να είναι μεγαλύτερη απ´ ότι κάποιες προβλεπόμενες τιμές <ref name=half-lives/><ref>{{cite journal|title=Heaviest nuclei from 48Ca-induced reactions|first=Yu. T.|last=Oganessian|year=2007|journal= Journal of Physics G: Nuclear and Particle Physics|volume=34|pages=R165–R242|doi=10.1088/0954-3899/34/4/R01|bibcode = 2007JPhG...34..165O|issue=4}}</ref>, δίνοντας έτσι περαιτέρω υποστήριξη στην ιδέα της «νησίδας της σταθερότητας» <ref>{{cite web|url=http://www.dailycal.org/printable.php?id=21871|title=New Element Isolated Only Briefly|publisher=[[The Daily Californian]]|date=2006-10-18|accessdate=2008-01-18|archive-date=2008-10-08|archive-url=https://web.archive.org/web/20081008102331/http://www.dailycal.org/printable.php?id=21871|url-status=unfit}}</ref>.

Οι υπολογισμοί που χρησιμοποιούν μοντέλου κβαντικής διάνοιξης σηράγγων προβλέπει την ύπαρξη των διαφόρων ισοτόπων ογκανεσσίου πλουσίων σε νετρόνια με άλφα-διάσπαση και ημιζωή κοντά στο 1 ms<ref name=prc08ADNDT08/><ref name="sciencedirect1"/>.

Οι θεωρητικοί υπολογισμοί που έγιναν για τις συνθετικές οδούς, και ο χρόνος ημιζωής άλλων ισοτόπων έχουν δείξει ότι κάποια θα μπορούσαν να είναι λίγο πιο σταθερά από το συντεθιμένο ισότοπο <sup>294</sup>Og, πιθανότατα τα ισότοπα <sup>293</sup>Og, <sup>295</sup>Og, <sup>296</sup>Og, <sup>297</sup>Og, <sup>298</sup>Og, <sup>300</sup>Og και <sup>302</sup>Og <ref name=half-lives/><ref name=odd>{{cite journal|journal=Nuclear Physics A|volume=730|year=2004|pages=355–376|title=Entrance channels and alpha decay half-lives of the heaviest elements|first1=G. |last1=Royer|first2= K. |last2=Zbiri|first3 =C. |last3=Bonilla|doi=10.1016/j.nuclphysa.2003.11.010|arxiv = nucl-th/0410048 |bibcode = 2004NuPhA.730..355R|issue=3–4}}</ref>. Από αυτά, το <sup>297</sup>Og μπορεί να παρέχει τις καλύτερες πιθανότητες για την απόκτηση μακροβιότερων πυρήνων <ref name=half-lives/><ref name=odd/>, και έτσι το επίκεντρο των μελλοντικών εργασιών θα μπορούσε να γίνει με αυτό το ισότοπο. Μερικά ισότοπα με πολλά περισσότερα νετρόνια, όπως ορισμένα που βρίσκονται γύρω από το <sup>313</sup>Og θα μπορούσαν επίσης να παράσχουν μακροβιότερους πυρήνες <ref>{{cite journal|title=Half-life predictions for decay modes of superheavy nuclei|year=2004|journal=Journal of Physics G: Nuclear and Particle Physics|volume=30|pages=1487–1494|doi=10.1088/0954-3899/30/10/014|first1=S. B.|last1=Duarte|first2=O. A. P.|last2=Tavares|first3=M.|last3=Gonçalves|first4=O.|last4=Rodríguez|first5=F.|last5=Guzmán|first6=T. N.|last6=Barbosa|first7=F.|last7=García|first8=A.|last8=Dimarco|bibcode = 2004JPhG...30.1487D|issue=10}}</ref>.

== Υπολογισμένες ατομικές και φυσικές ιδιότητες ==
Το Ογκανέσσιο είναι μέλος της ομάδας 18, των στοιχείων μηδενικού σθένους. Τα μέλη της ομάδας αυτής είναι συνήθως αδρανή στις πιο κοινές χημικές αντιδράσεις (για παράδειγμα, η [[καύση]]), επειδή το εξωτερικό κέλυφος είναι εντελώς γεμάτο με οκτώ ηλεκτρόνια. Αυτό παράγει μια σταθερή, ελάχιστη ενεργειακή διαμόρφωση στην οποία τα εξωτερικά ηλεκτρόνια δεσμεύονται σφικτά <ref>{{cite web|last=Bader|first=Richard F.W|url=http://miranda.chemistry.mcmaster.ca/esam/|title=An Introduction to the Electronic Structure of Atoms and Molecules|publisher=McMaster University|accessdate=2008-01-18}}</ref>. Θεωρείται ότι ομοίως, το ογκανέσσιο έχει [[κλειστό κέλυφος|κλειστά]] εξωτερικό κέλυφος στο οποίο το [[ηλεκτρονικό σθένος]] είναι τοποθετημένο σε 7s<sup>2</sup> 7p<sup>6</sup> <ref name=Nash/>.

