Μετακρεσόλη

Από testwiki
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Πρότυπο:Πληροφορίες χημικής ένωσης Η μετακρεσόλη[1] (αγγλικά meta-Cresol) είναι αρωματική οργανική ένωση με μοριακό τύπο C7H8O, Πιο συγκεκριμένα, η ορθοκρεσόλη αντήκει στις φαινόλες, και ακόμη ειδικότερα είναι μια από τις κρεσόλες. Ο όρος «κρεσόλη», με τη σειρά του, αναφέρεται τόσο σε μια από τις τρεις (3) «μητρικές» ισομερείς κρεσόλες, όαο και σε ορισμένες «θυγατρικές» παράγωγες ενώσεις. Η χημικά καθαρή μετακρεσόλη, στις κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος, δηλαδή σε θερμοκρασία 25°C και υπὀ πίεση 1 atm, είναι άχρωμο προς κιτρινωπό υγρό[2], με σχετικά ήπια και ευχάριστη αρωματική οσμή. Είναι χρήσιμος διαλύτης, με σημαντική πολικότητα, χαμηλή τοξικότητα και μικρή τάση ατμών. Είναι μερικώς διαλυτή στο νερό, αλλά πλήρως αναμίξιμη με τις συνηθισμένες άλλες αλκοόλες και τον αιθέρα. Είναι ισομερής (μεταξύ άλλων) με τις ακόλουθες ενώσεις:

  1. Βενζυλική αλκοόλη.
  2. Ορθοκρεσόλη.
  3. Παρακρεσόλη.
  4. Ανισόλη.

Φυσική παρουσία

Η μετακρεσόλη είναι ένα συστατικό που βρίσκεται σε εκκρίσεις των κροταφικών αδένων, κατά την διάρκεια του μουστάρχου στους αρσενικούς αφρικανικούς ελέφαντες (Loxodonta africana).[3]

Δομή

Δεσμοί[4]
Δεσμός τύπος δεσμού ηλεκτρονική δομή Μήκος δεσμού Ιονισμός
C-H σ 2sp2-1s 106 pm 3% C- H+
C#1-#6-C#2-#6,#1 σ 2sp2-2sp2 147 pm
C#3-C#1΄ σ 2sp2-2sp3 151 pm
C#1...C#6' π[5] 2p-2p 147 pm
C-O σ 2sp2-2sp3 147 pm 19% C+ O-
O-H σ 2sp3-1s 96 pm 32% H+ O-
Κατανομή φορτίων
σε ουδέτερο μόριο
Ο -0,51
C#1΄ -0,09
C#2,#4-#6 -0,03
C#1,#3 +0,00
Η (H-C) +0,03
C#1 +0,19
Η (H-O) +0,32

Παραγωγή

Μαζί με πολλές άλλες ενώσεις, η μετακρεσόλη παραδοσιακά εξάγεται από τη λιθανθρακόπισσα, δηλαδή τα πτητικά υλικά που λαμβάνονται ως παραπροϊόντα κατά την παραγωγή κωκ από (ασφαλτώδη) γαιάνθρακα. Αυτό το υπόλειμμα περιέχει λίγες μονάδες επί τοις εκατό φαινόλη και ισομερείς («μητρικές») κρεσόλες. Κατά τη διεργασία κυμενίου - κρεσόλης, φαινόλη αλκυλιώνεται με προπένιο, δίνοντας ισομερή κυμένια, που μπορούν να απαλκυλιωθούν οξειδωτικά, σύμφωνα με την αναδιάταξη χοκ (Hock rearrangement), που είναι ανάλογη με τη διεργασία κουμενίου.[6]

1. Μέθοδος Dow (με μηχανισμό βενζυνίου): Από μεταχλωροτολουόλιο, με υποκατάσταση του χλωρίου Cl από υδροξύλιο (ΟΗ), που πραγματοποιείται επίδραση διαλύματος υδροξυλίου του νατρίου (NaOH), οπότε πραγματοποιείται υδρόλυση τύπου Raschig-Hooker, οπότε παράγεται μετακρεσόλη[7]:

