Προβολή πηγαίου κώδικα για τη σελίδα Σαρλ Ερμίτ

{{Πληροφορίες προσώπου| όνομα = Σαρλ Ερμίτ |εικόνα =[[File:Charles Hermite circa 1901 edit.jpg|250px]]}}
Ο '''Σαρλ Ερμίτ''' ({{lang-fr|''Charles Hermite''}}, [[24 Δεκεμβρίου]] [[1822]] – [[14 Ιανουαρίου]] [[1901]]) ήταν [[Γάλλος]] [[μαθηματικός]]. Το έργο του επικεντρώθηκε στη [[Θεωρία αριθμών]], τις [[τετραγωνικές μορφές]], τα [[ορθογώνια πολυώνυμα]], τις [[ελλειπτικές συναρτήσεις]] και τις [[Διαφορική εξίσωση|διαφορικές εξισώσεις]]. Ορισμένες οικογένειες μαθηματικών αντικειμένων ονομάζονται ''Ερμιτιανές'' προς τιμήν του, όπως οι [[Ερμιτιανός πίνακας|Ερμιτιανοί]] [[πίνακας (μαθηματικά)|πίνακες]]. Είναι επίσης γνωστός ως ένας από τους πρώτους που χρησιμοποίησε τους πίνακες.<ref name=":0">{{cite book |author=Alain Connes |author-link=Αλέν Κον |title=Triangle de pensées |location=Paris |publisher=Odile Jacob |year=2000 |pages=72 }}</ref>

Το 1873 ήταν ο πρώτος που έδειξε ότι μια φυσική σταθερά στην ανάλυση, στην προκειμένη περίπτωση ο αριθμός [[e (μαθηματική σταθερά)|{{mvar|e}}]], η βάση των [[Φυσικός λογάριθμος|φυσικών λογαρίθμων]], είναι [[Υπερβατικός αριθμός|υπερβατική]]. Οι μέθοδοί του επεκτάθηκαν αργότερα από τον [[Φέρντιναντ φον Λίντεμαν]] για να αποδείξει την υπερβατικότητα του [[Π (μαθηματική σταθερά)|{{mvar|π}}]] (1882).

==Βιογραφία==
Ο Σαρλ Ερμίτ<ref>{{Cite web|url=https://mathshistory.st-andrews.ac.uk/Biographies/Hermite/poster/lived/|title=Charles Hermite - Poster|website=Maths History|language=en|accessdate=2023-06-20}}</ref> γεννήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 1822 στο [[Ντιέζ]] της [[Μοζέλ (νομός)|Μοζέλ]]. Ήταν το έκτο από επτά παιδιά. Ο πατέρας του, Φέρντιναντ Ερμίτ, ξεκίνησε ως [[χημικός μηχανικός]] σε βιομηχανία άλατος, αλλά στράφηκε στο εμπόριο υφασμάτων αφού παντρεύτηκε τη Μαντλέν Λαλλεμάντ, κόρη εμπόρου υφασμάτων. Το [[1828]], η οικογένεια Ερμίτ μετακόμισε στη [[Νανσύ]]. Ο νεαρός Σαρλ Ερμίτ υπέφερε από μια παραμόρφωση στο δεξί του πόδι, η οποία τον εμπόδιζε στις κινήσεις του.