Κατά συνέπεια, ορισμένοι αναμένουν το ογκανέσσιο να έχει παρόμοιες φυσικές και χημικές ιδιότητες με τα άλλα μέλη της ομάδας του, πιο στενή ομοιότητα με το ευγενές αέριο από πάνω του στον περιοδικό πίνακα, το [[ραδόνιο]] <ref>{{cite web|url=http://lenntech.com/Periodic-chart-elements/Uuo-en.htm|title=Ununoctium (Uuo) – Chemical properties, Health and Environmental effects|publisher=Lenntech|accessdate=2008-01-18|archiveurl=https://web.archive.org/web/20080116172028/http://lenntech.com/Periodic-chart-elements/Uuo-en.htm|archivedate=2008-01-16|url-status=dead}}</ref>. Ακολουθώντας την [[περιοδική τάση]], το ογκανέσσιο αναμένεται να είναι ελαφρώς πιο δραστικό από το ραδόνιο. Ωστόσο, θεωρητικοί υπολογισμοί έχουν δείξει ότι θα μπορούσε να είναι τόσο δραστικό, έτσι ώστε πιθανώς να μην μπορεί να θεωρηθεί [[Ευγενή αέρια|ευγενές αέριο]] <ref name=Kaldor>{{cite book|title=Theoretical Chemistry and Physics of Heavy and Superheavy Elements|url=https://archive.org/details/theoreticalchemi0000unse_g9r5|first1=Uzi|last1=Kaldor|first2=Stephen|last2=Wilson|page=[https://archive.org/details/theoreticalchemi0000unse_g9r5/page/105 105]|year=2003|publisher=Springer|isbn=1-4020-1371-X}}</ref>. Πέραν του ότι μπορεί να είναι πολύ πιο δραστικό από το ραδόνιο, το ογκανέσσιο μπορεί να είναι ακόμη πιο αντιδραστικό απ´ ότι τα στοιχεία [[φλερόβιο]] και [[κοπερνίκιο]] <ref name=Nash>{{cite journal|title=Atomic and Molecular Properties of Elements 112, 114, and 118|first=Clinton S.|last=Nash|journal=Journal of Physical Chemistry A|year=2005|volume=109|issue=15|pages=3493–3500|doi=10.1021/jp050736o|pmid=16833687|last1=Nash|first1=CS}}</ref>. Ο λόγος για την εμφανή αύξηση της χημικής δραστικότητας σε σχέση με το ραδόνιο είναι μία ενεργητική αποσταθεροποίηση και μία ακτινική διαστολή του τελευταίου κατεχόμενου 7b υποφλοιού.<ref name=Nash/><ref group="Σημ.">Η ακριβής φράση είναι "Ο λόγος για την εμφανή ενίσχυση της χημικής δραστηριότητας του στοιχείου 118 σε σχέση με το ραδόνιο είναι η ενεργειακή αποσταθεροποίηση και ακτινική διαστολή του κατεχόμενου περιβλήματος 7p."</ref> Ακριβέστερα, σημαντικές αλληλεπιδράσεις τροχιάς μεταξύ των ηλεκτρονίων 7p με τα αδρανή 7s<sup>2</sup> ηλεκτρόνια, έχει ως αποτέλεσμα ένα δεύτερο κλείσιμο κελύφους στο φλερόβιο, και μια σημαντική μείωση στην σταθερότητα του κλειστού περιβλήματος του στοιχείου 118 <ref name="Nash"/>. Επίσης, έχει υπολογιστεί ότι το ογκανέσσιο, σε αντίθεση με άλλα ευγενή αέρια, δεσμεύει ένα ηλεκτρόνιο με την απελευθέρωση της ενέργειας ή με άλλα λόγια, εμφανίζει θετική ηλεκτρονκή συγγένεια <ref name=Pyykko>{{cite journal|title=QED corrections to the binding energy of the eka-radon (Z=118) negative ion|first1=Igor|last1=Goidenko|first2=Leonti|last2=Labzowsky|first3=Ephraim|last3=Eliav|first4=Uzi|last4=Kaldor|first5= Pekka |last5=Pyykko¨|journal=Physical Review A|volume=67|year=2003|pages=020102(R)|doi=10.1103/PhysRevA.67.020102|bibcode = 2003PhRvA..67b0102G|issue=2}}</ref><ref>{{cite journal|volume=77|issue=27|journal=Physical Review Letters|year=1996|title=Element 118: The First Rare Gas with an Electron Affinity|first1=Ephraim |last1=Eliav |first2=Uzi |last2=Kaldor|doi=10.1103/PhysRevLett.77.5350|pages=5350–5352|pmid=10062781|last3=Ishikawa|first3=Y|last4=Pyykkö|first4=P |bibcode=1996PhRvL..77.5350E}}</ref><ref group="Σημ.">Παρ 'όλα αυτά, κβαντικές ηλεκτροδυναμικές διορθώσεις έχουν αποδείξει ότι είναι αρκετά σημαντικό για τη μείωση της συνάφειας με τη μείωση της δέσμευσης του ανιόντος Og<sup>-</sup> κατά 9%, επιβεβαιώνοντας έτσι τη σημασία αυτών των διορθώσεων στο βαρέα στοιχεία. Δείτε το Pyykkö.</ref>

