Σύστημα μιγαδικής βάσης

Από testwiki
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Στην αριθμητική, ένα Σύστημα μιγαδικής βάσης είναι ένα θεσιακό σύστημα αρίθμησης του οποίου η ακτίνα είναι ένας φανταστικός αριθμός (πρόταση του Ντόναλντ Κνουθ το 1955[1][2]) ή μιγαδικός αριθμός (πρόταση του Σ. Κμέλνικ το 1964[3] και τον Γουόλτερ Φ. Πένι το 1965[4][5][6]).

Σε γενικές γραμμές

Έστω D ένα ολοκληρωμένο πεδίο , και || η (Αρχιμήδειος) απόλυτη τιμή σε αυτό.

Ένας αριθμός XD σε ένα θεσιακό σύστημα αρίθμησης παριστάνεται ως ανάπτυγμα

X=±νxνρν,

Όταν

ρD είναι το radix (ή η βάση) με |ρ|>1,
ν είναι ο εκθέτης (θέση ή τόπος),
xν είναι ψηφία από το "πεπερασμένο" σύνολο ψηφίων ZD, κατά κανόνα με |xν|<|ρ|.

Η πληθικότητα R:=|Z| ονομάζεται επίπεδο αποσύνθεσης.

Ένα θεσιακό σύστημα αρίθμησης ή σύστημα κωδικοποίησης είναι ένα ζεύγος

ρ,Z

με radix ρ και σύνολο ψηφίων Z, και γράφουμε το τυπικό σύνολο ψηφίων με R ψηφία ως εξής

ZR:={0,1,2,,R1}.

Επιθυμητά είναι τα συστήματα κωδικοποίησης με τα εξής χαρακτηριστικά:

  • Κάθε αριθμός στο D, π.χ. οι ακέραιοι αριθμοί , οι ακέραιοι αριθμοί Gauss [i] ή οι ακέραιοι [1+i72], είναι μοναδικά αναπαραστάσιμοι ως πεπερασμένος κώδικας, ενδεχομένως με πρόσημο ±.
  • Κάθε αριθμός στο πεδίο των κλασμάτων K:=Quot(D), ο οποίος ενδεχομένως ολοκληρώνεται για τη μετρική που δίνεται από || yielding K:= ή K:=, μπορεί να αναπαρασταθεί ως μια άπειρη σειρά X η οποία συγκλίνει υπό || για ν,, και το μέτρο του συνόλου των αριθμών με περισσότερες από μια αναπαραστάσεις είναι 0. Το τελευταίο απαιτεί το σύνολο Z να είναι ελάχιστο, δηλαδή R=|ρ| για πραγματικούς αριθμούς και R=|ρ|2 για μιγαδικούς αριθμούς.

Στους πραγματικούς αριθμούς

Σε αυτόν τον συμβολισμό το τυπικό δεκαδικό σύστημα κωδικοποίησης συμβολίζεται με

10,Z10,

το καθιερωμένο δυαδικό σύστημα είναι το ακόλουθο

2,Z2,

το αρνητικό σύστημα είναι το ακόλουθο

2,Z2,

και το ισοζυγισμένο τριμερές σύστημα [2] είναι το ακόλουθο

3,{1,0,1}.

Όλα αυτά τα συστήματα κωδικοποίησης έχουν τα αναφερόμενα χαρακτηριστικά για τα and , και τα δύο τελευταία δεν απαιτούν πρόσημο.

Στους μιγαδικούς αριθμούς

Τα γνωστά συστήματα αριθμητικών θέσεων για τους μιγαδικούς αριθμούς περιλαμβάνουν τα ακόλουθα ( i \mathrm i είναι η φανταστική μονάδα):

  • R,ZR, e.g. ±i2,Z2 [1] και
±2i,Z4,[2] η τετραπλή φανταστική βάση, η οποία προτάθηκε από τον Ντόναλντ Κνουθ το 1955.
  • 2e±π2i=±i2,Z2 και
2e±3π4i=1±i,Z2[3][5] (βλέπε επίσης την ενότητα Base −1 ± i παρακάτω).
  • Reiφ,ZR, where φ=±arccos(β/(2R)), β<min(R,2R) and β είναι ένας θετικός ακέραιος που μπορεί να πάρει πολλαπλές τιμές σε μια δεδομένη R.[7] για β=1 και R=2 αυτό είναι το σύστημα
1+i72,Z2.
  • 2eπ3i,A4:={0,1,e2π3i,e2π3i}.[8]
  • R,AR2, όπου το σύνολο AR2 αποτελείται από μιγαδικούς αριθμούς rν=αν1+αν2i, και τους αριθμούς ανZR, e.g.
2,{0,1,i,1+i}.[8]
  • ρ=ρ2,Z2, όπου ρ2={(2)ν2if ν even,(2)ν12iif ν odd. [9]