Σπούδασε αρχικά στο Βασιλικό Κολλέγιο του Νανσύ, μέχρι το τρίτο έτος, και στη συνέχεια στο [[Παρίσι]], αρχικά στο Βασιλικό Κολλέγιο Henri IV, για τη Δευτέρα τάξη (όπου καθηγητής φυσικής ήταν ο Σεζάρ Ντεσπρετς) και τις τάξεις [[ρητορική]]ς, και στη συνέχεια από το [[1840]] στο Βασιλικό Κολλέγιο Λουί λε Γκραντ στην ειδική τάξη των [[μαθηματικά|μαθηματικών]] (χωρίς να έχει δώσει εξετάσεις για το μπακαλορεά). Καθηγητής του ήταν ο Λουί Ρισάρ (πρώην καθηγητής του [[Εβαρίστ Γκαλουά]]), ο οποίος αναγνώρισε το μαθηματικό του ταλέντο και τον ενθάρρυνε να διαβάσει έργα των [[Λέοναρντ Όιλερ|Όιλερ]], [[Ζοζέφ Λουί Λαγκράνζ|Λαγκράνζ]] και [[Καρλ Φρίντριχ Γκάους|Γκάους]].<ref name="darb">{{cite book |author=Gaston Darboux |title=Notice historique sur Charles Hermite |location=Paris |publisher=Académie des sciences et Gauthier-Villars |year=1905}}</ref> Στη συνέχεια, ο Ερμίτ δημοσίευσε τα πρώτα του ερευνητικά άρθρα στο περιοδικό ''Nouvelles annales de mathématiques'' (''Νέα μαθηματικά χρονικά'').

Μετά από μια πρώτη ανεπιτυχή προσπάθεια, έγινε δεκτός στην [[Πολυτεχνική Σχολή (Γαλλία)|Πολυτεχνική Σχολή]] το [[1842]], αλλά κρίθηκε ακατάλληλος για υπηρεσία και διαγράφηκε από τον κατάλογο την 1η Ιανουαρίου 1843 (υπουργική απόφαση της 13ης Δεκεμβρίου 1842). Μετά από προσφυγή των γονέων του, έγινε εκ νέου δεκτός με υπουργική απόφαση στις 9 Φεβρουαρίου 1843, αλλά δεν επέστρεψε στη σχολή κατά την έναρξη του ακαδημαϊκού έτους 1843 και διαγράφηκε από τον κατάλογο την 1η Ιανουαρίου 1844 ως παραιτηθείς. Από τότε ήρθε σε επαφή με σημαντικούς μαθηματικούς, όπως ο [[Ζοζέφ Λιουβίλ]] και, μέσω επιστολής, ο [[Καρλ Γκούσταβ Γιάκομπ Γιακόμπι]], με τον οποίο μοιράστηκε την έρευνά του για τις αβελιανές συναρτήσεις και αργότερα για τη [[θεωρία αριθμών]]. Προκειμένου να αποκτήσει τα προσόντα για μια διδακτική σταδιοδρομία, την 1η Ιουλίου 1847 πέρασε τις εξετάσεις του μπακαλορεά ''ès lettres'' με χαμηλά ή βατά αποτελέσματα, αλλά με τελική βαθμολογία ''assez bien'' (αρκετά καλά).<ref>{{cite book |author=Claude Brezinski |title=Charles Hermite : père de l'analyse mathématique moderne |location=Paris |publisher=Cahiers de la SFHST |year=1990}}</ref><ref name="darb" /> Στις 12 Ιουλίου που ακολούθησε, έδωσε εξετάσεις για το μπακαλορεά των μαθηματικών επιστημών, ενώπιον κριτικής επιτροπής της Σχολής Θετικών Επιστημών του Παρισιού, αποτελούμενης από τους καθηγητές [[Σεζάρ Ντεσπρέζ]] και [[Σαρλ Στουρμ]] και τον Ζοζέφ Μπερτράν, η οποία τον δέχτηκε με δύο λευκές μπάλες για τα μαθηματικά και μία κόκκινη για τις φυσικές επιστήμες. Στις 9 Μαΐου 1848, πέρασε με επιτυχία τις εξετάσεις για την άδεια μαθηματικών επιστημών.

