Παράγωγος φράκταλ

Από testwiki
Αναθεώρηση ως προς 21:02, 14 Σεπτεμβρίου 2024 από τον imported>InternetArchiveBot (Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0.9.5)
(διαφορά) ← Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεότερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Στα εφαρμοσμένα μαθηματικά και τη μαθηματική ανάλυση, η παράγωγος φράκταλ ή παράγωγος Χάουσντορφ[1][2] είναι μια μη-Νευτώνεια γενίκευση της παραγώγου που αφορά το μέτρο των φράκταλ, η οποία ορίζεται στη μορφοκλασματική γεωμετρία. Οι φράκταλ παράγωγοι δημιουργήθηκαν για τη μελέτη της ανώμαλης διάχυσης, όπου οι παραδοσιακές προσεγγίσεις δεν λαμβάνουν υπόψη τη μορφοκλασματική φύση του μέσου. Ένα μέτρο φράκταλ t κλιμακώνεται ως συνάρτηση του tα. Μια τέτοια παράγωγος είναι τοπική, σε αντίθεση με την ομοίως εφαρμοζόμενη μορφοκλασματική παράγωγο. Ο μορφοκλασματικός λογισμός διατυπώνεται ως γενίκευση του καθιερωμένου λογισμού [3].

Φυσικό πλαίσιο

Τα πορώδη μέσα, οι υδροφόροι ορίζοντες, οι αναταράξεις και άλλα πεδία παρουσιάζουν συνήθως μορφοκλασματικές ιδιότητες. Οι κλασικοί νόμοι διάχυσης ή διασποράς που βασίζονται σε τυχαίους περιπάτους στον ελεύθερο χώρο (στην ουσία το ίδιο αποτέλεσμα γνωστό ως νόμοι διάχυσης του Φικ, ο νόμος του Ντάρσι και ο νόμος του Φουριέ) δεν είναι εφαρμόσιμοι στα μορφοκλασματικά μέσα. Για να ξεπεραστεί αυτό, έννοιες όπως η απόσταση και η ταχύτητα πρέπει να επαναπροσδιοριστούν για τα μορφοκλασματικά μέσα- ειδικότερα, οι κλίμακες χώρου και χρόνου πρέπει να μετασχηματιστούν ως συναρτήσεις του (xβ, tα). Οι στοιχειώδεις φυσικές έννοιες όπως η ταχύτητα επαναπροσδιορίζονται ως εξής για τον μορφοκλασματικό χωροχρόνο (xβ, tα):

v=dxdt=dxβdtα,α,β>0,

όπου το Sα,β αντιπροσωπεύει τον μορφοκλασματικό χωροχρόνο με δείκτες κλιμάκωσης α και β. Ο παραδοσιακός ορισμός της ταχύτητας δεν έχει νόημα στον μη διαφοροποιήσιμο φράκταλ χωροχρόνο.

Ορισμός

Με βάση τον παραπάνω προβληματισμό, η έννοια της φράκταλ παραγώγου μιας συνάρτησης u(t) ως προς ένα φράκταλ μέτρο t εισάγεται ως εξής:

f(t)tα=limt1tf(t1)f(t)t1αtα,α>0,

Ένας πιο γενικός ορισμός δίνεται από τον ακόλουθο ορισμό

βf(t)tα=limt1tfβ(t1)fβ(t)t1αtα,α>0,β>0.

Για μια συνάρτηση y(t) στο Fα-τέλειο μορφοκλασματικό σύνολο F η φράκταλ παράγωγος ή Fα-παράγωγος της στο t, ορίζεται ως εξής

DFαy(t)={Flimxty(x)y(t)SFα(x)SFα(t),iftF;0,otherwise..

Κίνητρο

Οι παράγωγοι μιας συνάρτησης f μπορούν να οριστούν ως προς τους συντελεστές ak στο ανάπτυγμα της σειράς Τέιλορ:

f(x)=k=1ak(xx0)k=k=11k!dkfdxk(x0)(xx0)k=f(x0)+f(x0)(xx0)+o(xx0)

Από αυτή την προσέγγιση μπορεί κανείς να λάβει άμεσα:

f(x0)=f(x)f(x0)o(xx0)xx0=limxx0f(x)f(x0)xx0

Αυτό μπορεί να γενικευτεί προσεγγίζοντας την f με συναρτήσεις (xα-(x0)α)k:

f(x)=k=1bk(xαx0α)k=f(x0)+b1(xαx0α)+o(xαx0α)

Σημείωση: ο συντελεστής χαμηλότερης τάξης πρέπει να εξακολουθεί να είναι b0=f(x0) αφού εξακολουθεί να είναι η σταθερή προσέγγιση της συνάρτησης f στο x0.

