Διωνυμικό θεώρημα

Από testwiki
Αναθεώρηση ως προς 14:51, 11 Φεβρουαρίου 2024 από τον imported>Dimitris131 (Μορφοποίηση)
(διαφορά) ← Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεότερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Το διωνυμικό θεώρημα είναι ένα θεώρημα στην άλγεβρα, για το ανάπτυγμα του αθροίσματος δύο όρων υψωμένο στην ν-οστή δύναμη. Πιο συγκεκριμένα, για οποιοδήποτε φυσικό αριθμό ν και οποιουσδήποτε πραγματικούς αριθμούς x,y, ισχύει ότι[1]Πρότυπο:Rp[2]Πρότυπο:Rp

(x+y)ν=(ν0)xν+(ν1)xν1y++(νν1)xyν1+(νν)yν=κ=0ν(νκ)xκyνκ,

όπου (νκ)=ν!κ!(νκ)! είναι οι διωνυμικοί συντελεστές.

Για παράδειγμα, για ν=2,3,4 παίρνουμε

(x+y)2=(20)x2+(21)xy+(22)y2=x2+2xy+y2,
(x+y)3=(30)x3+(31)x2y+(32)xy2+(33)y3=x3+3x2y+3xy2+y3,
(x+y)4=(40)x4+(41)x3y+(42)x2y2+(43)xy3+(44)y4=x4+4x3y+6x2y2+4xy3+y4.

Αποδείξεις

Απόδειξη με επαγωγή

Θα αποδείξουμε το διωνυμικό θεώρημα με χρήση της μαθηματικής επαγωγής στους φυσικούς αριθμούς ν.

Βασική Περίπτωση: Για ν=1, έχουμε ότι (ν0)=(ν1)=1, και επομένως

(x+y)1=x+y=(10)x+(11)y.

Επαγωγική Περίπτωση: Έστω ότι ισχύει για ν=λ, δηλαδή

(x+y)λ=κ=0λ(λκ)xκyνκ.

Θα αποδείξουμε ότι ισχύει και για ν=λ+1. Έχουμε ότι

(x+y)λ+1=(x+y)(x+y)λ=(x+y)κ=0λ(λκ)xκyλκ=κ=0λ(λκ)xκ+1yλκ+κ=0λ(λκ)xκyλκ+1

Αλλάζοντας τα όρια του πρώτου αθροίσματος

(x+y)λ+1=κ=1λ+1(λκ1)xκyλκ+1+κ=0λ(λκ)xκyλκ+1

Μετακινώντας εκτός αθροίσματος τον τελευταίο όρο του πρώτου αθροίσματος και τον πρώτο όρο του δεύτερου αθροίσματος,

(x+y)λ+1=(λλ)xλ+1y0+κ=1λ(λκ1)xκyλκ+1+κ=1λ(λκ)xκyλκ+1+(λ0)x0yλ0+1

Χρησιμοποιώντας ότι (λλ)=(λ0)=1,

(x+y)λ+1=xλ+1+κ=1λ(λκ1)xκyλκ+1+κ=1λ(λκ)xκyλκ+1+yλ+1

Ενώνοντας τα δύο αθροίσματα,

(x+y)λ+1=xλ+1+κ=1λ((λκ1)+(λκ))xκyλκ+1+yλ+1

Χρησιμοποιώντας τον ορισμό των διωνυμικών συντελεστών (λ+1κ)=(λκ1)+(λκ),

(x+y)λ+1=xλ+1+κ=1λ(λ+1κ)xκy(λ+1)κ+yλ+1

Τέλος, χρησιμοποιώντας ότι (λ+1λ+1)=(λ+10)=1,

(x+y)λ+1=κ=0λ+1(λ+1κ)xκy(λ+1)κ

Συνεπώς, ισχύει και για ν=λ+1 και από την μαθηματική επαγωγή, για όλους τους φυσικούς αριθμούς ν.

Συνδυαστική απόδειξη

Παρατηρήστε ότι αναπτύσσοντας το γινόμενο (x+y)ν=(x+y)(x+y), εμφανίζονται όροι της μορφής xκyνκ για κάποιον φυσικό αριθμό 0κν. Η ιδέα για την συνδυαστική απόδειξη είναι να μετρήσουμε πόσες φορές εμφανίζεται κάθε τέτοιος όρος.

Για παράδειγμα, για ν=2, έχουμε

(x+y)(x+y)=xx+xy+yx+yy=x2+2xy+y2,

και για ν=3, έχουμε

(x+y)(x+y)(x+y)=xxx+xxy+xyx+xyy+yxx+yxy+yyx+yyy=x3+3x2y+3xy2+y3,

Άρα θέλουμε να μετρήσουμε το πλήθος των ακολουθιών μήκους ν αποτελούμενους από κ όρους x και νκ όρους y. Από τον συνδυαστικό ορισμό του διωνυμικού συντελεστή, υπάρχουν (νκ) τέτοιοι όροι. Συνεπώς,

(x+y)ν=κ=0ν(νκ)xκyνκ.

