Εικασία του Πολινιάκ

Από testwiki
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Στη θεωρία των αριθμών, η εικασία του Πολινιάκ διατυπώθηκε από τον Aλφόνς ντε Πολινιάκ το 1849 και έχει ως εξής:[1]

Για κάθε θετικός Άρτιος αριθμός n, υπάρχουν άπειρα κενά πρώτων αριθμών μεγέθους n. Με άλλα λόγια, υπάρχουν άπειρες πολλές περιπτώσεις όπου δύο διαδοχικοί πρώτοι αριθμοί έχουν διαφορά n.[2]

Αν και η εικασία δεν έχει ακόμη αποδειχθεί ή διαψευστεί για οποιαδήποτε δεδομένη τιμή του n, ο Γιτάνγκ Ζανγκ έκανε μια σημαντική ανακάλυψη το 2013 αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν άπειρες πολλές διαφορές μεγέθους n για μια τιμή του n < 70.000.000[3][4]. Λίγο αργότερα την ίδια χρονιά, ο Τζέιμς Μέιναρντ ανακοίνωσε μια σχετική ανακάλυψη αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν άπειρα πολλά κενά μεγέθους 600 ή λιγότερο[5] . Από τις 14 Απριλίου 2014, ένα χρόνο μετά την ανακοίνωση του Ζανγκ, σύμφωνα με το wiki του έργου Polymath[6], το n έχει μειωθεί σε 246.[7] Επιπλέον, υποθέτοντας την εικασία Έλιοτ-Χάλμπερσταμ και τη γενικευμένη μορφή της, το wiki του έργου Polymath[6] αναφέρει ότι το n έχει μειωθεί σε 12 και 6, αντίστοιχα.[8]

Για n = 2, αυτή είναι η εικασία των δίδυμων πρώτων. Για n = 4, δηλώνει ότι υπάρχουν απείρως πολλοί πρώτοι αριθμοι Κουσίν[9] (pp + 4). Για n = 6, σημειώνει ότι υπάρχουν απείρως πολλοί σέξι πρώτοι[10] (pp + 6) χωρίς να υπάρχουν πρώτοι μεταξύ p και p + 6.

Υποθετική πυκνότητα

Έστω πn(x) για άρτιο n ο αριθμός των πρώτων κενών μεγέθους n κάτω από το x.

Η πρώτη εικασία Χάρντι-Λίτλγουντ λέει ότι η ασυμπτωτική πυκνότητα είναι της μορφής

πn(x)2Cnx(lnx)22Cn2xdt(lnt)2

όπου Cn είναι μια συνάρτηση του n, και σημαίνει ότι το πηλίκο δύο εκφράσεων τείνει στο 1 καθώς το x πλησιάζει στο άπειρο. [11]

C2 είναι η δίδυμη πρώτη σταθερά

C2=p3p(p2)(p1)20.660161815846869573927812110014

όπου το γινόμενο εκτείνεται σε όλους τους πρώτους αριθμούς p ≥ 3.

Το Cn είναι το C2 πολλαπλασιασμένο με έναν αριθμό που εξαρτάται από τους περιττούς πρώτους παράγοντες q of n:

Cn=C2q|nq1q2.

Παραδείγματος χάριν, C4 = C2 και C6 = 2C2. Οι δίδυμοι πρώτοι έχουν την ίδια εικαζόμενη πυκνότητα με τους πρώτους Κουσίν και τη μισή πυκνότητα των σέξι πρώτων[10].

Ας σημειωθεί ότι κάθε περιττός πρώτος παράγοντας q του n αυξάνει την εικαζόμενη πυκνότητα σε σύγκριση με τους δίδυμους πρώτους κατά έναν παράγοντα q1q2. Ακολουθεί ένα ευρετικό επιχείρημα. Βασίζεται σε ορισμένες αναπόδεικτες υποθέσεις, οπότε το συμπέρασμα παραμένει εικασία. Η πιθανότητα ένας τυχαίος περιττός πρώτος q να διαιρεί είτε το a είτε το a + 2 σε ένα τυχαίο «δυνητικό» δίδυμο ζεύγος πρώτων αριθμών είναι 2q, αφού το q διαιρεί έναν από τους q αριθμούς από το a έως το a + q − 1. Τώρα ας υποθέσουμε ότι το q διαιρεί το n και ας θεωρήσουμε ένα δυνητικό πρώτο ζεύγος (aa + n). Το q διαιρεί το a + n αν και μόνο αν το q διαιρεί το a, και η πιθανότητα να συμβεί αυτό είναι 1q. Η πιθανότητα το (aa + n) να είναι απαλλαγμένο από τον παράγοντα q, διαιρούμενη με την πιθανότητα το (a, a + 2) να είναι απαλλαγμένο από τον q, γίνεται τότε q1q διαιρούμενη με q2q. Αυτό ισούται μεq1q2 το οποίο μεταφέρεται στην εικαζόμενη πυκνότητα των πρώτων. Στην περίπτωση του n = 6, το επιχείρημα απλοποιείται ως εξής: Αν το a είναι ένας τυχαίος αριθμός, τότε το 3 έχει πιθανότητα 2/3 να διαιρέσει το a ή το a + 2 αλλά μόνο πιθανότητα 1/3 να διαιρέσει το a και το a + 6, οπότε το τελευταίο ζεύγος εικάζεται διπλάσια πιθανότητα να είναι και τα δύο πρώτοι.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Δείτε επίσης

Βιβλιογραφία

Παραπομπές

Πρότυπο:Reflist

Πηγές

Πρότυπο:Portal bar Πρότυπο:Authority control

  1. Πρότυπο:Cite journal From p. 400: "1er Théorème. Tout nombre pair est égal à la différence de deux nombres premiers consécutifs d'une infinité de manières … " (1st Theorem. Every even number is equal to the difference of two consecutive prime numbers in an infinite number of ways … )
  2. Πρότυπο:Citation, p. 112
  3. Πρότυπο:Cite journal
  4. Πρότυπο:Cite web
  5. Πρότυπο:Cite web
  6. 6,0 6,1 Πρότυπο:Cite journal
  7. Πρότυπο:Cite web
  8. Πρότυπο:Cite web
  9. Πρότυπο:Cite web
  10. 10,0 10,1 Πρότυπο:Cite web
  11. Πρότυπο:Citation.