μC6H4(CH3)Cl+NaOH320atm360oCμC6H4(CH3)OH+NaCl

2. Με σύντηξη βάσεων με μεταμεθυλοφαινυλοσουλφονικό άλας, παράγεται μετακρεσόλη[8]:

μC6H4(CH3)SO3Na+NaOHμC6H4(CH3)OH+Na2SO4

3. Με υδρόλυση μεταμεθυλοφαινυλοδιαζωνιακών αλάτων παράγεται μετακρεσόλη[9]:

μC6H4(CH3)PhN2X+H2OμC6H4(CH3)OH+HX+N2

4. Με υδροξυλίωση κατά Friedel-Crafts βενζαλδεΰδης παράγεται μεταϋδροξυβενζαλδεΰδη, που στην συνέχεια ανάγεται με αλκαλικό διάλυμα υδραζίνης, με τη μέθοδο Wolff-Kishner, σχηματίζοντας μετακρεσόλη[10]:

PhCHO+XOHHXAlX3μC6H4(OH)CHOKOH+NH2NH2μC6H4(CH3)OH+N2+H2O

Χημική συμπεριφορά και παράγωγα

Αντιδράσεις με το υδροξύλιο

1. Έχει ιδιότητες ασθενούς οξέος, δηλαδή πολύ ισχυρότερες σε σύγκριση με τις αλειφατικές αλκοόλες. Έτσι, π.χ., αντιδρά με υδατικό διάλυμα NaOH (αντίθετα από τις αλειφατικές αλκοόλες)[11]:

μC6H4(CH3)OH+NaOHμC6H4(CH3)ONa+H2O

  • Ενδεικτική σειρά οξύτητας[12]: ανθρακικό οξύ2CO3 > μετακρεσόλη > νερό (H2O).
  • Αυτό οφείλεται στην αυξημένη σταθερότητα του ανιόντος μ-C6H4(CH3)O- λόγω του αρωματικού φαινυλικού δακτυλίου και των δομών συντονισμού που προκύπτουν, κατά τις οποίες στατιστικά μέρος του φορτίου διαχέεται και στα 6 άτομα C του δακτυλίου.
  • Παρόμοια φαινόμενα αύξησης οξύτητας προκύπτουν και στις άλλες φαινόλες (και αρενόλες κατ' επέκταση) καθώς και σε συζηγείς αλκενόλες.

Ως φαινόλη, δηλαδή αρωματική αλκοόλη, η φαινόλη παρέχει ορισμένες χαρακτηριστικές αντιδράσεις των αλκοολών: 2. Σχηματίζει αιθέρες κατά Williamson[13]:

μC6H4(CH3)OH+NaOHμC6H4(CH3)ONa+H2O
μC6H4(CH3)ONa+RXμC6H4(CH3)OR+NaX ή
μC6H4(CH3)ONa+(CH3)2SO4μC6H4(CH3)OCH3+CH3SO4Na

  • Παράγονται επίσης σε μικρά ποσοστά 2-αλκυλο-5-μεθυλοφαινόλη και 4-αλκυλο-3-μεθυλοφαινόλη.

3. Σχηματίζει εστέρες, αλλά συχνά όχι με απευθείας αντίδραση με τα οξέα. Έτσι στην περίπτωση των RCOOH αντιδρά με αλογονίδια ή ανυδρίτες τους, παρουσία ισχυρής βάσης[14]: :

(RCO2)2O+μC6H4(CH3)OH+NaOHμC6H4(CH3)OOCR+RCCOONa+H2O
RCOX+μC6H4(CH3)OH+NaOHμC6H4(CH3)OOCR+NaX+H2O

  • Παράγονται επίσης σε μικρό ποσοστό 2-ακυλο-5-μεθυλοφαινόλη και 4-ακυλο-3-μεθυλοφαινόλη.

