Πυθαγόρεια τετράδα

Από testwiki
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
Και οι τέσσερις πρωτόγονες πυθαγόρειες τετράδες με μόνο μονοψήφιες τιμές

Μια πυθαγόρεια τετράδα είναι μια πλειάδα ακεραίων αριθμών Πρότυπο:Math, Πρότυπο:Math, Πρότυπο:Math και Πρότυπο:Math, τέτοια ώστε Πρότυπο:Math. Αποτελούν λύσεις σε μια διοφαντική εξίσωση και συχνά λαμβάνονται υπόψη μόνο θετικές ακέραιες τιμές[1]. Ωστόσο, για να δοθεί μια πιο πλήρης γεωμετρική ερμηνεία, οι ακέραιες τιμές μπορούν να είναι αρνητικές και μηδενικές (επιτρέποντας έτσι να συμπεριληφθούν πυθαγόρειες τριάδες) με μόνη προϋπόθεση ότι Πρότυπο:Math. Σε αυτό το πλαίσιο, μια πυθαγόρεια τετράδα Πρότυπο:Math ορίζει ένα κυβοειδές με ακέραια μήκη πλευρών Πρότυπο:Math, Πρότυπο:Math, και Πρότυπο:Math, του οποίου η διαγώνιος του χώρου έχει ακέραιο μήκος d. Με αυτή την ερμηνεία, οι πυθαγόρειες τετράδες ονομάζονται επίσης πυθαγόρεια κουτιά.[2] Σε αυτό το λήμμα θα υποθέσουμε, εκτός αν αναφέρεται διαφορετικά, ότι οι τιμές μιας πυθαγόρειας τετράδας αποτελούνται από θετικούς ακέραιους αριθμούς.

Παραμετροποίηση πρωτόγονων τετράδων

Μια πυθαγόρεια τετράδα ονομάζεται πρωταρχική αν ο μέγιστος κοινός διαιρέτης των καταχωρίσεών της είναι 1. Κάθε πυθαγόρεια τετράδα είναι ακέραιο πολλαπλάσιο μιας πρωταρχικής τετράδας. Το σύνολο των πρωταρχικών πυθαγόρειων τετράδων για τις οποίες το Πρότυπο:Math είναι περιττό μπορεί να παραχθεί από τους τύπους

a=m2+n2p2q2,b=2(mq+np),c=2(nqmp),d=m2+n2+p2+q2,

όπου Πρότυπο:Math, Πρότυπο:Math, Πρότυπο:Math, Πρότυπο:Math είναι μη αρνητικοί ακέραιοι αριθμοί με μεγαλύτερο κοινό διαιρέτη 1 τέτοιο ώστε Πρότυπο:Math να είναι περιττός.[3][4][1] Έτσι, όλες οι πρωταρχικές πυθαγόρειες τετράδες χαρακτηρίζονται από την ταυτότητα (m2+n2+p2+q2)2=(2mq+2np)2+(2nq2mp)2+(m2+n2p2q2)2.

Εναλλακτική παραμετροποίηση

Όλες οι πυθαγόρειες τετράδες ( μαζί με τις μη πρωταρχικές και με επανάληψη, αν και τα Πρότυπο:Math, Πρότυπο:Math και Πρότυπο:Math δεν εμφανίζονται σε όλες τις δυνατές σειρές) μπορούν να παραχθούν από δύο θετικούς ακέραιους Πρότυπο:Math και Πρότυπο:Math ως εξής:

Αν Πρότυπο:Math και Πρότυπο:Math έχουν διαφορετική ισοτιμία, έστω Πρότυπο:Math οποιοσδήποτε παράγοντας του Πρότυπο:Math τέτοιος ώστε Πρότυπο:Math. Τότε Πρότυπο:Math και Πρότυπο:Math. Ας σημειωθεί ότι Πρότυπο:Math (η μέθοδος αυτή βασίζεται σε αποτελέσματα που προέκυψαν για τις πυθαγόρειες τριάδες [5]).