Εφαρμογές

Απόδειξη διωνυμικών ταυτοτήτων

Το διωνυμικό θεώρημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην απόδειξη ταυτοτήτων.

Παράδειγμα 1ο

Για οποιονδήποτε φυσικό αριθμό ν, ισχύει ότι[3]Πρότυπο:RpΠρότυπο:R

κ=0ν(νκ)=2ν

Πρότυπο:Μαθηματική απόδειξη

Παράδειγμα 2ο

Για οποιονδήποτε φυσικό αριθμό ν, ισχύει ότιΠρότυπο:RΠρότυπο:R

0κνκ:μονός(νκ)=0κνκ:ζυγός(νκ)

Πρότυπο:Μαθηματική απόδειξη

Παράδειγμα 3ο: Ταυτότητα Βαντερμόντ

Πρότυπο:Κύριο

Για οποιοσδήποτε φυσικούς αριθμούς ν,μ και 0κmin(ν,μ), έχουμε ότιΠρότυπο:R[4]Πρότυπο:Rp

(ν+μκ)=λ=0κ(νλ)(μκλ).

Πρότυπο:Μαθηματική απόδειξη

Τριγωνομετρικοί τύποι

Το διωνυμικό θεώρημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ώστε να γραφτεί το sin(νθ) και cos(νθ), για ν φυσικό αριθμό, ως πολυώνυμο των sinθ και cosθ. Πιο παράδειγμα,

cos(3θ)=cos3θ3cosθsin2θ και sin(3θ)=sin3θ+3cos2θsinθ.

Πιο γενικά, για οποιονδήποτε φυσικό αριθμό ν και οποιονδήποτε πραγματικό αριθμό θ,[5]Πρότυπο:Rp

cos(νθ)=κ:ζυγόςν(νκ)(1)κ/2(cosθ)νκ(sinθ)κ και sin(νθ)=κ:μονόςν(νκ)(1)(κ1)/2(cosθ)νκ(sinθ)κ.

Πρότυπο:Μαθηματική απόδειξη

Διωνυμική κατανομή

Πρότυπο:Κύριο

Στην διωνυμική κατανομή, το διωνυμικό θεώρημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δείξουμε ότι η f(κ)=(νκ)pκ(1p)νκ για 0κν είναι συνάρτηση πιθανότητας. Πιο συγκεκριμένα, θέτοντας x=p και y=1p, έχουμε ότι

1=1ν=(p+(1p))ν=κ=0ν(νκ)pκ(1p)νκ=κ=0νf(κ).

Άλλες εφαρμογές

Επεκτάσεις

Αντιμεταθετικός δακτύλιος

Στις παραπάνω αποδείξεις χρησιμοποιήσαμε μόνο την αντιμεταθετική ιδιότητα του πολλαπλασιασμού και την επιμεριστική ιδιότητα του πολλαπλασιασμού ως προς την πρόσθεση. Επομένως, το διωνυμικό θεώρημα ισχύει για κάθε αντιμεταθετικό δακτύλιο (π.χ. για τους μιγαδικούς αριθμούς).[8]

Πολυωνυμικό θεώρημα

Το πολυωνυμικό θεώρημα γενικεύει το διωνυμικό θεώρημα, θεωρώντας πάνω από δύο όρους στην βάση, π.χ. (x+y+z)ν.

Για οποιουσδήποτε φυσικούς αριθμούς ν,μ και πραγματικούς αριθμούς x1,,xμ, έχουμε ότιΠρότυπο:R

(x1++xμ)ν=0κ1,,κμνκ1++κμ=ν(νκ1,,κμ)x1κ1xμκμ,

όπου (νκ1,,κμ)=ν!κ1!κμ! είναι οι πολυωνυμικοί συντελεστές.Πρότυπο:R

Η ιδέα της παραπάνω συνδυαστικής απόδειξης μπορεί να εφαρμοστεί και εδώ, αυτή την φορά μετρώντας όρους της μορφής x1κ1xμκμ, με xκ1++xκμ=ν. Για παράδειγμα,

(x+y+z)(x+y+z)=xx+xy+xz+yx+yy+yz+zx+zy+zz=(22,0,0)x2+(20,2,0)y2+(20,0,2)z2+(21,1,0)xy+(21,0,1)xz+(20,1,1)yz.

Διωνυμική σειρά

Η διωνυμική σειρά δίνει ότι για κάθε μιγαδικό αριθμό α και x με |x|<1,[9]Πρότυπο:Rp

(1+x)α=ν=0(αν)xν,

με τους γενικευμένους διωνυμικούς συντελεστές

(αν):=κ=1νακ+1κ.

Περαιτέρω ανάγνωση

Εξωτερικοί συνδεσμοι

Ελληνικά άρθρα

Ξενόγλωσσα άρθρα

Δείτε επίσης

Παραπομπές