Και πάλι μπορεί κανείς να λάβει άμεσα:


b1=limxx0f(x)f(x0)xαx0α=defdfdxα(x0)

  • Το φράκταλ της σειράς Μακλάουριν της f(t) με φράκταλ υποστήριξη F έχει ως εξής:

f(t)=m=0(DFα)mf(t)|t=0m!(SFα(t))m

Ιδιότητες

Συντελεστές διαστολής

Όπως συμβαίνει και στο ανάπτυγμα της σειράς Τέιλορ, οι συντελεστές bk μπορούν να εκφραστούν ως προς τις κλασματικές παραγώγους τάξης k της f:

bk=1k!(ddxα)kf(x=x0)

Ιδέα απόδειξης: υποθέτοντας ότι (ddxα)kf(x=x0) υπάρχει, bk μπορεί να γραφτεί ως εξής bk=ak(ddxα)kf(x=x0)

μπορεί κανείς πλέον να χρησιμοποιήσει f(x)=(xαx0α)n(ddxα)kf(x=x0)=n!δnk και αφού bn=!1an=1n!

Σύνδεση με παράγωγο

Αν για μια δεδομένη συνάρτηση f υπάρχουν τόσο η παράγωγος Df όσο και η φράκταλ παράγωγος Dαf, μπορεί κανείς να βρει ένα ανάλογο του κανόνα της αλυσίδας:

dfdxα=dfdxdxdxα=1αx1αdfdx

Το τελευταίο βήμα αιτιολογείται από το θεώρημα της εμπρόθετης συνάρτησης το οποίο, υπό κατάλληλες συνθήκες, μας δίνει dx/dxα = (dxα/dx)−1

Ομοίως για τον γενικότερο ορισμό:

dβfdαx=d(fβ)dαx=1αx1αβfβ1(x)f(x)
Μορφοκλασματική παράγωγος για τη συνάρτηση f(t) = t, με τάξη παραγώγου είναι α ∈ (0,1]

Εφαρμογή σε ανώμαλη διάχυση

Ως εναλλακτική προσέγγιση μοντελοποίησης του κλασικού δεύτερου νόμου του Φικ, η φράκταλ παράγωγος χρησιμοποιείται για την εξαγωγή μιας γραμμικής εξίσωσης ανώμαλης μεταφοράς-διάχυσης που διέπει τη διαδικασία ανώμαλης διάχυσης,[1][4]

du(x,t)dtα=Dxβ(u(x,t)xβ),<x<+,(1)
u(x,0)=δ(x).

όπου 0 < α < 2, 0 < β < 1, και δ'(x) είναι η συνάρτηση δέλτα του Ντιράκ.

Για να προκύψει η θεμελιώδης λύση, εφαρμόζουμε τον μετασχηματισμό των μεταβλητών

t=tα,x=xβ.

τότε η εξίσωση (1) γίνεται η εξίσωση κανονικής μορφής διάχυσης, η λύση της (1) έχει την τεντωμένη Γκαουσιανή μορφή:

u(x,t)=12πtαex2β4tα

Η μέση τετραγωνική μετατόπιση της παραπάνω εξίσωσης διάχυσης με παράγωγο φράκταλ έχει την ασύμπτωτη:

x2(t)t(3ααβ)/2β.

Φράκταλ-κλασματικός λογισμός

Η φράκταλ παράγωγος συνδέεται με την κλασική παράγωγο αν υπάρχει η πρώτη παράγωγος της υπό εξέταση συνάρτησης. Στην περίπτωση αυτή,

f(t)tα=limt1tf(t1)f(t)t1αtα =df(t)dt1αtα1,α>0.

Ωστόσο, λόγω της ιδιότητας διαφοροποιησιμότητας ενός ολοκληρώματος, οι κλασματικές παράγωγοι είναι διαφοροποιήσιμες. Ως εκ τούτου, η ακόλουθη νέα έννοια εισήχθη από τον καθηγητή Αμπντον Ατανγκάνα από τη Νότια Αφρική.