Η ίδια μέθοδος ισχύει[5] για την παραγωγή όλων των πυθαγόρειων τετράδων για τις οποίες Πρότυπο:Math και Πρότυπο:Math είναι και οι δύο ζυγοί. Έστω Πρότυπο:Math και Πρότυπο:Math και έστω Πρότυπο:Math ένας παράγοντας του Πρότυπο:Math τέτοιος ώστε Πρότυπο:Math. Τότε Πρότυπο:Math και Πρότυπο:Math. Αυτή η μέθοδος παράγει όλες τις πυθαγόρειες τετράδες ακριβώς μία φορά για κάθε μία, όταν τα Πρότυπο:Math και Πρότυπο:Math διατρέχουν όλα τα ζεύγη φυσικών αριθμών και η Πρότυπο:Math διατρέχει όλες τις επιτρεπτές τιμές για κάθε ζεύγος.

Δεν υπάρχει τέτοια μέθοδος αν και οι δύο Πρότυπο:Math και Πρότυπο:Math είναι μονές, οπότε δεν υπάρχουν λύσεις, όπως φαίνεται από την παραμετροποίηση στην προηγούμενη ενότητα.

Ιδιότητες

Ο μεγαλύτερος αριθμός που διαιρεί πάντα το γινόμενο Πρότυπο:Math είναι το 12.[6] Η τετράδα με το ελάχιστο γινόμενο είναι η (1, 2, 2, 2, 3).

Δεδομένου μιας πυθαγόρειας τετράδας (a,b,c,d) όπου d2=a2+b2+c2 τότε το d μπορεί να οριστεί ως η νόρμα της τετράδας με την έννοια ότι d=a2+b2+c2 και είναι ανάλογο με την υποτείνουσα μιας πυθαγόρειας τριάδας.

Κάθε περιττός θετικός αριθμός εκτός από το 1 και το 5 μπορεί να είναι η νόρμα μιας πρωταρχικής πυθαγόρειας τετράδας d2=a2+b2+c2 έτσι ώστε a,b,c να είναι μεγαλύτεροι από το μηδέν και να είναι πρώτοι προς αλλήλους .[7][8] Όλες οι πρωτόγονες πυθαγόρειες τετράδες με τους περιττούς αριθμούς ως νόρμες μέχρι το 29 εκτός από το 1 και το 5 δίνονται στον παρακάτω πίνακα.

Παρόμοια με μια πυθαγόρεια τριάδα που δημιουργεί ένα ξεχωριστό ορθογώνιο τρίγωνο, μια πυθαγόρεια τετράδα θα δημιουργήσει ένα ξεχωριστό τρίγωνο του Ήρωνα [9] Αν τα a, b, c, d είναι μια πυθαγόρεια τετράδα με a2+b2+c2=d2 θα δημιουργήσει ένα τρίγωνο του Ήρωνα με πλευρές x, y, z ως εξής:-

x=d2a2
y=d2b2
z=d2c2.

Θα έχει ημιπερίμετρο s=d2, εμβαδόν A=abcd και ακτίνα r=abc/d.

Το exradii θα είναι:-

rx=bcd/a
ry=acd/b
rz=abd/c.

Η ακτίνα περιφέρειας θα είναι

R=(d2a2)(d2b2)(d2c2)/(4abcd)=abcd(1/a2+1/b2+1/c21/d2)/4.

Η διατεταγμένη ακολουθία των εμβαδών αυτής της κατηγορίας τριγώνων του Ήρωνα μπορεί να βρεθεί στη διεύθυνση Πρότυπο:OEIS.

