Πυθαγόρεια τριγωνομετρική ταυτότητα

Από testwiki
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Η Πυθαγόρεια τριγωνομετρική ταυτότητα[1], που ονομάζεται επίσης απλά πυθαγόρεια ταυτότητα, είναι μια ταυτότητα που εκφράζει το πυθαγόρειο θεώρημα σε όρους τριγωνομετρικών συναρτήσεων. Μαζί με τον τύπο του αθροίσματος των γωνιών, είναι μία από τις βασικές σχέσεις μεταξύ των συναρτήσεων ημιτόνου και συνημιτόνου.

Η ταυτότητα είναι η εξής

sin2θ+cos2θ=1.

Κατά κανόνα, sin2θ σημαίνει (sinθ)2.

Αποδείξεις και οι σχέσεις τους με το Πυθαγόρειο θεώρημα

Παρόμοια ορθογώνια τρίγωνα που δείχνουν το ημίτονο και το συνημίτονο της γωνίας θ

Απόδειξη βασισμένη σε ορθογώνια τρίγωνα

Κάθε όμοιο τρίγωνο έχει την ιδιότητα ότι αν επιλέξουμε την ίδια γωνία σε όλα, ο λόγος των δύο πλευρών που ορίζουν τη γωνία είναι ο ίδιος, ανεξάρτητα από το ποιο όμοιο τρίγωνο επιλέγεται, ανεξάρτητα από το πραγματικό του μέγεθος: οι λόγοι εξαρτώνται από τις τρεις γωνίες, όχι από τα μήκη των πλευρών. Ως εκ τούτου, για οποιοδήποτε από τα όμοια ορθογώνια τρίγωνα του σχήματος, ο λόγος της οριζόντιας πλευράς του προς την υποτείνουσα είναι ο ίδιος, δηλαδή cos θ.

Οι στοιχειώδεις ορισμοί των συναρτήσεων ημιτόνου και συνημιτόνου ως προς τις πλευρές ενός ορθογωνίου τριγώνου είναι:

sinθ=oppositehypotenuse=bc
cosθ=adjacenthypotenuse=ac

Η πυθαγόρεια ταυτότητα προκύπτει από τον τετραγωνισμό και των δύο παραπάνω ορισμών και την πρόσθεση- η αριστερή πλευρά της ταυτότητας γίνεται τότε

opposite2+adjacent2hypotenuse2

η οποία σύμφωνα με το Πυθαγόρειο θεώρημα είναι ίση με 1. Ο ορισμός αυτός ισχύει για όλες τις γωνίες, λόγω του ορισμού του ορισμού

x=cosθ

και

y=sinθ

για τον μοναδιαίο κύκλο και συνεπώς

x=ccosθ

και

y=csinθ

για έναν κύκλο ακτίνας c και αντικατοπτρίζοντας το τρίγωνό μας στον άξονα y και θέτοντας

a=x

and

b=y

.

Παρόμοια ορθογώνια τρίγωνα που απεικονίζουν την εφαπτομένη και την δευτερεύουσα τριγωνομετρική συνάρτηση.

Μπορούμε επίσης να χρησιμοποιήσουμε τις ταυτότητες που βρίσκονται στην Τριγωνομετρική συμμετρία, τις μετατοπίσεις και την περιοδικότητα. Χρησιμοποιώντας ταυτότητες περιοδικότητας, μπορούμε να πούμε ότι αν ο τύπος είναι αληθής για Πρότυπο:Nowrap τότε είναι αληθής για όλα τα πραγματικά θ. Στη συνέχεια αποδεικνύουμε την ταυτότητα στο διάστημα Πρότυπο:Nowrap, για να το κάνουμε αυτό αφήνουμε Πρότυπο:Nowrap το t θα είναι τώρα στο διάστημα Πρότυπο:Nowrap Στη συνέχεια μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τετραγωνισμένες εκδοχές ορισμένων βασικών ταυτοτήτων μετατόπισης (ο τετραγωνισμός αφαιρεί βολικά τα μείον πρόσημα):

sin2θ+cos2θ=sin2(t+12π)+cos2(t+12π)=cos2t+sin2t=1.

Το μόνο που απομένει είναι να το αποδείξουμε για Πρότυπο:Nowrap αυτό μπορεί να γίνει με τον τετραγωνισμό των ταυτοτήτων συμμετρίας για να πάρουμε

sin2θ=sin2(θ) and cos2θ=cos2(θ).

Σχετικές ταυτότητες

Τριγωνομετρικές συναρτήσεις και τα αντίστροφά τους στον μοναδιαίο κύκλο. Το Πυθαγόρειο θεώρημα εφαρμοσμένο στο μπλε τρίγωνο δείχνει την ταυτότητα Πρότυπο:Math, και εφαρμοσμένη στο κόκκινο τρίγωνο δείχνει ότι Πρότυπο:Math.

