Συνάρτηση του Βολτέρρα

Από testwiki
Αναθεώρηση ως προς 10:19, 20 Νοεμβρίου 2024 από τον imported>CommonsDelinker (Αντικατάσταση του Volerra_function.svg με το Αρχείο:Volterra_function.svg (από τον CommonsDelinker επειδή: File renamed: proper noun misspelled).)
(διαφορά) ← Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεότερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Στα μαθηματικά, η συνάρτηση του Βολτέρρα, η οποία πήρε το όνομά της από τον Βίτο Βολτέρρα, είναι μια πραγματική συνάρτηση V που ορίζεται στο με τον ακόλουθο περίεργο συνδυασμό ιδιοτήτων[1]:

  • Η V είναι διαφορίσιμη παντού ,
  • η παράγωγος VΠρότυπο:' είναι παντού περιορισμένη,
  • η παράγωγος δεν είναι ολοκληρώσιμη κατά Ρίμαν.
Τα τρία πρώτα στάδια κατασκευής.

Ορισμός και κατασκευή

Η συνάρτηση ορίζεται από το Σύνολο Σμιθ-Βολτέρρα-Κάντορ, το οποίο θα σημειωθεί εδώ ως S, και "αντίγραφα" της συνάρτησης f που ορίζεται από τη σχέση f(x)=x2sin(1x) για x ≠ 0 και f(0)=0, με στόχο την κατασκευή μιας παραγωγίσιμης συνάρτησης της οποίας η παράγωγος είναι ασυνεχής σε ένα σύνολο μη μηδενικών μέτρο[2]. Μια τέτοια παράγωγος δεν μπορεί να είναι ολοκληρώσιμη κατά Ρίμαν.[3]

Το σύνολο S είναι ένα κλειστό τμήμα του [0,1], με μη μηδενικό μέτρο, κενό εσωτερικό και χωρίς απομονωμένα σημεία. Το συμπλήρωμά του στο [0,1] είναι μια μετρήσιμη ένωση ανοικτών διαστημάτων. Η συνάρτηση Βολτέρρα ορίζεται ως εξής. Είναι μηδέν στο S. Σε κάθε ανοικτό διάστημα ]a,b[ του συμπληρωματικού του S, είναι ίση με μια διαφορίσιμη συνάρτηση, με συνεχή παράγωγο, που επεκτείνεται στο a και στο b σε μια συνεχή και διαφορίσιμη συνάρτηση, με f(a)=f(b)=f(a)=f(b)=0, αλλά με τέτοιο τρόπο ώστε η παράγωγος να είναι ασυνεχής στο a και στο b. Για να το κάνουμε αυτό, προσαρμόζουμε στο διάστημα ]a,b[ την παρακάτω κατασκευή, που πραγματοποιήθηκε, για να απλοποιήσουμε τους συμβολισμούς, για την περίπτωση του διαστήματος ]0,1[ :

  • Έστω f(x)=x2sin(1x) για x]0,c], με c ένα πραγματικό στοιχείο του ]0,12] και τέτοιο ώστε f(c)=0.
  • Έστω f(x)=f(c) πάνω στο [c,12].
  • Έστω f(x)=f(1x) στο [12,1]*

Ιδιότητες

Αφού ολοκληρώσουμε μια ανάλογη κατασκευή σε κάθε διάστημα του συμπληρώματος του S, λαμβάνουμε μια συνάρτηση V παραγωγίσιμη σε οποιοδήποτε σημείο του [0,1], και της οποίας η παράγωγος είναι ασυνεχής στο S και συνεχής στο συμπλήρωμά του [2][4].

Πράγματι, η παραπάνω συνάρτηση f είναι παραγωγίσιμη στο 0, με μηδενική παράγωγο. Αλλά για μη μηδενικό x, έχουμε f(x)=2xsin(1/x)cos(1/x), το οποίο σημαίνει ότι σε οποιαδήποτε γειτονιά του μηδενός, υπάρχουν σημεία όπου η f(x) παίρνει τις τιμές 1 και -1. Έτσι, υπάρχουν σημεία όπου το V(x) παίρνει τις τιμές 1 και -1 σε κάθε γειτονιά κάθε ορίου των διαστημάτων που αφαιρούνται κατά την κατασκευή του συνόλου S του Σμιθ, Βόλτερρα και Κάντορ. Έτσι, σε οποιοδήποτε σημείο του S, το V είναι παραγωγίσιμο, με μηδενική παράγωγο, αλλά το V(x) εκεί είναι ασυνεχές. Ωστόσο, η V είναι συνεχής σε κάθε ένα από αυτά τα διαστήματα, οπότε το σύνολο των σημείων ασυνέχειας της V είναι ακριβώς ίσο με το S.

Δεδομένου ότι το σύνολο S έχει αυστηρά θετικό μέτρο Λεμπεσγκ, αυτό σημαίνει ότι το V είναι ασυνεχές σε ένα σύνολο μη μηδενικού μέτρου, και επομένως δεν είναι ολοκληρώσιμο κατά Ρίμαν.[5]Πρότυπο:,[6].

Σημειώστε ότι αν είχαμε πραγματοποιήσει την ίδια κατασκευή στο σύνολο Cantor C, θα είχαμε λάβει μια συνάρτηση με παρόμοιες ιδιότητες, αλλά η παράγωγος θα ήταν ασυνεχής στο C, το οποίο έχει μέτρο μηδέν, και η συνάρτηση που θα λαμβάναμε θα είχε τότε μια ολοκληρώσιμη παράγωγο Ρίμαν.

Δημοσιεύσεις

Δείτε επίσης

Παραπομπές

  1. Πρότυπο:Cite book
  2. 2,0 2,1 The Integrals of Lebesgue, Denjoy, Perron, and Henstock, auteur=R. A. Gordon|page=35-36-éditeur=American Math. Society 1994, ISBN 0-8218-3805-9
  3. Πρότυπο:Cite web
  4. Πρότυπο:Cite journal
  5. The Integrals of Lebesgue, Denjoy, Perron, and Henstock, auteur=R. A. Gordon page=39,|éditeur=American Math. Society année=1994 ISBN 0-8218-3805-9
  6. L'intégrale de Lebesgue sur la droite réelle auteur=J.-A. Arnaudiès|éditeur=Vuivert année=1997 page=274 ISBN 2-7117-8904-7


Πρότυπο:Authority control Πρότυπο:Portal bar