Σχέση με τα τετραδόνια και τους ορθολογικούς ορθογώνιους πίνακες

Μία πρωταρχική πυθαγόρεια τετράδα Πρότυπο:Math παραμετροποιείται από Πρότυπο:Math αντιστοιχεί στην πρώτη στήλη της αναπαράστασης του πίνακα Πρότυπο:Math της σύζευξης Πρότυπο:Math με το τετραδόνιο Χούρβιτς Πρότυπο:Math που περιορίζεται στον υποχώρο των τετραδονίων που καλύπτεται από τα Πρότυπο:Math, Πρότυπο:Math, Πρότυπο:Math, που προκύπτει από τη σχέση E(α)=(m2+n2p2q22np2mq2mp+2nq2mq+2npm2n2+p2q22pq2mn2nq2mp2mn+2pqm2n2p2+q2),

όπου οι στήλες είναι κατά ζεύγη ορθογώνιες και κάθε μία έχει νόρμα Πρότυπο:Math. Επιπλέον, ισχύει ότι το Πρότυπο:Math ανήκει στην ορθογώνια ομάδα SO(3,), και, στην πραγματικότητα, όλοι οι 3 × 3 ορθογώνιοι πίνακες με ρητούς συντελεστές προκύπτουν με αυτόν τον τρόπο.[10]

Πρωτογενή πυθαγόρεια τετράδα με μικρή νόρμα

Υπάρχουν 31 πρωταρχικές πυθαγόρειες τετράδες στις οποίες όλες οι καταχωρήσεις είναι μικρότερες από 30.

(  1 ,  2 , 2 , 3 )  (  2 , 10 , 11 , 15 )  ( 4 , 13 , 16 , 21 )  ( 2 , 10 , 25 , 27 )
( 2 , 3 , 6 , 7 )  ( 1 , 12 , 12 , 17 )  ( 8 , 11 , 16 , 21 )  ( 2 , 14 , 23 , 27 )
( 1 , 4 , 8 , 9 )  ( 8 , 9 , 12 , 17 )  ( 3 , 6 , 22 , 23 )  ( 7 , 14 , 22 , 27 )
( 4 , 4 , 7 , 9 )  ( 1 , 6 , 18 , 19 )  ( 3 , 14 , 18 , 23 )  ( 10 , 10 , 23 , 27 )
( 2 , 6 , 9 , 11 )  ( 6 , 6 , 17 , 19 )  ( 6 , 13 , 18 , 23 )  ( 3 , 16 , 24 , 29 )
( 6 , 6 , 7 , 11 )  ( 6 , 10 , 15 , 19 )  ( 9 , 12 , 20 , 25 )  ( 11 , 12 , 24 , 29 )
( 3 , 4 , 12 , 13 )  ( 4 , 5 , 20 , 21 )  ( 12 , 15 , 16 , 25 )  ( 12 , 16 , 21 , 29 )
( 2 , 5 , 14 , 15 )  ( 4 , 8 , 19 , 21 )  ( 2 , 7 , 26 , 27 )

Δημοσιεύσεις

Δείτε επίσης

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές

  1. 1,0 1,1 R. Spira, The diophantine equation Πρότυπο:Math, Amer. Math. Monthly Vol. 69 (1962), No. 5, 360–365.
  2. R. A. Beauregard and E. R. Suryanarayan, Pythagorean boxes, Math. Magazine 74 (2001), 222–227.
  3. R.D. Carmichael, Diophantine Analysis, New York: John Wiley & Sons, 1915.
  4. L.E. Dickson, Some relations between the theory of numbers and other branches of mathematics, in Villat (Henri), ed., Conférence générale, Comptes rendus du Congrès international des mathématiciens, Strasbourg, Toulouse, 1921, pp. 41–56; reprint Nendeln/Liechtenstein: Kraus Reprint Limited, 1967; Collected Works 2, pp. 579–594.
  5. 5,0 5,1 Amato, Roberto, A characterization of Pythagorean triples, JP Journal of Algebra, Number Theory and Applications 39 (2) (2017), 221-230.
  6. MacHale, Des, and van den Bosch, Christian, «Generalising a result about Pythagorean triples», Mathematical Gazette' 96, March 2012, pp. 91-96.
  7. Πρότυπο:Cite web
  8. Πρότυπο:Cite web
  9. Πρότυπο:Cite web
  10. J. Cremona, Letter to the Editor, Amer. Math. Monthly 94 (1987), 757–758.

Πρότυπο:Authority control Πρότυπο:Portal bar