Διβρωμιούχο γερμάνιο

Το διβρωμιούχο γερμάνιο ή διβρωμογερμάνιο είναι η ανόργανη χημική ένωση του γερμανίου και του βρωμίου με χημικό τύπο GeBr₂. Στις συνηθισμένες συνθήκες (T = 25 °C, P = 1 atm) είναι ένα λευκό κρυσταλλικό στερεό που περιέχει γερμάνιο με βαθμό οξείδωσης +2.

Παραγωγή

1. Με επίδραση υδροβρωμίου σε διυδροξείδιο του γερμανίου παράγεται διβρωμιούχο γερμάνιο:

$\mathrm{G}\mathrm{e}\mathrm{(}\mathrm{O}\mathrm{H}{\mathrm{)}}_{\mathrm{2}}\mathrm{+}\mathrm{2}\mathrm{H}\mathrm{B}\mathrm{r}\mathrm{\rightleftarrows }\mathrm{G}\mathrm{e}\mathrm{B}{\mathrm{r}}_{\mathrm{2}}\mathrm{+}\mathrm{2}{\mathrm{H}}_{\mathrm{2}}\mathrm{O}$

2. Με επίδραση μεταλλικού ψευδαργύρου σε μίγμα τετραβρωμογερμανίου και τριβρωμογερμανάνιου:

$\mathrm{G}\mathrm{e}\mathrm{B}{\mathrm{r}}_{\mathrm{4}}\mathrm{+}\mathrm{2}\mathrm{G}\mathrm{e}\mathrm{H}\mathrm{B}{\mathrm{r}}_{\mathrm{3}}\mathrm{+}\mathrm{2}\mathrm{Z}\mathrm{n}\stackrel{}{\to }\mathrm{3}\mathrm{G}\mathrm{e}\mathrm{B}{\mathrm{r}}_{\mathrm{2}}\mathrm{+}\mathrm{2}\mathrm{Z}\mathrm{n}\mathrm{B}{\mathrm{r}}_{\mathrm{2}}\mathrm{+}{\mathrm{H}}_{\mathrm{2}}$

Χημική συμπεριφορά και παράγωγα

1. To διβρωμιούχο γερμάνιο υδρολύεται:

$\mathrm{G}\mathrm{e}\mathrm{B}{\mathrm{r}}_{\mathrm{2}}\mathrm{+}\mathrm{2}{\mathrm{H}}_{\mathrm{2}}\mathrm{O}\mathrm{\rightleftarrows }\mathrm{G}\mathrm{e}\mathrm{(}\mathrm{O}\mathrm{H}{\mathrm{)}}_{\mathrm{2}}\mathrm{+}\mathrm{2}\mathrm{H}\mathrm{B}\mathrm{r}$

2. Με θέρμανση πάνω από τους 130 °C σχηματίζει μίγμα τετραβρωμογερμάνιου και μεταλλικού γερμανίου:

$\mathrm{2}\mathrm{G}\mathrm{e}\mathrm{B}{\mathrm{r}}_{\mathrm{2}}\stackrel{>130^{o}C}{\to }\mathrm{G}\mathrm{e}\mathrm{B}{\mathrm{r}}_{\mathrm{4}}\mathrm{+}\mathrm{G}\mathrm{e}$

Πηγές πληροφόρησης (εκτός αναφορών)

1. Химическая энциклопедия / Редкол.: Кнунянц И.Л. и др.. — М.: Советская энциклопедия, 1988. — Т. 1. — 623 с.
2. Справочник химика / Редкол.: Никольский Б.П. и др.. — 3-е изд., испр. — Л.: Химия, 1971. — Т. 2. — 1168 с.
3. Рипан Р., Четяну И. Неорганическая химия. Химия металлов. — М.: Мир, 1971. — Т. 1. — 561 с.