Αμοιβάδα (μαθηματικά)

Από testwiki
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
Η αμοιβάδα της P(z,w)=w2z1.
Η αμοιβάδα της P(z,w)=3z2+5zw+w3+1. Σημειώστε το "κενό" στη μέση της αμοιβάδας.
Η αμοιβάδα της P(z,w)=1+z+z2+z3+z2w3+10zw+12z2w+10z2w2.
Η αμοιβάδα της P(z,w)=50z3+83z2w+24zw2+w3+392z2+414zw+50w228z+59w100.
Σημεία στην αμοιβάδα της P(x,y,z)=x+y+z1. Σημειώστε ότι η αμοιβάδα είναι στην πραγματικότητα τρισδιάστατη και όχι επίπεδη (αυτό δεν είναι απολύτως εμφανές από την εικόνα).

Στην μιγαδική ανάλυση, έναν κλάδο των μαθηματικών, η αμοιβάδα[1] είναι ένα σύνολο που σχετίζεται με ένα πολυώνυμο σε μία ή περισσότερες μιγαδικές μεταβλητές. Οι αμοιβάδες έχουν εφαρμογές στην αλγεβρική γεωμετρία, ιδίως στην τροπική γεωμετρία[2].

Ορισμός

Έστω η συνάρτηση

Log:({0})nn

που ορίζεται στο σύνολο όλων των n-tuples z=(z1,z2,,zn) μη μηδενικών μιγαδικών αριθμών με τιμές στον Ευκλείδειο χώρο n, που δίνεται από τον τύπο

Log(z1,z2,,zn)=(log|z1|,log|z2|,,log|zn|).

Εδώ, το log δηλώνει τον φυσικό λογάριθμο. Αν p(z) είναι ένα πολυώνυμο σε n μιγαδικές μεταβλητές, η αμοιβάδα του 𝒜p ορίζεται ως η εικόνα του συνόλου των μηδενικών του p υπό Log, οπότε

𝒜p={Log(z):z({0})n,p(z)=0}.

Οι αμοιβάδες παρουσιάστηκαν το 1994 σε ένα βιβλίο των Γκελφάντ, Καπράνοφ και Ζελεβίνσκι[3].

Ιδιότητες

Έστω V(*)n ο μηδενικός τόπος ενός πολυωνύμου

f(z)=jAajzj

όπου An είναι πεπερασμένο, aj και zj=z1j1znjn αν z=(z1,,zn) και j=(j1,,jn). Έστω Δf το πολύεδρο του Νεύτων της f, i.e., δηλ,

Δf=Convex Hull{jAaj0}.

Τότε

  • Κάθε αμοιβάδα είναι ένα κλειστό σύνολο.
  • Κάθε συνδεδεμένη συνιστώσα του συμπληρώματος n𝒜p είναι κυρτό.[4]
  • Το εμβαδόν μιας αμοιβάδας ενός μη πανομοιότυπα μηδενικού πολυωνύμου σε δύο μιγαδικές μεταβλητές είναι πεπερασμένο.
  • Μια δισδιάστατη αμοιβάδα διαθέτει έναν αριθμό "πλοκαμιών", που είναι απείρως μακριά και εκθετικά στενότερα προς το άπειρο.
  • Ο αριθμός των συνδεδεμένων συνιστωσών του συμπληρώματος n𝒜p δεν είναι μεγαλύτερος από #(Δfn) και όχι μικρότερος από τον αριθμό των κορυφών του Δf.[4]
  • Υπάρχει μια έγχυση από το σύνολο των συνδεδεμένων συνιστωσών του συμπληρώματος n𝒜p στο Δfn. Οι κορυφές του Δf βρίσκονται στην εικόνα κάτω από αυτή την έγχυση. Μια συνδεδεμένη συνιστώσα του συμπληρώματος n𝒜p είναι περιορισμένη αν και μόνο αν η εικόνα της βρίσκεται στο εσωτερικό του Δf.[4]

Συνάρτηση Ρόνκιν

Ένα χρήσιμο εργαλείο για τη μελέτη των αμοιβάδων είναι η συνάρτηση Ρόνκιν. Για p(z), ένα πολυώνυμο σε n μιγαδικές μεταβλητές, ορίζεται η συνάρτηση Ρόνκιν

Np:n

σύμφωνα με τον τύπο

Np(x)=1(2πi)nLog1(x)log|p(z)|dz1z1dz2z2dznzn,

όπου x denotes x=(x1,x2,,xn). Ισοδύναμα, το Np δίνεται από το ολοκλήρωμα

Np(x)=1(2π)n[0,2π]nlog|p(z)|dθ1dθ2dθn,

όπου

z=(ex1+iθ1,ex2+iθ2,,exn+iθn).

Η συνάρτηση Ronkin είναι κυρτή και συγγενής σε κάθε συνδεδεμένη συνιστώσα του συμπληρώματος της αμοιβάδας του p(z).[5]

Ενδεικτικά, η συνάρτηση Ρόνκιν ενός μονοωνύμου

p(z)=az1k1z2k2znkn

με a0 είναι

Np(x)=log|a|+k1x1+k2x2++knxn.

Βιβλιογραφία

  • Πρότυπο:Cite book
  • Πρότυπο:Citation.
  • Thorsten Theobald, « Computing amoebas », Exp. Math., vol. 11, 2002, p. 513–526 (DOI 10.1080/10586458.2002.10504703, (on line).
  • Antoine Chambert-Loir, « Quand la géométrie devient tropicale », Pour la science, no 492, octobre 2018, p. 26-33

Δημοσιεύσεις

Παραπομπές

Πρότυπο:Authority control Πρότυπο:Portal bar