Ανισότητα Μπουλ

Από testwiki
Αναθεώρηση ως προς 14:12, 21 Σεπτεμβρίου 2023 από τον imported>Dimitris131 (Προσθήκη αγγλικού όρου)
(διαφορά) ← Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεότερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
Διάγραμμα που αιτιολογεί την ανισότητα Μπουλ για τρία γεγονότα A1,A2,A3. Κάθε τομή των γεγονότων μετριέται τουλάχιστον από μία φορά από το άθροισμα Pr(A1)+Pr(A2)+Pr(A3), επομένως είναι μεγαλύτερο από την πιθανότητα της ένωσης Pr(A1A2A3).

Στην θεωρία πιθανοτήτων, η ανισότητα Μπουλ ή ιδιότητα της υποπροσθετικότητας (αναφέρεται και ως ανισότητα Boole) λέει ότι για ένα σύνολο από γεγονότα, η πιθανότητα να συμβεί τουλάχιστον ένα από αυτά είναι το πολύ όσο το άθροισμα της πιθανότητας να συμβεί το κάθε γεγονός ξεχωριστά. Πιο συγκεκριμένα, για κάθε n γεγονότα A1,,An, ισχύει ότι[1]Πρότυπο:Rp[2]Πρότυπο:Rp[3]Πρότυπο:Rp[4][5]Πρότυπο:Rp

Pr(i=1nAi)i=1nPr(Ai).

Πιο γενικά, για κάθε αριθμήσιμο σύνολο γεγονότων A1,A2, ισχύει ότι

Pr(i=1nAi)i=1nPr(Ai).

Αποδείξεις

Περίπτωση n=2

Για την περίπτωση n=2 γεγονότων, θέλουμε να δείξουμε ότι

Pr(A1)+Pr(A2)Pr(A1A2).

Από την ταυτότητα για την ένωση δύο γεγονότων έχουμε ότι

Pr(A1A2)=Pr(A1)+Pr(A2)Pr(A1A2).

Επειδή, η πιθανότητα Pr(A1A2)0, ισχύει ότι

0Pr(A1)+Pr(A2)Pr(A1A2),

που συνεπάγεται ότι

Pr(A1A2)Pr(A1)+Pr(A2),

το οποίο είναι και το ζητούμενο.

Για κάθε n (μαθηματική επαγωγή)

Θα αποδείξουμε με την χρήση της μαθηματικής επαγωγής ότι ισχύει για οποιαδήποτε n1 στο πλήθος γεγονότα.

Βασική περίπτωση: Για n=1, η ανισότητα ισχύει ως ισότητα για κάθε γεγονός A1, δηλαδή Pr(A1)Pr(A1).

Επαγωγικό βήμα: Θεωρούμε ότι ισχύει για n=k γεγονότα. Θα αποδείξουμε ότι ισχύει για n=k+1 γεγονότα A1,,Ak+1. Ξεκινάμε με το αριστερό μέλος,

Pr(i=1k+1Ai)=Pr(i=1kAiAk+1)Pr(i=1kAi)+Pr(Ak+1),

από την παραπάνω περίπτωση για n=2. Χρησιμοποιώντας την επαγωγική υπόθεση για τα γεγονότα A1,,Ak έχουμε ότι

Pr(i=1k+1Ai)i=1kPr(Ai)+Pr(Ak+1)
Pr(i=1k+1Ai)=i=1k+1Pr(Ai).

Επομένως, ισχύει και για n=k+1 και συνεπώς για κάθε n+.

Για κάθε αριθμήσιμο πλήθος

Η παραπάνω απόδειξη ισχύει για πεπερασμένο πλήθος γεγονότων. Τώρα θα αποδείξουμε την ανισότητα για κάθε αριθμήσιμο πλήθος γεγονότων A1,A2,. Ορίζουμε τα γεγονότα B1,B2, ως εξής:

Bi={A1αν i=1Aij=1i1Ajδιαφορετικά,

έτσι ώστε να είναι ανεξάρτητα BiBj= για ij και BiAi. Συνεπώς, από το αξίωμα για την πιθανότητα ανεξάρτητων γεγονότων

Pr(i=1Ai)=Pr(i=1Bi)=i=1Pr(Bi)i=1Pr(Ai),

χρησιμοποιώντας ότι Pr(Bi)Pr(Ai) καθώς BiAi. Επομένως, έπεται η ανισότητα.