Οι ταυτότητες

1+tan2θ=sec2θ

και

1+cot2θ=csc2θ

ονομάζονται επίσης πυθαγόρειες τριγωνομετρικές ταυτότητες[2]. Αν το ένα σκέλος ενός ορθογωνίου τριγώνου έχει μήκος 1, τότε η εφαπτομένη της γωνίας που εφάπτεται σε αυτό το σκέλος είναι το μήκος του άλλου σκέλους και η δευτερεύουσα της γωνίας είναι το μήκος της υποτείνουσας.

tanθ=ba,

και:

secθ=ca.

Με αυτόν τον τρόπο, αυτή η τριγωνομετρική ταυτότητα που περιλαμβάνει την εφαπτομένη και τη δευτερεύουσα προκύπτει από το Πυθαγόρειο θεώρημα. Η γωνία απέναντι από το πόδι μήκους 1 (η γωνία αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί φ = π/2 - θ) έχει συνεφαπτομένη ίση με το μήκος του άλλου σκέλους και συντέμνουσα ίση με το μήκος της υποτείνουσας. Με αυτόν τον τρόπο, αυτή η τριγωνομετρική ταυτότητα που περιλαμβάνει την συνεφαπτομένη και την συντέμνουσα προκύπτει επίσης από το Πυθαγόρειο θεώρημα.

Στον ακόλουθο πίνακα δίνονται οι ταυτότητες με τον παράγοντα ή το διαιρέτη που τις συνδέει με την κύρια ταυτότητα.

Αρχική ταυτότητα Διαιρέτης Εξίσωση διαιρέτη Παράγωγη ταυτότητα Παράγωγη ταυτότητα (εναλλακτική)
sin2θ+cos2θ=1 cos2θ sin2θcos2θ+cos2θcos2θ=1cos2θ tan2θ+1=sec2θ sec2θtan2θ=1(secθtanθ)(secθ+tanθ)=1
sin2θ sin2θsin2θ+cos2θsin2θ=1sin2θ 1+cot2θ=csc2θ csc2θcot2θ=1(cscθcotθ)(cscθ+cotθ)=1

Απόδειξη με χρήση του μοναδιαίου κύκλου

Σημείο P(x,y) στον κύκλο μοναδιαίας ακτίνας σε αμβλεία γωνία θ > π/2
Συνάρτηση ημιτόνου στον μοναδιαίο κύκλο (πάνω) και η γραφική της παράσταση (κάτω)

Ο μοναδιαίος κύκλος με κέντρο την αρχή στο ευκλείδειο επίπεδο ορίζεται από την εξίσωση:[3]

x2+y2=1.

Με δεδομένη μια γωνία θ, υπάρχει ένα μοναδικό σημείο P στον μοναδιαίο κύκλο σε αριστερόστροφη γωνία θ από τον άξονα x και οι συντεταγμένες x και y του P είναι:[4]

x=cosθ  and  y=sinθ.

Συνεπώς, από την εξίσωση για τον μοναδιαίο κύκλο:

cos2θ+sin2θ=1,

η πυθαγόρεια ταυτότητα.

Στο σχήμα, το σημείο P έχει αρνητική συντεταγμένη x και δίνεται κατάλληλα από τη σχέση x = cos θ, η οποία είναι αρνητικός αριθμός: cos θ = -cos(π-θ). Το σημείο P έχει θετική y-συντεταγμένη, και sin θ = sin(π-θ) > 0. Καθώς το θ αυξάνεται από το μηδέν μέχρι τον πλήρη κύκλο θ = 2π, το ημίτονο και το συνημίτονο αλλάζουν πρόσημο στα διάφορα τεταρτημόρια για να διατηρήσουν τα x και y με τα σωστά πρόσημα. Το σχήμα δείχνει πώς μεταβάλλεται το πρόσημο της συνάρτησης του ημιτόνου καθώς η γωνία αλλάζει τεταρτημόριο.

Επειδή οι άξονες x και y είναι κάθετοι, αυτή η πυθαγόρεια ταυτότητα είναι ισοδύναμη με το πυθαγόρειο θεώρημα για τρίγωνα με υποτείνουσα μήκους 1 (το οποίο με τη σειρά του είναι ισοδύναμο με το πλήρες πυθαγόρειο θεώρημα εφαρμόζοντας το επιχείρημα των όμοιων τριγώνων). Βλ. κύκλος της μονάδας για μια σύντομη εξήγηση.

Απόδειξη με χρήση δυναμοσειρών

Οι τριγωνομετρικές συναρτήσεις μπορούν επίσης να οριστούν χρησιμοποιώντας δυναμοσειρές, δηλαδή (για x μια γωνία που μετριέται σε ακτίνια):[5][6]

sinx=n=0(1)n(2n+1)!x2n+1,cosx=n=0(1)n(2n)!x2n.

Χρησιμοποιώντας τον τύπο πολλαπλασιασμού για δυναμοσειρές στο Πολλαπλασιασμός και διαίρεση δυναμοσειρών (κατάλληλα τροποποιημένος ώστε να ληφθεί υπόψη η μορφή της σειράς εδώ) έχουμε

sin2x=i=0j=0(1)i(2i+1)!(1)j(2j+1)!x(2i+1)+(2j+1)=n=1(i=0n1(1)n1(2i+1)!(2(ni1)+1)!)x2n=n=1(i=0n1(2n2i+1))(1)n1(2n)!x2n,cos2x=i=0j=0(1)i(2i)!(1)j(2j)!x(2i)+(2j)=n=0(i=0n(1)n(2i)!(2(ni))!)x2n=n=0(i=0n(2n2i))(1)n(2n)!x2n.

