Πίνακας Κάρλεμαν

Από testwiki
Αναθεώρηση ως προς 00:52, 22 Ιανουαρίου 2025 από τον imported>Fotis A. (WPCleaner v2.05 - Fixed using Βικιπαίδεια:WikiProject Check Wikipedia (Σύνδεσμος με ίδιο κείμενο συνδέσμου))
(διαφορά) ← Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεότερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Στα μαθηματικά, ο πίνακας Κάρλεμαν[1] είναι ένας πίνακας που χρησιμοποιείται για τη μετατροπή της σύνθεσης συναρτήσεων σε πολλαπλασιασμό πινάκων. Χρησιμοποιείται συχνά στην Επαναλαμβανόμενη συνάρτηση για την εύρεση της συνεχούς επαναλαμβανόμενης συνάρτησης η οποία δεν μπορεί να επαναληφθεί μόνο με αναγνώριση προτύπων. Άλλες χρήσεις των πινάκων Κάρλεμαν εμφανίζονται στη θεωρία των συναρτήσεων παραγωγής πιθανοτήτων και των αλυσίδων Μάρκοφ[2].

Ορισμός

Ο πίνακας Κάρλεμαν μιας απείρως διαφορίσιμης συνάρτησης f(x) ορίζεται ως:

M[f]jk=1k![dkdxk(f(x))j]x=0,

ώστε να ικανοποιείται η εξίσωση (σειρά Τέιλορ):

(f(x))j=k=0M[f]jkxk.

Παραδείγματος χάριν, ο υπολογισμός του f(x) από το

f(x)=k=0M[f]1,kxk.

ισοδυναμεί απλώς με το τετραγωνικό γινόμενο της γραμμής 1 του M[f] με ένα διάνυσμα στήλης [1,x,x2,x3,...]τ.

Οι καταχωρήσεις του M[f] στην επόμενη σειρά δίνουν τη 2η δύναμη του f(x):

f(x)2=k=0M[f]2,kxk,

και επίσης, προκειμένου να έχουμε τη μηδενική δύναμη του f(x) στο M[f], υιοθετούμε τη σειρά 0 που περιέχει μηδενικά παντού εκτός από την πρώτη θέση, έτσι ώστε

f(x)0=1=k=0M[f]0,kxk=1+k=10xk.

Έτσι, το εσωτερικό γινόμενο του M[f] με το διάνυσμα στήλης [1,x,x2,...]T δίνει το διάνυσμα στήλης [1,f(x),f(x)2,...]T, δηλαδή,

M[f][1xx2x3]=[1f(x)(f(x))2(f(x))3].

Γενίκευση

Μια γενίκευση του πίνακα Κάρλεμαν μιας συνάρτησης μπορεί να οριστεί γύρω από οποιοδήποτε σημείο, όπως:

M[f]x0=Mx[xx0]M[f]Mx[x+x0]

ή M[f]x0=M[g] όπου g(x)=f(x+x0)x0. Αυτό επιτρέπει τη συσχέτιση της ισχύος του πίνακα ως εξής:

(M[f]x0)n=Mx[xx0]M[f]nMx[x+x0]

Γενική σειρά

Ένας άλλος τρόπος για να το γενικεύσουμε ακόμη περισσότερο είναι να σκεφτούμε μια γενική σειρά με τον ακόλουθο τρόπο:
Έστω h(x)=ncn(h)ψn(x) μια σειρά προσέγγισης της h(x), όπου {ψn(x)}n είναι μια βάση του χώρου που περιέχει την h(x).
Υποθέτοντας ότι η {ψn(x)}n είναι επίσης μια βάση για την f(x), μπορούμε να ορίσουμε G[f]mn=cn(ψmf), επομένως έχουμε ψmf=ncn(ψmf)ψn=nG[f]mnψn, τώρα μπορούμε να αποδείξουμε ότι G[gf]=G[g]G[f], αν υποθέσουμε ότι {ψn(x)}n είναι επίσης βάση για g(x) και g(f(x)).
Έστω g(x) τέτοια ώστε ψlg=mG[g]lmψm όπου G[g]lm=cm(ψlg).
τώρα
nG[gf]lnψn=ψl(gf)=(ψlg)f=mG[g]lm(ψmf)=mG[g]lmnG[f]mnψn=n,mG[g]lmG[f]mnψn=n(mG[g]lmG[f]mn)ψn
Συγκρίνοντας τον πρώτο και τον τελευταίο όρο, και από το ότι {ψn(x)}n είναι μια βάση για f(x), g(x) και g(f(x)) προκύπτει ότι G[gf]=mG[g]lmG[f]mn=G[g]G[f]

Παραδείγματα

Παραγωγή («Τέιλορ») πίνακας Κάρλεμαν

Αν θέσουμε ψn(x)=xn έχουμε τον πίνακα Κάρλεμαν'. διότι
h(x)=ncn(h)ψn(x)=ncn(h)xn

τότε γνωρίζουμε ότι ο n-th συντελεστής cn(h) πρέπει να είναι ο n-th συντελεστής της σειρά Τέιλορ του h.