Τον Ιούνιο του 1848, του ανατέθηκε προσωρινά η ευθύνη για το μάθημα των μαθηματικών στο [[κολλέγιο της Γαλλίας]], αντικαθιστώντας τον Γκιγιόμ Λιμπρί που είχε αποχωρήσει. Τον Ιούλιο του ίδιου έτους διορίστηκε προσωρινός εξεταστής για την είσοδο στην Πολυτεχνική Σχολή, και στις 12 Δεκεμβρίου διορίστηκε επίσης βοηθός repetiteur στην ανάλυση (υπό τους καθηγητές Στουρμ και [[Ζαν-Μαρί Ντιχαμέλ]]). Στις 30 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, στη [[Ρεν]], παντρεύτηκε την κόρη του γιατρού Αλεξάντρ Μπερτράν, αδελφή του αρχαιολόγου Αλεξάντρ Μπερτράν και του μαθηματικού [[Ζοζέφ Μπερτράν]]- απέκτησαν δύο κόρες. Το 1851 ο Λιμπρί απολύθηκε επίσημα από τη θέση του στο [[κολλέγιο της Γαλλίας]] και η έδρα απονεμήθηκε στον Λιουβίλ (υποψήφιος κατά του [[Ωγκυστέν-Λουί Κωσύ|Κωσύ]], ο Ερμίτ δεν ήταν υποψήφιος). Την ίδια χρονιά ο Ερμίτ έθεσε για πρώτη φορά υποψηφιότητα για την [[Ακαδημία Επιστημών (Γαλλία)|Ακαδημία Επιστημών]] (στη θέση του Λιμπρί), αλλά έλαβε μόνο μία ψήφο. Το [[1853]], εγκατέλειψε τη θέση του ως βοηθός repetiteur και έγινε μόνο εξεταστής εισαγωγικών εξετάσεων.

Το 1856, προσβλήθηκε από [[ευλογιά]]. Ο φίλος του Κωσύ, ο οποίος του μετέδωσε τις δικές του θρησκευτικές πεποιθήσεις, τον βοήθησε πολύ να ξεπεράσει αυτή τη δοκιμασία. Ο Κωσύ τον προσκάλεσε στην πρώτη συνάντηση, η οποία έθεσε τα θεμέλια για ''Το έργο των σχολών της Ανατολής'',<ref>{{Cite web|url=https://oeuvre-orient.fr/|title=L’Œuvre d’Orient - Au service des chrétiens d’Orient|website=Œuvre d'Orient - au service des chrétiens d'Orient|language=fr-FR|accessdate=2023-06-20}}</ref> γνωστότερο σήμερα ως ''Το έργο της Ανατολής'',<ref>{{Cite web|url=https://archive.wikiwix.com/cache/index2.php?url=https://www.oeuvre-orient.fr/wp-content/uploads/LE-CINQUANTENAIRE-DE-L%25C5%2592UVRE-DES-ECOLES-DORIENT.04.07.2017.pdf/index.html#federation=archive.wikiwix.com&tab=url|title=convert|website=archive.wikiwix.com|accessdate=2023-06-20}}</ref> και ήταν παρών στις 4 Απριλίου 1856. Στις 14 Ιουλίου του ίδιου έτους (μετά από μια δεύτερη ανεπιτυχή υποψηφιότητα τον Απρίλιο εναντίον του κουνιάδου του Ζοζέφ Μπερτράν), εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Επιστημών σε αντικατάσταση του [[Ζακ Μπινέ]] (θα γινόταν πρόεδρος το 1890).

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου,<ref name="pic">{{cite book |author=Émile Picard |title=Introduction aux ''Œuvres'' de Charles Hermite |volume=1 |location=Paris |publisher=Gauthier-Villars |year=1905}}</ref> ο Ερμίτ ασχολήθηκε με τετραγωνικές μορφές, αλγεβρικές εξισώσεις και σύνθετες συναρτήσεις (ελλειπτικές,<ref>{{cite journal |langue=fr|first1=Bruno|last1= Belhoste|title=Autour d'un mémoire inédit : la contribution d'Hermite au développement de la théorie des fonctions elliptiques|journal=Revue d' histoire des mathématiques|volume=2|issue=1|year=1996|pages=1-66}}</ref> αβελιανές και σπονδυλωτές). Ειδικότερα, έκανε μια επίδειξη των θεωρημάτων του Στουρμ και του Κωσύ για το πλήθος των ριζών μιας αλγεβρικής εξίσωσης<ref>{{cite book |author=Hourya Sinaceur |title=Corps et modèles |location=Paris |publisher=Vrin |year=1990}}</ref> και έδειξε πώς να επιλύει μια εξίσωση 5ου βαθμού χρησιμοποιώντας ελλειπτικές συναρτήσεις.