Οι ακόλουθοι διαφορικοί τελεστές εισήχθησαν και εφαρμόστηκαν πολύ πρόσφατα[5][6]. Υποθέτοντας ότι η y(t) είναι συνεχής και κλασματική διαφορίσιμη στο (α, β) με τάξη β, ισχύουν διάφοροι ορισμοί μιας κλασματικής-κλασματικής παραγώγου της y(t) με τάξη α κατά Ρίμαν-Λιουβίλ:[5]

  • Να διαθέτουν πυρήνα τύπου νόμου ισχύος:

FFPD0,tα,β(y(t))=1Γ(mα)ddtβ0t(ts)mα1y(s)ds

  • Να διαθέτουν πυρήνα εκθετικά φθίνοντος τύπου:

FFED0,tα,β(y(t))=M(α)1αddtβ0texp(α1α(ts))y(s)ds,

  • Να διαθέτουν γενικευμένο πυρήνα τύπου Mittag-Λέφλερ:

aFFMDtαf(t)=AB(α)1αddtβatf(τ)Eα(α(tτ)α1α)dτ.


Οι παραπάνω διαφορικοί τελεστές έχουν ο καθένας από έναν σχετικό τελεστή φράκταλ-κλασματικού ολοκληρώματος, ως εξής:[5]

  • Πυρήνας τύπου δυναμικού νόμου:

FFPJ0,tα,β(y(t))=βΓ(α)0t(ts)α1sβ1y(s)ds

  • Τύπος πυρήνα εκθετικά φθίνοντος :

FFEJ0,tα,β(y(t))=αβM(α)0tsβ1y(s)ds+β(1α)tβ1y(t)M(α).

  • Γενικός πυρήνας Μιταγκ-Λεφλέρ:

FFMJ0,tα,β(y(t))=αβAB(α)0tsβ1y(s)(ts)α1ds+β(1α)tβ1y(t)AB(α). Το FFM αναφέρεται ως φράκταλ-κλασματικό με τον γενικευμένο πυρήνα Μιταγκ-Λεφλέρ.

Μορφολασματικός μη-τοπικός λογισμός

  • Το μορφοκλασματικό ανάλογο του δεξιόστροφου κλασματικού ολοκληρώματος Ρίμαν-Λιουβίλ τάξης β της f ορίζεται από:[3][7]

xbβf(x)=1Γ(β)xbf(t)(SFα(t)SFα(x))1βdFαt.

  • Το μορφοκλασματικό ανάλογο του αριστερόπλευρου κλασματικού ολοκληρώματος Ρίμαν-Λιουβίλ τάξης β της f ορίζεται από:

axβf(x)=1Γ(β)axf(t)(SFα(x)SFα(t))1βdFαt.

  • Το μορφοκλασματικό ανάλογο της δεξιόστροφης κλασματικής παραγώγου Ρίμαν-Λιουβίλ τάξης β της f ορίζεται από:

x𝒟bβf(x)=1Γ(nβ)(DFα)nxbf(t)(SFα(t)SFα(x))n+β+1dFαt

  • Το μορφοκλασματικό ανάλογο της αριστερόπλευρης κλασματικής παραγώγου Ρίμαν-Λιουβίλ τάξης β της f ορίζεται από:

a𝒟xβf(x)=1Γ(nβ)(DFα)naxf(t)(SFα(x)SFα(t))n+β+1dFαt

  • Το μορφοκλασματικό ανάλογο της δεξιόστροφης κλασματικής παραγώγου Καπούτο τάξης β της f ορίζεται από:

xC𝒟bβf(x)=1Γ(nβ)xb(SFα(t)SFα(x))nβ1(DFα)nf(t)dFαt

  • Το μορφοκλασματικό ανάλογο της αριστερόπλευρης κλασματικής παραγώγου Καπούτο τάξης β της f ορίζεται από:

aC𝒟xβf(x)=1Γ(nβ)ax(SFα(x)SFα(t))nβ1(DFα)nf(t)dFαt

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

  • Πρότυπο:Cite web An online guide to lacunarity theory and analysis using free, open source biological imaging software.

Βιβλιογραφία

Δείτε επίσης

Παραπομπές

Πρότυπο:Reflist

Πρότυπο:Authority control Πρότυπο:Portal bar