Το ογκανέσσιο αναμένεται να έχει κατά πολύ ευρύτατη πολωσιμότητα, πιο πολύ από όλα τα προηγούμενα στοιχεία, και σχεδόν διπλάσια από του ραδονίου <ref name="Nash"/>. Σε παρέκταση από τα άλλα ευγενή αέρια, αναμένεται ότι το ογκανέσσιο έχει ένα σημείο βρασμού μεταξύ 320 και 380 Κ (50 - 80&nbsp;°C) <ref name="Nash"/>. Αυτό είναι πολύ διαφορετικό από τις προηγούμενες εκτιμώμενες τιμές (263 K <ref name=Seaborg>{{cite book|title=Modern Alchemy|authorlink=Glenn Theodore Seaborg|first=Glenn Theodore|last=Seaborg|year=1994|isbn=981-02-1440-5|publisher=World Scientific|page =172}}</ref> ή 247 K <ref>{{cite journal|journal=Journal of Radioanalytical and Nuclear Chemistry|volume=251|issue=2|year=2002|pages=299–301|title=Boiling points of the superheavy elements 117 and 118|first=N. |last=Takahashi|doi=10.1023/A:1014880730282}}</ref>). Ακόμη και δεδομένων των μεγάλων αβεβαιοτήτων των υπολογισμών, φαίνεται εξαιρετικά απίθανο ότι το ογκανέσσιο θα είναι αέριο υπό κανονικές συνθήκες <ref name="Nash"/><ref group="Σημ.">Είναι αμφίβολο εάν το όνομα της ομάδας "ευγενή αέρια" θα αλλάξει, εάν το ογκανέσσιο φαίνεται να είναι μη πτητικό.</ref>, και καθώς το υγρό φάσμα των άλλων αερίων είναι πολύ περιορισμένο, μεταξύ 2 και 9 °Kelvin, το στοιχείο αυτό πρέπει να είναι [[στερεό]] υπό κανονικές συνθήκες. Αν το ογκανέσσιο σχηματίζει [[αέριο]] κάτω από τυπικές συνθήκες, ωστόσο, θα ήταν ένα από τις πυκνότερες αέριες ουσίες υπό κανονικές συνθήκες (ακόμη και αν είναι μονοατομικό όπως και τα άλλα ευγενή αέρια).

Λόγω της τεράστιας πόλωσής του, το ογκανέσσιο αναμένεται να έχει μια αφύσικα χαμηλή ενέργεια ιονισμού (παρόμοια με εκείνη του [[Μόλυβδος|μολύβδου]], η οποία είναι 70% περισσότερη από αυτήν του [[Ραδόνιο|ραδονίου]] <ref name=fluoride>{{cite journal|journal=Journal of Physical Chemistry A|volume=103|issue=8|pages=1104–1108|year=1999|title=Structures of RgFn (Rg = Xe, Rn, and Element 118. n = 2, 4.) Calculated by Two-component Spin-Orbit Methods. A Spin-Orbit Induced Isomer of (118)F<sub>4</sub>|first1=Young-Kyu|last1=Han|first2=Yoon Sup|last2=Lee|doi=10.1021/jp983665k}}</ref> και σημαντικά μικρότερη από εκείνη του [[Φλερόβιο|φλεροβίου]] <ref>{{cite journal|journal=Journal of Physical Chemistry A|volume=1999|issue=3|pages=402–410|title=Spin-Orbit Effects, VSEPR Theory, and the Electronic Structures of Heavy and Superheavy Group IVA Hydrides and Group VIIIA Tetrafluorides. A Partial Role Reversal for Elements 114 and 118|first=Clinton S.|last=Nash|doi=10.1021/jp982735k|year=1999|last2=Bursten|first2=Bruce E.}}</ref>) και μια τυπική κατάσταση συμπυκνωμένης φάσης <ref name=Nash/>.