Μόλις το 1862, όταν ήταν σχεδόν 40 ετών, η ακαδημαϊκή του καριέρα απογειώθηκε. Ο [[Λουί Παστέρ]] εξασφάλισε γι' αυτόν τη δημιουργία ενός τρίτου μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στην [[École normale supérieure]]. Τον επόμενο χρόνο, στην [[Πολυτεχνική Σχολή (Γαλλία)|Πολυτεχνική Σχολή]], άφησε τη θέση του ως εξεταστής εισακτέων για να γίνει μόνιμος εξεταστής φοιτητών (6 Μαΐου 1863, αντικαθιστώντας τον Ματιέ που είχε παραιτηθεί). Ο Μανχάιμ τον αντικατέστησε ως εξεταστής εισαγωγής). Το 1869 διαδέχθηκε τον Ζαν Μαρί Ντουχαμέλ τόσο ως καθηγητής ανάλυσης στην [[Πολυτεχνική Σχολή (Γαλλία)|Πολυτεχνική Σχολή]] όσο και ως τακτικός καθηγητής ανώτερης [[άλγεβρα]]ς στη Faculté des sciences de Paris στις 18 Μαΐου 1870 (μετά από ένα έτος ως αναπληρωτής και στη συνέχεια ως λέκτορας) (ο Πιερ-Οσάν Μπονέ τον διαδέχθηκε στην École normale supérieure και ως εξεταστής φοιτητών στην Πολυτεχνική Σχολή). Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το έργο του επικεντρώθηκε στην [[μαθηματική ανάλυση|ανάλυση]],<ref name="pic" /> τα [[ολοκλήρωμα|ολοκληρώματα]] του [[Λέοναρντ Όιλερ|Όιλερ]], τις [[διαφορική εξίσωση|διαφορικές εξισώσεις]], τα [[συνεχές κλάσμα|αλγεβρικά συνεχή κλάσματα]], κ.λπ. Το [[1873]], απέδειξε ότι η βάση των [[Φυσικός λογάριθμος|φυσικών λογαρίθμων]] <math>e</math>, είναι [[υπερβατικός αριθμός]] (δηλαδή δεν αποτελεί λύση καμίας αλγεβρικής εξίσωσης).<ref>{{Cite web|url=http://www.bibnum.education.fr/mathematiques/theorie-des-nombres/la-demonstration-de-la-transcendance-de-e|title=La démonstration de la transcendance de e|last=admin|ημερομηνία=2013-10-20|website=Bibnum Education|language=fr|accessdate=2023-06-20}}</ref> Τον Νοέμβριο του 1876 εγκατέλειψε τη θέση του καθηγητή στην [[Πολυτεχνική Σχολή (Γαλλία)|Πολυτεχνική Σχολή]], για να τον διαδεχθεί ο [[Καμίλ Τζόρνταν]]. Αποσύρθηκε από τη σχολή το 1897<ref name=":0" /> και τον διαδέχθηκε ο γαμπρός του [[Εμίλ Πικάρ]].

Ο Σαρλ Ερμίτ ήταν Μέγας Αξιωματικός της [[Λεγεώνα της Τιμής|Λεγεώνας της Τιμής]] και Μέγας Σταυρός του Σουηδικού Πολικού Αστέρα.

Ήταν επίσης συνεργάτης-ανταποκριτής της Ακαδημίας Στανισλάς.<ref>{{Cite web|url=http://cths.fr/an/savant.php?id=100246|title=CTHS - HERMITE Charles|website=cths.fr|accessdate=2023-06-20}}</ref>

Οι δύο κόρες του παντρεύτηκαν τον μαθηματικό [[Εμίλ Πικάρ]] και τον [[μηχανικός|μηχανικό]] [[Ζορζ Φορεστιέ]] αντίστοιχα. Ο Ερμίτ ανήκε στην πραγματικότητα σε ένα οικογενειακό δίκτυο που περιλάμβανε πολλούς επιστήμονες, συγγραφείς και καλλιτέχνες. Οι Εμίλ Πικάρ, [[Πολ Απέλ]], [[Ανρί Πουανκαρέ]] και πολλοί άλλοι μαθηματικοί ακολούθησαν τις διδασκαλίες του.

