Ιωδοξυλομεθάνιο

Από testwiki
Αναθεώρηση ως προς 19:51, 12 Αυγούστου 2024 από τον imported>MARKbot (Ρομπότ: Αυτόματη αντικατάσταση κειμένου (-{{PAGENAME}} +{{subst:PAGENAME}}).)
(διαφορά) ← Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεότερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Πρότυπο:Πληροφορίες χημικής ένωσης

Το ιωδοξυλομεθάνιο ή υπιωδιώδης μεθυλεστέρας ή υπιωδιώδες μεθύλιο είναι ο απλούστερος εστέρας του υπιωδιώδους οξέος (HOΙ), δηλαδή θεωρητικά παράγεται με εστεροποίηση του τελευταίου με μεθανόλη. Σύμφωνα με το χημικό τύπο του, CH3OI, έχει ένα ισομερές θέσης, τη ιωδομεθανόλη (ICH2OH), που είναι μια ασταθής αλαλκανόλη που αφυδριωδιώνεται γρήγορα σχηματίζοντας μεθανάλη.

Δομή

Η δομή του ομοιάζει γεωμετρικά με αυτήν της μεθανόλης με χλώριο αντί υδρογόνου στο υδροξύλιο:

Δεσμοί [1]
Δεσμός τύπος δεσμού ηλεκτρονική δομή Μήκος δεσμού Ιονισμός
CH σ 2sp2-1s 107 pm 3% C- H+
CO σ 2sp3-2sp3 150 pm 19% C+ O-
OI σ 2sp2-5sp3 209,2 pm 14% O- I+
Στατιστικό ηλεκτρικό φορτίο[2]
O -0,33
C -0,10
H(CH) +0,03
I +0,14

Παραγωγή

Με την επίδραση ιωδίου (I2) σε μεθανόλη (CH3OH) παράγεται ασταθές διάλυμα ιωδοξυμεθανίου:

CH3OH+I2CH3OI+HI

Χημική συμπεριφορά και παράγωγα

Αποτελεί ηλεκτρονιόφιλο αντιδραστήριο θετικού ιωδίου (I+) σε συνδυασμό με το πυρηνόφιλο αρνητικό μεθοξύλιο (CH3O-).

Αυτοδιάσπαση

Το πρόβλημα σταθερότητας στο ιωδοξυμεθάνιο είναι ότι η στερεοχημική εγγύτητα του υδρογόνου και ιωδίου στο ίδιο μόριο σημαίνει ότι σύντομα το μόριο αφυδροιωδιώνεται παράγοντας μεθανάλη και υδριρώδιο:

CH3OIHCHO+HI

Αντιδράσεις υποκατάστασης

Υποκατάσταση σε υδροξύλιο

Με επίδραση ιωδοξυμεθανίου σε υδροξείδια, π.χ. σε υδροξείδιο του νατρίου (NaOH), παράγεται μεθανολικό νάτριο και υποιωδιώδες οξύ, [3]:

CH3OI+NaOHCH3ONa+HOI

Υποκατάσταση σε αλκοξύλιο

Με επίδραση ιωδοξυμεθανίου σε αλκοολικό άλας, π.χ. αλκοολικό νάτριο (RONa), παράγεται μεθανολικό νάτριο και ακυκλοιωδίδιο[3]:

CH3OI+RONaCH3ONa+ROI

Υποκατάσταση από αλκινύλιο

Με επίδραση ιωδοξυμεθανίου σε αλκινικό άλας, π.χ. αλκινικό νάτριο (RC≡CNa), παράγεται μεθανολικό νάτριο και 1-ιωδαλκίνιο[3]:

CH3OI+RCCNaRCCI+CH3ONa

Υποκατάσταση από κυάνιο

Με επίδραση ιωδοξυμεθανίου σε κυσνιούχο άλας, π.χ. κυανιούχο νάτριο (NaCN), παράγεται μεθανολικό νάτριο και ιωδοκυάνιο[3]:

CH3OI+NaCNICN+CH3ONa

Υποκατάσταση από αλκύλιο

Με επίδραση ιωδοξυμεθανίου σε οργανομεταλλική ένωση, π.χ. αλκυλολίθιο (RLi), παράγεται μεθανολικό νάτριο και ιωδαλκάνιο[3]:

CH3OI+RLiRI+CH3OLi

Υποκατάσταση από σουλφυδρίλιο

Με επίδραση ιωδοξυμεθανίου σε όξινο θειούχο νάτριο (NaSH) παράγεται μεθανολικό νάτριο και ιωδυδρόθειο[3]:

CH3OI+NaSHCH3ONa+ISH

Υποκατάσταση από σουλφαλκύλιο

Με επίδραση ιωδοξυμεθανίου σε θειολικό νάτριο (RSNa) παράγεται μεθανολικό νάτριο και ιωδοθειομεθάνιο[3]:

CH3OI+RSNaCH3ONa+RSI

Υποκατάσταση από ιώδιο

1. Με επίδραση ιωδοξυμεθανίου σε άλας άλλου αλογόνου, π.χ. NaΙ, παράγεται μεθανολικό νάτριο και ιώδιο[3]:

CH3OI+NaICH3ONa+I2

2. Με επίδραση ιωδοξυμεθανίου σε αλκυλαλιωδίδιο (RI) παράγεται μεθοξυαλκάνιο και ιώδιο[3]:

CH3OI+RICH3OR+I2

Υποκατάσταση από αμινομάδα

Με επίδραση ιωδοξυμεθανίου σε αμμωνία (NH3) παράγεται μεθανόλη και ιωδαμίνη[3]:

CH3OI+NH3CH3OH+NH2I

Υποκατάσταση από αλκυλαμινομάδα

Με επίδραση ιωδοξυμεθανίου σε πρωυτοταγή αμίνη (RNH2) παράγεται μεθανόλη και N-ιωδοαλκαναμίνη[3]:

CH3OI+RNH2CH3OH+RNHI

Υποκατάσταση από διαλκυλαμινομάδα

Με επίδραση ιωδοξυμεθανίου σε δευτεροταγή αμίνη (R'NHR) παράγεται μεθανόλη και Ν-αλκυλο-N-ιωδοαλκαναμίνη[3]:

CH3OI+R´NHRR´N(I)R+CH3OH

Υποκατάσταση από φωσφύλιο

Με επίδραση ιωδοξυμεθανίου σε φωσφίνη σχηματίζει μεθανόλη και ιωδοφωσφίνη[4]:

CH3OI+PH3CH3OH+PH2I

Υποκατάσταση από σιλύλιο

Με επίδραση ιωδοξυμεθανίου σε σιλάνιο, παρουσία τριφθοριούχου βορίου, παράγεται υδροχλώριο και σιλοξυμεθάνιο[5]:

CH3OI+SiH4BF3HI+CH3OSiH3

Υποκατάσταση από υδρίδιο

Με επίδραση ιωδοξυμεθανίου σε υδρίδιο μετάλλου, π.χ. σε υδρίδιο του λιθίου (LiH), παράγεται υδροχλώριο και μεθανολικό λίθιο (ή το αντίστοιχο άλας του άλλου μετάλλου, αν είχαμε άλλο υδρίδιο)[3]:

CH3OI+LiHHI+CH3OLi

Ηλεκτρονιόφιλη αρωματική υποκατάσταση

Με επίδραση ιωδοξυμεθανίου π.χ. σε βενζόλιο παράγεται ιωδοβενζόλιο και μεθανόλη:

PhH+CH3OIPhI+CH3OH

Αντιδράσεις προσθήκης

1. Προσθήκη σε διπλούς δεσμούς C-C. Π.χ. με αιθένιο δίνει 1-μεθοξυ-2-ιωδαιθάνιο:

CH2=CH2+CH3OIICH2CH2OCH3

2. Προσθήκη σε τριπλούς δεσμούς C-C. Π.χ. με αιθίνιο δίνει 1-μεθοξυ-2-ιωδαιθένιο:

HCCH+CH3OIICH=CHOCH3

3. Προσθήκη σε συζηγείς διπλούς δεσμούς C-C. Π.χ. με βουταδιένιο-1,3 δίνει 1-μεθοξυ-4-ιωδοβουτένιο-2:

CH2=CHCH=CH2+CH3OIICH2CH=CHCH2OCH3+4H2O

4. Προσθήκη σε ενώσεις με τριμελείς ή τετραμελείς ισοκυκλικούς δακτυλίους. Π.χ. με κυκλοπροπάνιο δίνει 1-μεθοξυ-3-ιωδοπροπάνιο:

κυκλοπροπάνιο +CH3OIICH2CH2CH2OCH3

5. Προσθήκη σε ενώσεις με καρβονύλιο. Π.χ. με μεθανάλη δίνει μεθοξυιωδοξυμεθάνιο:

HCHO+CH3OICH3OCH2OI

6. Προσθήκη σε ιμίνες. Π.χ. με μεθανιμίνη δίνει N-ιωδο-1-μεθοξυμεθαναμίνη:

CH2=NH+CH3OICH3OCH2NHI

7. Προσθήκη σε ενώσεις με τριμελείς ή τετραμελείς ετεροκυκλικούς δακτυλίους. Π.χ. με το εποξυαιθάνιο δίνει εκρηκτικό υπεροξείδιο 2-ιωδοξυ-1-μεθοξυαιθάνιο[6]:

+CH3OICH3OCH2CH2OI

8. Προσθήκη σε ενώσεις με αζωτούχους τριμελείς ή τετραμελείς ετεροκυκλικούς δακτυλίους. Π.χ. με το επαζαιθάνιο δίνει 2-μεθοξυ-Ν-ιωδοαιθαναμίνη[7]:

+CH3OICH3OCH2CH2NHI

Παρεμβολή μεθυλενίου

Με επίδραση μεθυλενίου ([:CH2]) σε ιωδοξυμεθάνιο παράγεται ιωδοξυαιθάνιο[8]:

CH3OI+CH3I+KOHCH3CH2OI+KI+H2O


Παραπομπές και σημειώσεις

  1. Τα δεδομένα προέρχονται από τους πίνακες δεδομένων των στοιχείων άνθρακα, πυριτίου και υδρογόνου και τις πηγές« Table of periodic properties of the Ellements», Sagrent-Welch Scientidic Company και «Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982»
  2. Υπολογισμένο βάση του ιονισμού από τον παραπάνω πίνακα
  3. 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 186, §7.3.1.
  4. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 267, §11.3.Α1, R = I, X = CH3O.
  5. Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991, σελ. 291-293, §19.1.
  6. Ν. Αλεξάνδρου, Α. Βάρβογλη, Δ. Νικολαΐδη: Χημεία Ετεροχημικών Ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1985, §2.1., σελ. 16-17, εφαρμογή γενικής αντίδρασης για Nu = CH3O.
  7. Ν. Αλεξάνδρου, Α. Βάρβογλη, Δ. Νικολαΐδη: Χημεία Ετεροχημικών Ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1985, §2.3., σελ. 22-25.
  8. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 155, §6.7.3.

Πηγές

  • Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972
  • Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
  • SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
  • Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982
  • Διαδικτυακός τόπος JOC (Journal of Organic Chemisrty).