Κλαούντιο Προτσέσι
Πρότυπο:Πληροφορίες προσώπου Ο Κλαούντιο Προτσέσι (ιταλικά: Claudio Procesi, γεννήθηκε στις 31 Μαρτίου 1941 στη Ρώμη) είναι Ιταλός μαθηματικός, γνωστός για τις εργασίες του στην άλγεβρα και τη Θεωρία αναπαραστάσεων.
Βιογραφία
Ο Προτσέσι σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Σαπιέντζα της Ρώμης, από όπου έλαβε το πτυχίο του (Laurea) το 1963. Το 1966 αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο με σύμβουλο τον Ισραέλ Χερστάιν, όπου εκπόνησε διατριβή με τίτλο "On rings with polynomial identities". Από το 1966 ήταν επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης, το 1970 αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λέτσε και το 1971 στο Πανεπιστήμιο της Πίζας. Από το 1973 ήταν τακτικός καθηγητής στην Πίζα και το 1975 τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Σαπιέντζα της Ρώμης. Υπήρξε επισκέπτης επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια (1969-1970), στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες (1973/74), στο Εθνικό Ινστιτούτο Μαθηματικών και Εφαρμοσμένων Μαθηματικών (Instituto Nacional de Matemática Pura e Aplicada), στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (1991), στο Πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ, στο Πανεπιστήμιο Brandeis (1981/2), στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Όστιν (1984), στο Ινστιτούτο Προηγμένων Μελετών (1994), στο Ινστιτούτο Έρευνας Μαθηματικών Επιστημών (1992, κ.λπ.). ), στο Διεθνές Κέντρο Θεωρητικής Φυσικής της Τεργέστης και στην École Normale Supérieure.
Ο Προτσέσι μελετά τη μη αντιμεταθετική άλγεβρα, τις αλγεβρικές ομάδες, τη θεωρία αναλλοίωτων, την απαριθμητική γεωμετρία, τις άπειρης διάστασης άλγεβρες και τις κβαντικές ομάδες, τα πολύτοπα, τις ομάδες πλεξίδων, την κυκλική ομολογία, τη γεωμετρία των τροχιών συμπαγών ομάδων, τις διατάξεις των υποχωρίων και των τόρι.
Ο Προτσέσι[1] απέδειξε ότι οι πολυωνυμικές αναλλοίωτες των πινάκων πάνω από ένα πεδίο προέρχονται όλες από το θεώρημα Χάμιλτον - Κέιλι, το οποίο λέει ότι ένας τετραγωνικός πίνακας ικανοποιεί το δικό του χαρακτηριστικό πολυώνυμο[2].
Το 1981 του απονεμήθηκε το μετάλλιο της Ακαδημίας dei Lincei, της οποίας είναι μέλος από το 1987. Το 1986 έλαβε το βραβείο Φελτρινέλι για τα μαθηματικά. Το 1978 ήταν προσκεκλημένος ομιλητής στο Διεθνές Συνέδριο των Μαθηματικών (ICM) στο Ελσίνκι..[3] Από το 2007 έως το 2010 είναι αντιπρόεδρος της Διεθνούς Μαθηματικής Ένωσης. Υπήρξε συντάκτης των περιοδικών "Ντιούκ Μαθηματικό Περιοδικό", " Περιοδικό της Άλγεβρας", " Επικοινωνίες στην Άλγεβρα" και "Προόδους στα Μαθηματικά". Επιπλέον, ήταν μέλος της επιτροπής του βραβείου Άμπελ και της επιτροπής άλγεβρας της ICM 1986-1994.
Έρευνες
Άρθρα
- Πρότυπο:Cite journal
- Πρότυπο:Cite journal
- with Lieven Le Bruyn: Πρότυπο:Cite journal
- with Corrado de Concini and George Lusztig: Πρότυπο:Cite journal
- Πρότυπο:Cite journal
Βιβλία
- 2017: (with Corrado de Concini) The Invariant Theory of Matrices, American Mathematical Society[4]
- 2010: (with Corrado de Concini) Topics in Hyperplane Arrangements, Polytopes and Box-Splines, Springer
- 2006: Lie groups: An approach through invariants and representations, Springer, Universitext[5][6]
- 1996: (with Hanspeter Kraft) Classical Invariant Theory
- 1993: (with Corrado de Concini) Quantum groups, Lecture Notes in Mathematics, Springer
- 1993: Rings with polynomial identities, Dekker
- 1983: A primer on invariant theory, Brandeis University
Βιβλιογραφία
- Lie Groups: An Approach through Invariants and Representations Claudio Procesi
- The Invariant Theory of Matrices Corrado De Concini, Claudio Procesi
- Topics in Hyperplane Arrangements, Polytopes and Box-Splines Corrado De Concini, Claudio Procesi