Επομένως cn(h)=1n!h(n)(0)
άρα G[f]mn=cn(ψmf)=cn(f(x)m)=1n![dndxn(f(x))m]x=0


Ο οποίος είναι ο πίνακας Κάρλεμαν που δόθηκε παραπάνω. (Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτή δεν είναι μια ορθοκανονική βάση)

Πίνακας Κάρλεμαν για ορθοκανονική βάση

Αν {en(x)}n είναι μια ορθοκανονική βάση για ένα χώρο Χίλμπερτ με καθορισμένο εσωτερικό γινόμενο f,g, μπορούμε να ορίσουμε ψn=en και cn(h) θα είναι h,en. Τότε

G[f]mn=cn(emf)=emf,en.

Πίνακας Κάρλεμαν για σειρές Φουριέ

Αν en(x)=einx έχουμε το ανάλογο για τις Σειρές Φουριέ.

Έστω c^n και G^ αντιπροσωπεύουν τον συντελεστή Κάρλεμαν και τον πίνακα στη βάση Φουριέ. Επειδή η βάση είναι ορθογώνια, έχουμε.

c^n(h)=h,en=12πππh(x)einxdx.


Τότε, λοιπόν, G^[f]mn=cn^(emf)=emf,en που είναι

G^[f]mn=12πππeimf(x)einxdx

Ιδιότητες

Οι πίνακες Κάρλεμαν ικανοποιούν τη θεμελιώδη σχέση

  • M[fg]=M[f]M[g],

γεγονός που καθιστά τον πίνακα Κάρλεμαν Μ μια (άμεση) αναπαράσταση του f(x). Εδώ ο όρος fg δηλώνει τη σύνθεση των συναρτήσεων f(g(x)).

Άλλες ιδιότητες περιλαμβάνουν:

Παραδείγματα

Ο πίνακας Κάρλεμαν μιας σταθεράς είναι:

M[a]=(100a00a200)

Ο πίνακας Κάρλεμαν της συνάρτησης ταυτότητας είναι:

Mx[x]=(100010001)

Ο πίνακας Κάρλεμαν μιας σταθερής πρόσθεσης είναι:

Mx[a+x]=(100a10a22a1)

Ο πίνακας Κάρλεμαν της συνάρτησης διαδόχου είναι ισοδύναμος με τον διωνυμικό συντελεστή:

Mx[1+x]=(1000110012101331)
Mx[1+x]jk=(jk)

Ο πίνακας Κάρλεμαν του λογαρίθμου σχετίζεται με τους (προσημασμένους) αριθμούς Στίρλινγκ του πρώτου είδους που κλιμακώνονται με παραγοντικά:

Mx[log(1+x)]=(10000011213140011111200013200001)
Mx[log(1+x)]jk=s(k,j)j!k!

Ο πίνακας Κάρλεμαν του λογαρίθμου σχετίζεται με τους (μη προσημασμένους) αριθμούς Στίρλινγκ του πρώτου είδους που κλιμακώνονται με παραγοντικά:

Mx[log(1x)]=(10000011213140011111200013200001)
Mx[log(1x)]jk=|s(k,j)|j!k!

Ο πίνακας Κάρλμαν της εκθετικής συνάρτησης σχετίζεται με τους αριθμούς Στίρλινγκ του δεύτερου είδους που κλιμακώνονται με παραγοντικά:

Mx[exp(x)1]=(10000011216124001171200013200001)
Mx[exp(x)1]jk=S(k,j)j!k!

Ο πίνακας Κάρλεμαν των εκθετικών συναρτήσεων είναι:

Mx[exp(ax)]=(10001aa22a3612a2a24a3313a9a229a32)
Mx[exp(ax)]jk=(ja)kk!

Ο πίνακας Κάρλεμαν ενός σταθερού πολλαπλάσιου είναι:

Mx[cx]=(1000c000c2)

Ο πίνακας Κάρλεμαν μιας γραμμικής συνάρτησης είναι:

Mx[a+cx]=(100ac0a22acc2)

Ο πίνακας Κάρλμαν μιας συνάρτησης f(x)=k=1fkxk είναι:

M[f]=(1000f1f200f12)

Ο πίνακας Κάρλεμαν μιας συνάρτησης f(x)=k=0fkxk είναι:

M[f]=(100f0f1f2f022f0f1f12+2f0f2)

Σχετικοί πίνακες

Ο πίνακας Μπελ ή ο πίνακας Ζαμποτίνσκι μιας συνάρτησης f(x) ορίζεται ως εξής [3][4][5]

B[f]jk=1j![djdxj(f(x))k]x=0,

ώστε να ικανοποιείται η εξίσωση

(f(x))k=j=0B[f]jkxj,

Αυτοί οι πίνακες αναπτύχθηκαν το 1947 από τον Έρι Ζαμποτίνσκι για να αναπαραστήσουν τις στροφές πολυωνύμων.[6] Είναι ο ανάστροφος του πίνακα Κάρλεμαν και ικανοποιεί

B[fg]=B[g]B[f], γεγονός που καθιστά τον πίνακα Μπελ Β μια αντι-αντιπροσώπευση του f(x).

Δημοσιεύσεις

Δείτε επίσης

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές

Πρότυπο:Reflist

Πρότυπο:Authority control Πρότυπο:Portal bar