Τα περισσότερα από τα έργα του συγκεντρώθηκαν και εκδόθηκαν μετά τον θάνατό του από τον γαμπρό του Εμίλ Πικάρ.<ref>{{Cite web|url=https://quod.lib.umich.edu/cgi/t/text/text-idx?c=umhistmath&idno=AAS7821|title=University of Michigan Historical Math Collection|website=quod.lib.umich.edu|accessdate=2023-06-20}}</ref>

Ο Ερμίτ αλληλογραφούσε εκτενώς με ένα ευρύ διεθνές δίκτυο μαθηματικών, μεταξύ των οποίων οι [[Γκέστα Μάινταγκ-Λέφλερ]], [[Τζέιμς Τζόσεφ Συλβέστερ|Τζέιμς Συλβέστερ]], [[Άντζελο Τζενόκι]], [[Καρλ Τζακόμπι]] και Ματίας Λερτς.

Πέθανε στις 14 Ιανουαρίου 1901 στο σπίτι του, στον δρόμο της Σορβόννης στον αριθμό 2 στο 5ο διαμέρισμα του Παρισιού,<ref>Son acte de décès (n°126) dans les registres de décès du 5e arrondissement de Paris pour l'année 1901.</ref> και είναι θαμμένος στο νεκροταφείο [[Μονπαρνάς]] (τμήμα 6).

Η αλληλογραφία του με τον [[Στιέλττιες]] δημοσιεύτηκε το 1903.

==Αντίληψη των μαθηματικών==
Ο Ερμίτ συχνά παρουσιάζεται ως εκπρόσωπος του μαθηματικού [[πλατωνισμός|πλατωνισμού]], λόγω φράσεων όπως:

{{παράθεμα|''Θα μπορούσα να σας προκαλέσω ανατριχίλα αν τολμούσα να σας εξομολογηθώ ότι δεν δέχομαι καμία λύση της [[Συνέχεια συνάρτησης|συνέχειας]], καμία ρήξη μεταξύ μαθηματικών και φυσικής και ότι οι ακέραιοι αριθμοί, μου φαίνονται να υπάρχουν έξω από εμάς και να επιβάλλονται με την ίδια αναγκαιότητα, την ίδια μοιραία φύση όπως το [[νάτριο]], το [[κάλιο]] κ.λπ.
|source=Σαρλ Ερμίτ, σε γράμμα προς τον [[Στιέλττιες]]<ref>Lettre à Thomas Stieltjes de janvier 1889, ''Correspondance d’Hermite et de Stieltjes'', éd. B. Baillaud et H. Bourget, 2 vols, Paris: Gauthier-Villars, 1905, t. I, <abbr>p.</abbr> 332.</ref> }}

Ο [[Ανρί Πουανκαρέ]] τον περιέγραψε ως εξής στο περίφημο άρθρο του που αντιτίθεται στους πραγματιστές και τους καντοριανούς στα μαθηματικά: "Δεν έχω γνωρίσει ποτέ έναν πιο ρεαλιστή μαθηματικό, με την πλατωνική έννοια, από τον Ερμίτ".<ref>{{Cite web|url=https://archive.wikiwix.com/cache/display2.php/hp1912sc.pdf?url=http://www.univ-nancy2.fr/poincare/bhp/pdf/hp1912sc.pdf|title=Henri Poincaré Papers|website=archive.wikiwix.com|accessdate=2023-06-20}}</ref>