=== Προβλεπόμενες ενώσεις ===
[[Αρχείο:Square-planar-3D-balls.png|right|130px|alt=Σκελετικό μοντέλο ενός επίπεδου μορίου με ένα κεντρικό άτομο συμμετρικά συνδεδεμένο με τέσσερα περιφερειακά άτομα φθορίου.|thumb|Το XeF<sub>4</sub> έχει τετράγωνη επίπεδη διαμόρφωση.]]
[[Αρχείο:Tetrahedral-3D-balls.png|130px|thumb|alt=Σκελετικό μοντέλο ενός τετραεδρικού μορίου με ένα κεντρικό άτομο (Og) συμμετρικά συνδεδεμένο με τέσσερα περιφερειακά άτομα (φθόριο).|Το OgF<sub>4</sub> προβλέπεται να έχει τετραεδρική διαμόρφωση.]]
Καμία ένωση ογκανεσσίου δεν έχει συντεθεί ακόμα, αλλά υπολογισμοί για τις θεωρητικές ενώσεις έχουν πραγματοποιηθεί από το [[1964]] <ref name=60s/>. Αναμένεται ότι, αν η ενέργεια ιονισμού του στοιχείου είναι αρκετά υψηλή, θα είναι δύσκολο να οξειδωθεί και ως εκ τούτου, η πιο κοινή κατάσταση οξείδωσης θα είναι μηδέν (0) (όπως και για τα άλλα ευγενή αέρια) <ref name="compounds">{{cite web|publisher=WebElements Periodic Table|url=http://webelements.com/webelements/elements/text/Uuo/comp.html|title=Ununoctium: Binary Compounds|accessdate=2008-01-18}}</ref>.

Υπολογισμοί για το διμερές μόριο Og<sub>2</sub> έδειξε μια αλληλεπίδραση συνδέσεως χονδρικά ισοδύναμη με εκείνη που υπολογίστηκε για το Hg<sub>2</sub>,  και μια ενέργεια διάσπασης 6 kJ/mol, περίπου 4 φορές εκείνης του Rn<sup>2</sup> <ref name=Nash/>. Αλλά το πιο εντυπωσιακό, υπολογίστηκε να έχει ένα μήκος δεσμού μικρότερο από ότι το Rn<sub>2</sub>, δηλαδή 0.16 Å, το οποίο θα είναι ενδεικτικό μιας σημαντικής συνδέσεως αλληλεπίδρασεως <ref name=Nash/>. Από την άλλη, η ένωση OgH<sup>+</sup> εμφανίζει μια ενέργεια διάσπασης (με άλλα λόγια μια συγγένεια των πρωτονίων του Og) η οποία είναι μικρότερη από εκείνη του RnH<sup>+</sup> <ref name=Nash/>.