4. Δίνει αντιδράσεις υποκατάστασης του ΟΗ: Η μετακρεσόλη μοιάζει με τα αρυλαλογονίδια στο ότι δεν δίνει εύκολα αντιδράσεις υποκατάστασης. Σε αντίθεση με τις ROH η μετακρεσόλη δεν αντιδρά με HX. Η μετακρεσόλη ανάγεται σε τολουόλιο, αλλα η αντίδραση χρησιμοποιείται για διευκρίνιση της δομής και όχι για συνθέσεις, γιατί έχει μικρή απόδοση[15]:

μC6H4(CH3)OH+ZnPhCH3+ZnO

5. Επίδραση αλογονιδίων ανόργανων οξέων, π.χ. φωσφορικό τριχλωρίδιο (POCl3)[16]:

3μC6H4(CH3)OH+POCl3(μC6H4(CH3)O)3PO+3HCl

6. Επίδραση διαζωμεθανίου (CH2N2)[17]:

μC6H4(CH3)OH+CH2N2μC6H4(CH3)OCH3+N2

Αντιδράσεις με το φαινύλιο

Ηλεκτρονιόφιλη υποκατάσταση. Τόσο το -ΟΗ, όσο ακόμη περισσότερο το -Ο- είναι ισχυροί ενεργοποιητές, ενώ το μεθύλιο ασθενέστερος ενεργοποιητής, με ο- και π- προσανατολισμό. Έτσι παράγονται κυρίως 2- και 4- μονοπαράγωγα, ή συχνά πιο εύκολα κατευθείαν 2,4-διπαράγωγα. Τα 3-παράγωγα είναι σπάνια, λόγω στερεοχημικής παρεμπόδισης[18]:

Νίτρωση

Με νίτρωση παράγει κυρίως 5-μεθυλο-2-νιτροφαινόλη ή 3-μεθυλο-4-νιτροφαινόλη. Με περίσσεια νιτρικού οξέος παράγεται κυρίως 2,4-δινιτρο-5-μεθυλοφαινόλη[19]:

μC6H4(CH3)OH+HNO3H2Oπ.H2SO4125,2C6H3(CH3)(NO2)OH+123,4C6H3(CH3)(NO2)OH+HNO3π.H2SO42,4,5C6H2(CH3)(NO2)2OH+H2O

Σουλφούρωση

Με σουλφούρωση παράγει κυρίως 4-μεθυλο-2-υδροξυβενζοσουλφονικό οξύ και 2-μεθυλο-4-υδροξυβενζοσουλφονικό οξύ. Με περίσσεια νιτρικού οξέος παράγεται κυρίως 4-μεθυλο-6-υδροξυ-1,3-βενζοδισουλφονικό οξύ[10]:

μC6H4(CH3)OH+H2SO4H2O124,2C6H3(CH3)(OH)SO3H+122,4C6H3(CH3)(OH)SO3H+H2SO44,6,1,3C6H2(CH3)(OH)(SO3H)2+H2O

Αλογόνωση

Με αλογόνωση παράγει κυρίως 2,4-διαλο-5-μεθυλοφαινόλη (όπου X αλογόνο, εκτός F):

2μC6H4(CH3)OH+2X25,2,4C6H2(CH3)(X2)OH+2HX

  • Μπορεί να ληφθεί μίγμα 2-αλο-5-μεθυλοφαινόλης και 4-αλο-3-μεθυλοφαινόλης αν χρησιμοποιηθεί διθειάνθρακας ως διαλύτης, γιατί απενεργοποιεί μερικώς το σύστημα:

2μC6H4(CH3)OH+X2CS2125,2C6H3(CH3)(X)OH+123,4C6H3(CH3)(X)OH+HX

Αλκυλίωση

Με αλκυλίωση κατά Friedel-Crafts παράγει κυρίως 2-αλκυλο-5-μεθυλοφαινόλη και 4-αλκυλο-3-μεθυλοφαινόλη. Με περίσσεια αλκυλαλογονιδίου παράγει τελικά κυρίως 2,4-διαλκυλο-5-μεθυλοφαινόλη[10]:

μC6H4(CH3)OH+RXHXAlX3125,2C6H3(CH3)(R)OH+123,4C6H3(CH3)(R)OH+RXAlX35,2,4C6H2(CH3)(R2)OH

Ακυλίωση

Με ακυλίωση κατά Friedel-Crafts παράγει κυρίως 2-ακυλο-5-μεθυλοφαινόλη και 4-ακυλο-3-μεθυλοφαινόλη. Με περίσσεια ακυλαλογονιδίου παράγει τελικά κυρίως 2,4-διακυλο-5-μεθυλοφαινόλη[10]:

μC6H4(CH3)OH+RCOXHXAlX3125,2C6H3(CH3)(COR)OH+123,4C6H3(CH3)(COR)OH+RCOXAlX35,2,4C6H2(CH3)(RCO)2OH

Υδροξυλίωση

Με υδροξυλίωση κατά Friedel-Crafts παράγει κυρίως 4-μεθυλοκατεχόλη και μεθυλυδροξυκινόνη. Με περίσσεια υδραλογονώδους οξέος παράγει τελικά κυρίως 5-μεθυλυδροξυκινόλη[10]:

μC6H4(CH3)OH+XOHHXAlX3124,1,2C6H3(CH3)(OH)2+122,1,4C6H3(CH3)(OH)2+HOXAlX35,1,2,4C6H2(CH3)(OH)3+HX

Αμίνωση

Με αμίνωση κατά Friedel-Crafts παράγει κυρίως 2-αμινο-5-μεθυλοφαινόλη και 4-αμινο-3-μεθυλοφαινόλη. Με περίσσεια αλαμίνης παράγει τελικά κυρίως 2,4-διαμινο-5-μεθυλοφαινόλη[10]:

μC6H4(CH3)OH+NH2XHXAlX3124,2C6H3(CH3)(NH2)OH+122,4C6H3(CH3)(NH2)OH+NH2XAlX35,2,4C6H2(CH3)(NH2)2OH+HX

Καρβοξυλίωση

Με καρβοξυλίωση κατά Friedel-Crafts παράγει κυρίως 4-μεθυλο-2-υδροξυβενζοϊκό οξύ και 2-μεθυλο-4-υδροξυβενζοϊκό οξύ. Με περίσσεια αλομεθανικού οξέος παράγεται τελικά 4-μεθυλο-6-υδροξυϊσοφθαλικό οξυ[10]:

μC6H4(CH3)OH+XCOOHHXAlX3124,2C6H3(CH3)(OH)COOH+122,4C6H3(CH3)(OH)COOH+XCOOHAlX34,6,1,3C6H2(CH3)(OH)(COOH)2

Αναγωγή

Με υδρογόνωση (Σε συνθήκες 175 °C, 15 atm, παρουσία Ni). Παράγεται 3-μεθυλοκυκλοεξανόλη[15]:

μC6H4(CH3)OH+3H2175oC,15atmNi3C6H10(CH3)OH

Οξείδωση

Με οξείδωση παράγεται κυρίως μεθυλοπαρακινόνη:

μC6H4(CH3)OH+CrO3CrO+H2O+πC6H3(CH3)O2

Σημειώσεις και αναφορές

  1. Δείτε τις εναλλακτικές ονομασίες στον παρακείμενο πίνακα πληροφοριών χημικής ένωσης.
  2. Στις «συνθήκες δωματίου», δηλαδή 20 °C, 1 atm
  3. Some chemical constituents of the secretion from the temporal gland of the African elephant (Loxodonta africana). Jack Adams, Alexander Garcia and Christopher S. Foote, Journal Of Chemical Ecology, 1978, Volume 4, Number 1, 17-25, Πρότυπο:Doi
  4. Τα δεδομένα προέρχονται εν μέρει από το «Table of periodic properties of thw Ellements», Sagrent-Welch Scientidic Company και Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, Σελ. 34.
  5. Δεσμός 6 κέντρων και 6 ηλεκτρονίων
  6. Helmut Fiegein "Cresols and Xylenols" in Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry" 2007; Wiley-VCH, Weinheim. Πρότυπο:DOI
  7. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 379, §17.2Α1.
  8. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 379, §17.2Α3.
  9. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 379, §17.2Α2.
  10. 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 10,6 Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 360, §16.5.1, σελ.218, §9.5.3α
  11. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 380, §17.3.1α.
  12. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 380, §17.3.1γ.
  13. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 381, §17.3.6.
  14. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 380, §17.3.5.
  15. 15,0 15,1 Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 380, §17.3.3.
  16. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 380, §17.3.4.
  17. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 380, §17.3.8.
  18. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 382, §17.3.13.
  19. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 360, §16.5.1.

Πηγές

  • Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972
  • Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
  • SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
  • Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982

Πρότυπο:Αλκοόλες