Ο Ερμίτ δεν ενδιαφερόταν για τη μαθηματική φιλοσοφία,<ref>Émile Picard, Introduction aux ''Œuvres de Charles Hermite'', vol. 1, p. xxxvi— xxxvii.</ref> αλλά η αλληλογραφία του ειδικότερα περιέχει πολλές ενδείξεις των ιδεών του για τη μαθηματική έρευνα και τα αντικείμενά της. Δείχνουν ότι ο Ερμίτ δεν ήταν τόσο πλατωνιστής όσο ήταν αντίθετος με την ιδέα ότι ο μαθηματικός δημιουργεί ελεύθερα αντικείμενα κατά το δοκούν (ιδέα που εξέφρασε ο μαθηματικός [[Ρίχαρντ Ντέντεκιντ]], για παράδειγμα). Για τον Ερμίτ, τα μαθηματικά ήταν σαν τις φυσικές επιστήμες:<ref>Pour tout ce paragraphe, C. Goldstein, « Un arithméticien contre l’arithmétisation : les principes de Charles Hermite », in D. Flament et P. Nabonnand (dir.), ''Justifier en mathématiques'', Paris: MSH, 2011, <abbr>p.</abbr> 129-165.</ref> έπρεπε να βασίζονται σε εμπεριστατωμένη παρατήρηση, υποστηριζόμενη από υπολογισμούς, τις ιδιότητες των συναρτήσεων ή των αριθμών. Ο Ερμίτ ήταν αντίθετος, για παράδειγμα, στην ιδέα της [[Μη ευκλείδειες γεωμετρίες|μη ευκλείδειας γεωμετρίας]] που ορίζεται εξαρχής με αξιώματα, ή στη χρήση λεξιλογίου που θεωρούσε υπερβολικά πολύχρωμο, όπως τα "σημεία στο άπειρο" στην [[προβολική γεωμετρία]], διότι γι' αυτόν η ορολογία αυτή έκρυβε μια απλή και ακριβή αναλυτική ιδιότητα.

Ήταν επίσης αντίθετος με την αναζήτηση θεμελίων που ήταν πολύ περιοριστικά (όπως το πρόγραμμα αριθμητικοποίησης του [[Λέοπολντ Κρόνεκερ]], ο οποίος, στο τέλος της ζωής του, ήθελε να περιορίσει όλα τα μαθηματικά σε πράξεις επί θετικών ακεραίων αριθμών)- κατά την άποψη του Ερμίτ, δεν σέβονταν τη φυσική, ιστορική εξέλιξη των μαθηματικών. Το όραμά του για τη φύση αυτής της εξέλιξης ενισχύθηκε από τις ισχυρές θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Από την άλλη πλευρά, μπορεί να θαύμαζε τις νέες πτυχές των ασυνεχών συναρτήσεων που ανακαλύφθηκαν στην εποχή του.

Ως συνέπεια, ο Ερμίτ έβλεπε το έργο του μαθηματικού παρόμοιο με εκείνο του φυσιολάτρη: συλλογή παραδειγμάτων, σύγκρισή τους και παρατήρησή τους, ταξινόμησή τους. Πολλές από τις απόψεις του συμμερίζονταν οι ανταποκριτές του, όπως ο [[Τόμας Στίλτζες]] και ο [[Λέο Κόνιγκσμπεργκερ]]. Για παράδειγμα, ο Ερμίτ συμφωνούσε με μια από τις δηλώσεις του Königsberger: "Μου φαίνεται ότι το κύριο καθήκον επί του παρόντος, όπως και στην περιγραφική φυσική ιστορία, είναι να συλλέγουμε όσο το δυνατόν περισσότερο υλικό και να ανακαλύπτουμε αρχές ταξινομώντας και περιγράφοντας αυτό το υλικό".<ref>{{Cite web|url=https://archive.wikiwix.com/cache/index2.php?url=http://www.math.jussieu.fr/~cgolds/Mathesis-Goldstein.pdf/index.html#federation=archive.wikiwix.com&tab=url|title=convert|website=archive.wikiwix.com|accessdate=2023-06-20}}</ref>