Η σύνδεση μεταξύ ογκανεσσίου και [[υδρογόνο]]υ στο OgH προβλέπεται να είναι πολύ χαλαρή και μπορεί να θεωρηθεί ως καθαρή αλληλεπίδραση Van der Waals μάλλον παρά ένας πραγματικός χημικός δεσμός <ref name=fluoride/>. Από την άλλη, με ιδιαίτερα ηλεκτραρνητικά στοιχεία, το ογκανέσσιο φαίνεται να σχηματίζει πιο σταθερές ενώσεις, για παράδειγμα, το κοπερνίκιο ή το φλερόβιο <ref name=fluoride/>. Οι σταθερές καταστάσεις οξείδωσης +2 και +4 έχουν προβλεφθεί να υπάρχουν στα φθοριούχα OgF<sub>2</sub> και OgF<sub>4</sub> <ref name=fluoride/>. Αυτό είναι ένα αποτέλεσμα των ίδιων των αλληλεπιδράσεων της τροχιάς που κάνουν το ογκανέσσιο ασυνήθιστα αντιδραστικό. Για παράδειγμα, αποδείχθηκε ότι η αντίδραση του ογκανεσσίου με το F<sub>2</sub> για να δημιουργία της ένωσης OgF<sub>2</sub> θα απελευθερώσει ενέργεια 106 kcal/mol από την οποία περίπου 46 kcal/mol θα προέρχονται από αυτές τις αλληλεπιδράσεις <ref name=fluoride/>. Για σύγκριση, η αλληλεπίδραση τροχιάς για το παρόμοιο μόριο RnF2 είναι περίπου 10 kcal/mol από μια ενέργεια σχηματισμού των 49 kcal/mol <ref name=fluoride/>. Η ίδια αλληλεπίδραση σταθεροποιεί την τετραεδρική ρύθμιση T<sub>d</sub> για το OgF<sub>4</sub>, όπως διακρίνεται από το επίπεδο τετραγωνικό D<sub>4h</sub> ένα από το XeF<sub>4</sub> που το RnF<sub>4</sub> αναμένεται επίσης να έχει <ref name=fluoride/>. Ο δεσμός Og-F θα είναι πιθανότατα ιοντικός και όχι ομοιοπολικός, καθιστώντας τις ενώσεις OgF<sub>n</sub> μη πτητικές <ref name=Kaldor/><ref>{{cite journal|journal=Journal of the Chemical Society, ChemicalCommunications|year=1975|pages=760–761|doi=10.1039/C3975000760b|title=Fluorides of radon and element 118|first =Kenneth S.|last = Pitzer|issue=18}}</ref>. Η ένωση OgF<sub>2</sub> προβλέπεται να είναι μερικώς ιοντική λόγω της υψηλής ηλεκτροθετικότητας του ογκανεσσίου <ref name=EB>{{cite web|author=Seaborg|url=http://www.britannica.com/EBchecked/topic/603220/transuranium-element|title=transuranium element (chemical element)|publisher=Encyclopædia Britannica|date= 2006|accessdate=2010-03-16}}</ref>. Σε αντίθεση με τα άλλα ευγενή αέρια, το ογκανέσσιο είχε προβλεφθεί να είναι επαρκώς ηλεκτροθετικό <ref name=EB/> για να σχηματίσει έναν δεσμό Og-Cl με το [[χλώριο]] <ref name=Kaldor/>.

== Δείτε επίσης ==
* [[Υπερακτινίδες]]
* [[Υπερουράνια στοιχεία]]


== Περαιτέρω ανάγνωση ==
* Eric Scerri: ''The Periodic Table, Its Story and Its Significance'', Oxford University Press, Νέα Υόρκη 2007

==Σημειώσεις==
<references group="Σημ." />

== Παραπομπές και παρατηρήσεις ==
<references />

== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
{{commonscat}}
{{βικιλεξικό}}
* [https://web.archive.org/web/20061129112314/http://flerovlab.jinr.ru/flnr/elm118.html Στοιχείο 118: πειράματα για την ανακάλυψη], archive of discoverers' official web page
* [http://www.chemistry-blog.com/2006/10/16/discovery-of-element-118-by-oganessian-dont-call-it-ununoctium/ Chemistry Blog: Independent analysis of 118 claim] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20150409113531/http://www.chemistry-blog.com/2006/10/16/discovery-of-element-118-by-oganessian-dont-call-it-ununoctium/ |date=2015-04-09 }}
* [http://education.jlab.org/itselemental/ele118.html Είναι στοιχειακό: Ογκανέσσιο]
* [http://www.periodicvideos.com/videos/118.htm Ογκανέσσιο] στον ''[[Ο Περιοδικός Πίνακας των μαγνητοσκοπήσεων|Περιοδικό Πίνακα των μαγνητοσκοπήσεων]]'' (Πανεπιστήμιο του Νόττιγχαμ)
* [http://iupac.org/publications/pac/75/10/1601/ On the Claims for Discovery of Elements 110, 111, 112, 114, 116, and 118 (IUPAC Technical Report)]
* "[http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9B07E7DB1E30F934A25753C1A9609C8B63 Element 118, Βαρύτερο από ποτέ, αναφερόμενο για ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου]", NYTimes.com.
* [http://www.webelements.com/ununoctium/ WebElements: Ογκανέσσιο]


{{Περιοδικός πίνακας}}
{{Authority control}}

{{DEFAULTSORT:Ογκανεσσιο}}
[[Κατηγορία:Ευγενή αέρια]]
[[Κατηγορία:Χημικά στοιχεία]]