Σταθερά της βαρύτητας

Από testwiki
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Πρότυπο:Δείτε

Η βαρυτική σταθερά G είναι μια βασική ποσότητα για τον νόμο της παγκόσμιας έλξης του Νεύτωνα.

Η σταθερά της βαρύτητας, ή βαρυτική σταθερά ή σταθερά της παγκόσμιας έλξης ή σταθερά του Νεύτωνος είναι μια εμπειρική φυσική σταθερά που συμμετέχει στον υπολογισμό της βαρυτικής δύναμης μεταξύ δύο σωμάτων. Eίναι περίπου ίση με 6.67×10−11 N·(m/kg)2 και συμβολίζεται με το γράμμα G. Συνήθως εμφανίζεται στον νόμο της παγκόσμιας έλξης του Ισαάκ Νεύτωνα και στη γενική θεωρία της σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν. Είναι επίσης γνωστή ως παγκόσμια βαρυτική σταθερά, σταθερά του Νεύτωνα, σταθερά της παγκόσμιας έλξης και στην καθομιλουμένη ως το Μεγάλο G.[1] Δεν πρέπει να συγχέεται με το "μικρό g", δηλαδή την επιτάχυνση της βαρύτητας (που συμβολίζεται με g και ισοδυναμεί με την επιτάχυνση της ελεύθερης πτώσης[2]), η οποία αφορά το τοπικό βαρυτικό πεδίο της Γης και συχνότερα αυτό στην επιφάνειά της. Αντίθετα, η τιμή της G είναι σταθερή στο χώρο και στο χρόνο.

Θεωρία

Σύμφωνα με τον νόμο της παγκόσμιας έλξης, η ελκτική δύναμη (F) μεταξύ δύο σωμάτων είναι ευθέως ανάλογη με το γινόμενο των μαζών τους (m1 και m2), και αντιστρόφως ανάλογη με το τετράγωνο της απόστασης, r, μεταξύ τους:

F=Gm1m2r2 

Η σταθερά αναλογίας, G, είναι η σταθερά της βαρύτητας στην παραπάνω σχέση.

Η σταθερά της βαρύτητας είναι μια φυσική σταθερά που είναι δύσκολο να μετρηθεί με μεγάλη ακρίβεια.[3] Στο διεθνές σύστημα μονάδων (μονάδες SI), η "Επιτροπή Δεδομένων για την Επιστήμη και την Τεχνολογία" του 2010 πρότεινε μια τιμή για τη βαρυτική σταθερά (με μια τυπική αβεβαιότητα που εγγράφεται σε παρενθέσεις) η οποία είναι:[4]

G=6.67384(80)×1011 m3 kg1 s2=6.67384(80)×1011 N m2 kg2

με σχετική τυπική αβεβαιότητα 80×10−11.[4]

Η πρώτη μέτρηση της σταθεράς στο εργαστήριο έγινε στα τέλη του του 16 αιώνα από τον βρετανό επιστήμονα Χένρι Κάβεντις , γνωστό ως πείραμα του Κάβεντις.

Σε πολλά σχολικά βιβλία οι μονάδες της G συνήθως δίδονται προσεγγιστικά από: G6.674×1011 N (m/kg)2.

Στο σύστημα μονάδων cgs,η σταθερά G δίδεται από την παρακάτω σχέση: G6.674×108 cm3 g1 s2.

Εφαρμόζοντας τον τρίτο νόμο του Κέπλερ, για την τροχιά της Γης έχουμε: 

G=4π2 AU3 yr2 M1,

όπου η απόσταση δίνεται  σε  αστρονομικές μονάδες (AU), ο χρόνος σε  έτη, και η μάζα σε  ηλιακές μάζεςΠρότυπο:Nowrap.

Η βαρυτική δύναμη είναι εξαιρετικά ασθενής δύναμη σε σχέση με τις άλλες θεμελιώδεις δυνάμεις. Για παράδειγμα, η βαρυτική δύναμη μεταξύ ηλεκτρονίου και πρωτονίου σε απόσταση ενός μέτρου είναι προσεγγιστικά  Πρότυπο:Val, ενώ η ηλεκτομαγνητική δύναμη μεταξύ των δύο παραπάνω σωματιδίων είναι Πρότυπο:Val. Η ηλεκτρομαγνητική δύναμη στο παραπάνω παράδειγμα είναι  39  τάξεις μεγέθους  (i.e. 1039) μεγαλύτερη από τη δύναμη της βαρύτητας.

Δείτε επίσης

Παραπομπές

  1. Πρότυπο:Cite web
  2. Πρότυπο:Cite web
  3. Πρότυπο:Cite journal. Μια μακρά και λεπτομερή επανεξέταση (βλ. το Σχήμα 1 και τον Πίνακα 2 ειδικότερα).
  4. 4,0 4,1 P.J. Mohr, B.N. Taylor, and D.B. Newell (2011), "The 2010 CODATA Recommended Values of the Fundamental Physical Constants" (Web Version 6.0). This database was developed by J. Baker, M. Douma, and S. Kotochigova. Available: http://physics.nist.gov/constants [Thursday, 02-Jun-2011 21:00:12 EDT]. National Institute of Standards and Technology, Gaithersburg, MD 20899.

Πηγές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Πρότυπο:Commonscat


Πρότυπο:Portal bar Πρότυπο:Authority control