Παραδείγματα

Απλό παράδειγμα

Έστω ότι η πιθανότητα να βρέξει αύριο στην Αθήνα είναι p1=0.1 και η πιθανότητα να βρέξει αύριο στην Θεσσαλονίκη είναι p2=0.2. Τότε η ανισότητα Μπουλ δίνει ότι η πιθανότητα να βρέξει σε μία από τις δύο πόλεις είναι το πολύ p1+p2=0.1+0.2=0.3.

Παρατηρήστε ότι δεν κάναμε καμία υπόθεση ότι τα γεγονότα είναι ανεξάρτητα. Αλλά αν οι πιθανότητες ήταν μεγαλύτερες, για παράδειγμα p1=0.6 και p2=0.8, τότε η ανισότητα Μπουλ θα μας έδινε ότι η πιθανότητα να βρέξει σε κάποιο από τα δύο μέρη είναι το πολύ p1+p2=0.6+0.8=1.4, που δεν είναι χρήσιμο καθώς γνωρίζουμε ήδη ότι κάθε πιθανότητα είναι το πολύ 1.

Πρόβλημα συλλέκτη κουπονιών

Στο πρόβλημα του συλλέκτη κουπονιών, υπάρχουν n είδη από κουπόνια και σε κάθε στιγμή ο συλλέκτης λαμβάνει ένα καινούργιο κουπόνι τυχαία από τα n διαθέσιμα είδη. Χρησιμοποιώντας την ανισότητα Μπουλ, μπορούμε να δείξουμε ότι με μεγάλη πιθανότητα μετά από T=2nlogn βήματα ο συλλέκτης θα έχει συλλέξει όλα τα κουπόνια.

Έστω Ai το γεγονός ότι το i-οστό τύπου κουπόνι δεν έχει συλλεχθεί στα πρώτα T βήματα. Τότε

Πρότυπο:NumBlk

Χρησιμοποιώντας την ανισότητα του Μπουλ έχουμε ότι

p1i=1nPr(Ai),

και επομένως μένει να φράξουμε την πιθανότητα Pr(Ai). Για να μην συλλέξουμε το κανένα κουπόνι είδους i σημαίνει ότι σε κάθε ένα από τα T=2nlogn βήματα διαλέξαμε κάποιο άλλο από τα n1 κουπόνια. Επομένως, αφού οι επιλογές στα βήματα είναι ανεξάρτητες

Pr(Ai)=(n1n)T=(11n)2nlogn(e1/n)2nlogn=e2logn=n2=1n2,

όπου χρησιμοποιήσαμε ότι 1+xex για κάθε x και ότι exlogn=nx για κάθε x.

Επομένως, επιστρέφοντας στην (Πρότυπο:EquationNote) έχουμε ότι

p1i=1nPr(Ai)1n1n2=11n,

που ολοκληρώνει την απόδειξη ότι με "μεγάλη πιθανότητα" ο συλλέκτης θα έχει μαζέψει όλων των ειδών τα κουπόνια στα πρώτα T βήματα. Συγκεκριμένα όσο μεγαλώνει το n τόσο μεγαλώνει και η πιθανότητα.

Εφαρμογές

Στην θεωρητική πληροφορική και συγκεκριμένα στην ανάλυση πιθανοτικών αλγορίθμων, η ανισότητα Μπουλ χρησιμοποιείται συχνά για να φράξει την πιθανότητα ένας αλγόριθμος να αποτύχει ή να χρειάζεται πολύ χρόνο να καταλήξει στην σωστή απάντηση.[6][7]

Κάτω φράγμα

Στην ίδια εργασία του Τζορτζ Μπουλ παρουσιάζεται και το εξής κάτω φράγμα για την πιθανότητα της ένωσης γεγονότων:Πρότυπο:R[8]

Pr(i=1nAi)maxj=1,,nPr(Aj),

χρησιμοποιώντας ότι αφού Aji=1nAi, έχουμε ότι Pr(Aj)Pr(i=1nAi) για κάθε j=1,,n, άρα και για το γεγονός με την μέγιστη πιθανότητα.

Ιστορία

Η ανισότητα καλείται και ως ανισότητα Μπουλ από τον Τζορτζ Μπουλ.Πρότυπο:R

Δείτε επίσης

Παραπομπές