Στην έκφραση για το sin2, το n πρέπει να είναι τουλάχιστον 1, ενώ στην έκφραση για το cos2, ο σταθερός όρος είναι ίσος με 1. Οι υπόλοιποι όροι του αθροίσματός τους είναι (με αφαίρεση των κοινών παραγόντων)

i=0n(2n2i)i=0n1(2n2i+1)=j=02n(1)j(2nj)=(11)2n=0

με το διωνυμικό θεώρημα. Κατά συνέπεια,

sin2x+cos2x=1,

που είναι η πυθαγόρεια τριγωνομετρική ταυτότητα.

Όταν οι τριγωνομετρικές συναρτήσεις ορίζονται με αυτόν τον τρόπο, η ταυτότητα σε συνδυασμό με το Πυθαγόρειο θεώρημα δείχνει ότι αυτές οι δυναμοσειρές παραμετροποιούν τον μοναδιαίο κύκλο, τον οποίο χρησιμοποιήσαμε στην προηγούμενη ενότητα. Αυτός ο ορισμός κατασκευάζει τις συναρτήσεις ημιτόνου και συνημιτόνου με αυστηρό τρόπο και αποδεικνύει ότι είναι διαφορίσιμες, έτσι ώστε στην πραγματικότητα να υποκαθιστά τις δύο προηγούμενες.

Απόδειξη χρησιμοποιώντας τη διαφορική εξίσωση

Το ημίτονο και το συνημίτονο μπορούν να οριστούν ως οι δύο λύσεις της διαφορικής εξίσωσης:[7]

y+y=0

ικανοποιώντας αντίστοιχα Πρότυπο:Math και Πρότυπο:Math. Από τη θεωρία των συνήθων διαφορικών εξισώσεων προκύπτει ότι η πρώτη λύση, το ημίτονο, έχει ως παράγωγο τη δεύτερη, το συνημίτονο, και από αυτό προκύπτει ότι η παράγωγος του συνημιτόνου είναι το αρνητικό του ημιτόνου. Η ταυτότητα είναι ισοδύναμη με τον ισχυρισμό ότι η συνάρτηση

z=sin2x+cos2x

είναι σταθερή και ίση με 1. Η διαφοροποίηση με τον κανόνα της αλυσίδας δίνει

ddxz=2sinxcosx+2cosx(sinx)=0,

οπότε το z είναι σταθερό. Ένας υπολογισμός επιβεβαιώνει ότι z(0) = 1, και το z είναι σταθερά, οπότε z = 1 για όλα τα x, οπότε η πυθαγόρεια ταυτότητα είναι δεδομένη.

Μια παρόμοια απόδειξη μπορεί να ολοκληρωθεί χρησιμοποιώντας δυναμοσειρές όπως παραπάνω για να διαπιστωθεί ότι το ημίτονο έχει ως παράγωγο το συνημίτονο και το συνημίτονο έχει ως παράγωγο το αρνητικό ημίτονο. Στην πραγματικότητα, οι ορισμοί μέσω της συνήθους διαφορικής εξίσωσης και μέσω των δυναμοσειρών οδηγούν σε παρόμοιες παραγώγους των περισσότερων ταυτοτήτων.

Αυτή η απόδειξη της ταυτότητας δεν έχει άμεση σχέση με την απόδειξη του Πυθαγόρειου θεωρήματος του Ευκλείδη.

Απόδειξη με χρήση του τύπου του Όιλερ

Χρησιμοποιώντας τον τύπο του Όιλερ eiθ=cosθ+isinθ και την παραγοντοποίηση cos2θ+sin2θ ως μιγαδική διαφορά δύο τετραγώνων,

1=eiθeiθ=(cosθ+isinθ)(cosθisinθ)=cos2θ+sin2θ.

Δημοσιεύσεις

Δείτε επίσης

Παραπομπές

  1. Πρότυπο:Cite web
  2. Πρότυπο:Cite book
  3. Το αποτέλεσμα αυτό μπορεί να βρεθεί χρησιμοποιώντας τον τύπο της απόστασης d=x2+y2 για την απόσταση από την αρχή μέχρι το σημείο (x, y). Βλ. Πρότυπο:Cite book Η προσέγγιση αυτή προϋποθέτει το θεώρημα του Πυθαγόρα. Εναλλακτικά, θα μπορούσε κανείς να αντικαταστήσει απλώς τις τιμές και να προσδιορίσει ότι η γραφική παράσταση είναι κύκλος.
  4. Πρότυπο:Cite book
  5. Πρότυπο:Cite book
  6. Πρότυπο:Cite book
  7. Πρότυπο:Cite book

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Πηγές

Πρότυπο:Portal bar Πρότυπο:Authority control