Μεθυλοπροπυλοθειαιθέρας

Από testwiki
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Πρότυπο:Πληροφορίες χημικής ένωσης

Ο μεθυλοπροπυλοθειαιθέρας ή μεθυλοπροπυλοσουλφίδιο (methylpropylsulphide, MPS) ή 1-μεθυλοθειοπροπάνιο ή 2-θειαπεντάνιο είναι ένας διαλκυλ-θειαιθέρας, μια οργανική ένωση του θείου με συνοπτικό συντακτικό τύπο CH3CH2CH2SCH3 (ή ακόμη πιο συνοπτικά PrSMe). Στις συνηθισμένες συνθήκες (1 atm, 25 °C) είναι άχρωμο ελάχιστα διάλυτο στο νερό και εύφλεκτο πτητικό υγρό με χαρακτηριστική δυσάρεστη οσμή. Είναι ισομερές θέσης των παρακάτω έξι (6) ενώσεων:

  1. Διαιθυλοθειαιθέρας
  2. Ισοπροπυλομεθυλοθειαιθέρας
  3. βουτανοθειόλη-1
  4. βουτανοθειόλη-2
  5. μεθύλοπροπανοθειόλη-1
  6. μεθύλοπροπανοθειόλη-2

Παραγωγή

  • Εκτός από την απομόνωσή του από διάφορες φυσικές πηγές, είναι διαθέσιμες και οι παρακάτω χημικές μέθοδοι.

Με αλκυλίωση αλάτων θειολών

Με μεθυλίωση από μεθυλαλογονίδια αλάτων προπανοθειόλης (π.χ. CH3CH2CH2SK) ή προπυλίωση από προπυλαλογονίδια αλάτων μεθανοθειόλης (π.χ. CH3SK) παράγεται μεθυλοπροπυλοθειαιθέρας[1]. (Αντίδραση Williamson για θειαιθέρες):

CH3CH2CH2SK+CH3XCH3CH2CH3SCH3+KX
ή
CH3SK+CH3CH2CH2XCH3CH2CH3SCH3+KX

Αναγωγή σουλφοξειδίων

Με αναγωγή μεθυλοπροπυλοσουλφοξείδιου από υδροϊώδιο παράγεται μεθυλοπροπυλοθειαιθέρας[2]:

CH3CH2CH2SOCH3+2HICH3CH2CH2SCH3+H2O+I2

Παράγωγα

Επίδραση διαλογονούχου υδραργύρου

Με επίδραση διαλογονούχου υδραργύρου(HgX2) παράγονται προπυλομεθυλοθειοϋδραργιρικά άλατα[3]:

CH3CH2CH2SCH3+HgX2[CH3CH2CH2(CH3)SHg]X2

Επίδραση αλκυλαογονιδίων

Με επίδραση αλκυλαογονιδίων (RX) παράγονται άλατα του σουλφωνίου[4]:

CH3CH2CH2SCH3+RX[R(CH3CH2CH2)(CH3)S]X

Οξείδωση προς σουλφοξείδια

Με επίδραση υπεροξείδιου του υδρογόνου οξειδώνονται προς μεθυλοπροπυλοσουλοφοξείδιο[5]:

CH3CH2CH2SCH3+H2O2CH3CH2CH2SOCH3+H2O

Χρήσεις

  • Προσθετικό οσμής σε αλμυρά, τροπικά φρούτα και λαχανικά.

Αναφορές και παρατηρήσεις

  1. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, Σελ,266, §Β1.
  2. SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999, Σελ.360,§20.6.Π4→3.
  3. SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999, Σελ.360,§20.6.I3α.
  4. SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999, Σελ.360,§20.6.I3β.
  5. SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999, Σελ.360,§20.6.I3→4.

Πηγές

  • Ν. Αλεξάνδρου, Γενική Οργανική Χημεία, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1985
  • Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
  • SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
  • Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982
  • Πολυχρόνη Σ. Καραγκιοζίδη: Ονοματολογία οργανικών ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1991, Έκδοση Β΄.
  • Ν. Αλεξάνδρου, Α. Βάρβογλη, Δ. Νικολαΐδη: Χημεία Ετεροκυκλικών Ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1985, Έκδοση Β΄.
  • Δ. Νικολαΐδη: Ειδικά κεφάλαια Οργανικής Χημεία, Θεσσαλονίκη 1983.