Θεώρημα του Ντε Γκουά

Από testwiki
Αναθεώρηση ως προς 18:17, 11 Δεκεμβρίου 2024 από τον imported>InternetArchiveBot (Προσθήκη 2 βιβλίων για Επαληθευσιμότητα (20241211sim)) #IABot (v2.0.9.5) (GreenC bot)
(διαφορά) ← Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεότερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
Τετράεδρο με γωνία ορθής γωνίας στο O

Στα μαθηματικά, το θεώρημα του Ντε Γκουά είναι ένα τρισδιάστατο ανάλογο του Πυθαγόρειου θεωρήματος που πήρε το όνομά του από τον Ζαν Πολ ντε Γκουά ντε Μαλβς[1]. Δηλώνει ότι αν ένα τετράεδρο έχει μια ορθή γωνία (όπως η γωνία ενός κύβου), το τετράγωνο του εμβαδού της όψης που βρίσκεται απέναντι από την ορθή γωνία είναι το άθροισμα των τετραγώνων των εμβαδών των άλλων τριών όψεων:

AABC2=AABO2+AACO2+ABCO2

Το θεώρημα του Ντε Γκούα μπορεί να εφαρμοστεί για την απόδειξη μιας ειδικής περίπτωσης του τύπου του Ήρωνα[2].

Γενικεύσεις

Το Πυθαγόρειο θεώρημα και το θεώρημα του Ντε Γκούα είναι ειδικές περιπτώσεις (Πρότυπο:Math) ενός γενικού θεωρήματος για n-μονοπλέγματα με ορθή γωνία, που αποδείχθηκε από τους Π. Σ. Ντοντσιάν και Χ. Σ. Μ. Κόξετερ το 1935[3]. Αυτό, με τη σειρά του, είναι ειδική περίπτωση ενός ακόμα πιο γενικού θεωρήματος των Ντόναλντ Ρ. Κόναντ και Γουίλιαμ Α. Μπάιερ (1974) [4], το οποίο μπορεί να διατυπωθεί ως εξής.

Έστω U ένα μετρήσιμο υποσύνολο ενός k-διάστατου αφινικού υποχώρου του n (οπότε kn). Για κάθε υποσύνολο I{1,,n} με ακριβώς k στοιχεία, έστω UI η ορθογώνια προβολή του U στο γραμμικό εύρος του ei1,,eik, όπου I={i1,,ik} και e1,,en είναι η τυπική βάση για το n. Τότε

volk2(U)=Ivolk2(UI),

όπου volk(U) είναι ο k-διάστατος όγκος του U και το άθροισμα είναι πάνω σε όλα τα υποσύνολα I{1,,n} με ακριβώς k στοιχεία.

Το θεώρημα του Ντε Γκούα και η γενίκευσή του (παραπάνω) για n-συμβολικά με γωνίες ορθής γωνίας αντιστοιχούν στην ειδική περίπτωση όπου k = n−1 και U είναι ένα (n-1)-συμβολικό στο n με κορυφές στους άξονες συντεταγμένων. Παραδείγματος χάριν, έστω ότι Πρότυπο:Math, Πρότυπο:Math και U είναι το τρίγωνο ABC in 3 με κορυφές A, B και C που βρίσκονται στους άξονες x1-, x2- και x3- αντίστοιχα. Τα υποσύνολα I του {1,2,3} με ακριβώς 2 στοιχεία είναι τα {2,3}, {1,3} και {1,2}. Εξ ορισμού, U{2,3} είναι η ορθογώνια προβολή του U=ABC στο x2x3-επίπεδο, οπότε U{2,3} είναι το τρίγωνο OBC με κορυφές O, B και C, όπου O είναι η αρχή του 3. Ομοίως, U{1,3}=AOC και U{1,2}=ABO, οπότε το θεώρημα Κονάντ-Μπέγιερ δηλώνει

vol22(ABC)=vol22(OBC)+vol22(AOC)+vol22(ABO),

το οποίο είναι το θεώρημα του Ντε Γκούα.

Η γενίκευση του θεωρήματος του Ντε Γκουά σε n-μονοπλέγματα με γωνιές ορθής γωνίας μπορεί επίσης να προκύψει ως ειδική περίπτωση από τον τύπο του καθοριστικού παράγοντα Κέιλι-Μένγκερ.

Το θεώρημα του Ντε Γκουά μπορεί επίσης να γενικευτεί σε αυθαίρετα τετράεδρα και σε πυραμίδες[5][6] .

Ιστορία

Ο Ζαν Πολ ντε Γκουα ντε Μαλβ (1713-1785) δημοσίευσε το θεώρημα το 1783, αλλά περίπου την ίδια εποχή δημοσιεύτηκε και μια ελαφρώς πιο γενική εκδοχή του από έναν άλλο Γάλλο μαθηματικό, τον Σαρλ ντε Τινσό ντ' Αμοντάνς (1746-1818). Ωστόσο, το θεώρημα ήταν επίσης γνωστό πολύ νωρίτερα στον Γιόχαν Φολχάμπερ (1580-1635) και στον Ρενέ Ντεκάρτ (1596-1650)[7][8].

Δημοσιεύσεις

Δείτε επίσης

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές


Πρότυπο:Authority control Πρότυπο:Portal bar