== Δημοσιεύσεις ==
Ο κατάλογος των έργων του είναι ο ακόλουθος:{{sfn|Linehan|1910}}
* ''Sur quelques applications des fonctions elliptiques'' (''Σχετικά με κάποιες εφαρμογές των ελλειπτικών συναρτήσεων''), Paris, 1855; [http://resolver.library.cornell.edu/math/1849277 Page images] from Cornell.
* ''Cours d'Analyse de l'École Polytechnique. Première Partie'' (''Μάθημα ανάλυσης στην École Polytechnique: Μέρος 1ο''), Paris: Gauthier–Villars, 1873.
* ''Cours professé à la Faculté des Sciences'' (''Μάθημα που διδάσκεται στη Σχολή Θετικών Επιστημών''), σε επιμέλεια του Andoyer, 4th ed., Paris, 1891; [http://resolver.library.cornell.edu/math/2079071 Page images] από το πανεπιστήμιο του Cornell.
* ''Correspondance'' (''Αλληλογραφία''), σε επιμέλεια των Baillaud and Bourget, Paris, 1905, 2 vols.; [http://quod.lib.umich.edu/cgi/t/text/text-idx?c=umhistmath&amp;idno=AAN9223 PDF copy] from UMDL.
* ''Œuvres de Charles Hermite'' (''Βιβλία του Ερμίτ''), edited by [[:en:Émile Picard|Picard]] for the Academy of Sciences, 4 vols., Paris: Gauthier–Villars, 1905,<ref>{{cite journal|author=Pierpont, James|authorlink=:en:James Pierpont (mathematician)|title=Review: ''Oeuvres de Charles Hermite'', publiées sous les auspices del'Académie des Sciences par EMILE PICARD. Vol. I|journal=Bull. Amer. Math. Soc.|year=1907|volume=13|issue=4|pages=182–190|url=https://www.ams.org/journals/bull/1907-13-04/S0002-9904-1907-01440-4/S0002-9904-1907-01440-4.pdf|doi=10.1090/S0002-9904-1907-01440-4|doi-access=free}}</ref> 1908,<ref>{{cite journal|author=Pierpont, James|title=Review: ''Oeuvres de Charles Hermite''. Vol II|journal=Bull. Amer. Math. Soc.|year=1910|volume=16|issue=7|pages=370–377|url=https://www.ams.org/journals/bull/1910-16-07/S0002-9904-1910-01920-0/S0002-9904-1910-01920-0.pdf|doi=10.1090/s0002-9904-1910-01920-0|doi-access=free}}</ref> 1912<ref>{{cite journal|author=Pierpont, James|title=Review: ''Oeuvres de Charles Hermite''. Vol III|journal=Bull. Amer. Math. Soc.|year=1912|volume=19|issue=2|pages=83–84|url=https://www.ams.org/journals/bull/1912-19-02/S0002-9904-1912-02290-5/S0002-9904-1912-02290-5.pdf|doi=10.1090/s0002-9904-1912-02290-5|doi-access=free}}</ref> and 1917; [http://quod.lib.umich.edu/cgi/t/text/text-idx?c=umhistmath&amp;idno=AAS7821 PDF copy] from UMDL.
* ''Œuvres de Charles Hermite'' (''Βιβλία του Ερμίτ''), επανέκδοση των [[Εκδόσεις του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ|εκδόσεων του πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ]], 2009; ISBN 978-1-108-00328-5.

== Δείτε επίσης ==
* [[Ερμιτιανός πίνακας]] (και [[Αντιερμιτιανός πίνακας]])
* [[Κατανομή Ερμίτ]]
* [[Πολυώνυμα Ερμίτ]]

==Παραπομπές==
<references />

{{authority control}}
{{Portal bar|Βιογραφίες|Μαθηματικά}}
{{DEFAULTSORT:Ερμιτ, Σαρλ}}
[[Κατηγορία:Γάλλοι μαθηματικοί]]
[[Κατηγορία:Μαθηματικοί αναλυτές]]
[[Κατηγορία:Μαθηματικοί του 19ου αιώνα]]