Ενρίκο Μπομπιέρι

Πρότυπο:Πληροφορίες προσώπου Ο Ενρίκο Μπομπιέρι ( γεννήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 1940) είναι Ιταλός μαθηματικός, γνωστός για το έργο του στην αναλυτική θεωρία των αριθμών, τη διοφαντική γεωμετρία, τη μιγαδική ανάλυση και τη θεωρία ομάδων. Ο Μπομπιέρι είναι σήμερα επίτιμος καθηγητής στη Σχολή Μαθηματικών του Ινστιτούτου Προηγμένων Σπουδών στο Πρίνστον του Νιου Τζέρσεϊ. Ο Μπομπιέρι τιμήθηκε με το μετάλλιο Φιλντς το 1974 για τη συμβολή του στα μαθηματικά του μεγάλου κόσκινου, που επινοήθηκε από τον Λινίκ το 1941, και την εφαρμογή του στην κατανομή των πρώτων αριθμών.

Σταδιοδρομία

Ο Μπομπιέρι δημοσίευσε την πρώτη του μαθηματική εργασία το 1957, όταν ήταν 16 ετών. Το 1963 σε ηλικία 22 ετών πήρε το πρώτο του πτυχίο (Laurea) στα μαθηματικά από το Πανεπιστήμιο του Μιλάνου υπό την επίβλεψη του Giovanni Ricci και στη συνέχεια σπούδασε στο Κολλέγιο Trinity του Κέιμπριτζ με τον Χάρολντ Ντάβενπορτ.

Ο Μπομπιέρι διετέλεσε επίκουρος καθηγητής (1963-1965) και στη συνέχεια τακτικός καθηγητής (1965-1966) στο Πανεπιστήμιο του Κάλιαρι, στο Πανεπιστήμιο της Πίζας το 1966-1974 και στη συνέχεια στη Scuola Normale Superiore στην Πίζα το 1974-1977. Από την Πίζα μετανάστευσε το 1977 στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου έγινε καθηγητής στη Σχολή Μαθηματικών του Ινστιτούτου Προηγμένων Σπουδών στο Πρίνστον του Νιου Τζέρσεϊ. Το 2011 έγινε ομότιμος καθηγητής.

Ο Μπομπιέρι είναι επίσης γνωστός για τις αφιλοκερδείς υπηρεσίες του για λογαριασμό του επαγγέλματος των μαθηματικών, π.χ. για τη συμμετοχή του σε εξωτερικές επιτροπές αξιολόγησης και για την αξιολόγηση εξαιρετικά περίπλοκων χειρογράφων (όπως η εργασία του Per Enflo για το πρόβλημα του αναλλοίωτου υποχώρου).

Εργασίες

Το θεώρημα Μπομπιέρι-Βινόγκραντοφ είναι μία από τις σημαντικότερες εφαρμογές της μεθόδου μεγάλου κόσκινου. Τελειοποιεί το θεώρημα του Ντίριχλετ για τους πρώτους αριθμούς στην αριθμητική πρόοδο, δείχνοντας ότι με τη μέση τιμή του συντελεστή σε ένα εύρος, το μέσο σφάλμα είναι πολύ μικρότερο από αυτό που μπορεί να αποδειχθεί σε μια δεδομένη περίπτωση. Αυτό το αποτέλεσμα μπορεί μερικές φορές να αντικαταστήσει τη γενικευμένη υπόθεση Riemann που δεν έχει ακόμη αποδειχθεί.

Το 1969 οι Μπομπιέρι, Ντε Τζιόρτζι και Τζιούστι έλυσαν το πρόβλημα του Μπερνστάιν .

Το 1976, ο Μπομπιέρι ανέπτυξε την τεχνική που είναι γνωστή ως "ασυμπτωτικό κόσκινο" Το 1980 προσκόμισε την ολοκλήρωση της απόδειξης της μοναδικότητας των πεπερασμένων ομάδων τύπου Ree σε χαρακτηριστική 3. Την εποχή της δημοσίευσής της ήταν ένα από τα βήματα που έλειπαν για την ταξινόμηση των πεπερασμένων απλών ομάδων.

Βραβεία

Η έρευνα του Μπομπιέρι στη θεωρία αριθμών, την αλγεβρική γεωμετρία και τη μαθηματική ανάλυση του χάρισε πολλά διεθνή βραβεία - το μετάλλιο Φιλντς το 1974 και το βραβείο Μπαλζάν το 1980. Ήταν ομιλητής ολομέλειας στο Διεθνές Συνέδριο Μαθηματικών το 1974 στο Βανκούβερ. Είναι μέλος, ή ξένο μέλος, πολλών ακαδημιών, μεταξύ των οποίων η Ακαδημία Ναζionale dei Lincei (εκλεγμένος το 1976), η Γαλλική Ακαδημία Επιστημών (εκλεγμένος το 1984) και η Εθνική Ακαδημία Επιστημών των Ηνωμένων Πολιτειών (εκλεγμένος το 1996) Το 2002 έγινε Ιππότης του Μεγάλου Σταυρού της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας Το 2010 τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο του Βασιλιά Φαϊζάλ (από κοινού με τον Τέρενς Τάο) και το 2020 του απονεμήθηκε το Βραβείο Κράφοορντ για τα Μαθηματικά.

Πηγές

• Πρότυπο:Cite journal
• Πρότυπο:Cite journal
• E. Bombieri, Le Grand Crible dans la Théorie Analytique des Nombres (Seconde Édition). Astérisque 18, Paris 1987.
• B. Beauzamy, E. Bombieri, P. Enflo and H. L. Montgomery. "Product of polynomials in many variables", Journal of Number Theory, pages 219–245, 1990.
• Πρότυπο:Cite book
• Πρότυπο:Cite encyclopedia

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Enrico Bombieri, Institute for Advanced Study
• Lista delle pubblicazioni di Enrico Bombieri, University of Pisa

Πρότυπο:Fields medalists Πρότυπο:Authority control Πρότυπο:Portal bar