Διυαδικά συστήματα

Τα δυαδικά συστήματα κωδικοποίησης των μιγαδικών αριθμών, δηλαδή τα συστήματα με τα ψηφία Z2={0,1}, παρουσιάζουν πρακτικό ενδιαφέρον.[9] Παρακάτω παρατίθενται ορισμένα συστήματα κωδικοποίησης ρ,Z2 (όλα είναι ειδικές περιπτώσεις των παραπάνω συστημάτων) και αντίστοιχα κωδικοί για τους (δεκαδικούς) αριθμούς Πρότυπο:Math. Το τυπικό δυαδικό σύστημα (το οποίο απαιτεί πρόσημο, πρώτη γραμμή) και τα συστήματα "αρνητικού" (δεύτερη γραμμή) παρατίθενται επίσης για σύγκριση. Δεν έχουν γνήσιο ανάπτυγμα για το Πρότυπο:Math.

Μερικές βάσεις και αναπαραστάσεις [10]
Radix –1 ← 2 ← –2 ← Πρότυπο:Math ∆ίδυμοι και τρίδυμοι
2 –1 10 –10 Πρότυπο:Math 1 ← 0.1 = 1.0
–2 11 110 10 Πρότυπο:Math Πρότυπο:Sfrac 0.01 = 1.10
i2 101 10100 100 10.101010100...[11] 13+13i2 0.0011 = 11.1100
1+i72 111 1010 110 11.110001100...[11] 3+i74 1.011 = 11.101 = 11100.110
ρ2 101 10100 100 10 Πρότυπο:Sfrac + Πρότυπο:SfracΠρότυπο:Math 0.0011 = 11.1100
–1+Πρότυπο:Math 11101 1100 11100 11 Πρότυπο:Sfrac + Πρότυπο:SfracΠρότυπο:Math 0.010 = 11.001 = 1110.100
2Πρότυπο:Math 103 2 102 10.2 Πρότυπο:Sfrac + Πρότυπο:SfracΠρότυπο:Math 0.0033 = 1.3003 = 10.0330 = 11.3300

Όπως σε όλα τα αριθμητικά συστήματα θέσης με Αρχιμήδειο απόλυτη τιμή, υπάρχουν ορισμένοι αριθμοί με πολλαπλές αναπαραστάσεις. Παραδείγματα τέτοιων αριθμών παρουσιάζονται στη δεξιά στήλη του πίνακα. Όλοι τους είναι επαναλαμβανόμενα κλάσματα με το επαναλαμβανόμενο να σημειώνεται με οριζόντια γραμμή πάνω από αυτό.

Αν το σύνολο των ψηφίων είναι ελάχιστο, το σύνολο τέτοιων αριθμών έχει μέτρο 0. Αυτό συμβαίνει με όλα τα αναφερόμενα συστήματα κωδικοποίησης.

Το σχεδόν δυαδικό τετραγωνικό-εικονικό σύστημα παρατίθεται στην κάτω γραμμή για λόγους σύγκρισης. Εκεί, το πραγματικό και το φανταστικό μέρος αλληλοδιαδέχονται το ένα το άλλο.

Οι μιγαδικοί αριθμοί με ακέραιο μέρος όλα τα μηδενικά στο σύστημα βάσης Πρότυπο:Math

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα συστήματα της τετραεικονικής βάσης Πρότυπο:Math) και της βάσης Πρότυπο:Math που θα αναλυθούν παρακάτω, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την πεπερασμένη αναπαράσταση των ακέραιων αριθμών του Γκάους χωρίς πρόσημο.

Η βάση Πρότυπο:Math, χρησιμοποιώντας τα ψηφία Πρότυπο:Math και Πρότυπο:Math, προτάθηκε από τον Σ. Χμέλνικ το 1964[3] και τον Γουόλτερ Φ. Πένι το 1965[4][6] .

Σύνδεση με το δίδυμο δράκο

Η περιοχή στρογγυλοποίησης ενός ακέραιου αριθμού - δηλαδή, ένα σύνολο S μιγαδικών (μη ακέραιων) αριθμών που μοιράζονται το ακέραιο μέρος της αναπαράστασής τους σε αυτό το σύστημα - έχει στο μιγαδικό επίπεδο ένα σχήμα φράκταλ: το δίδυμο δράκο (βλέπε σχήμα). Αυτό το σύνολο S είναι, εξ ορισμού, όλα τα σημεία που μπορούν να γραφούν ως k1xk(i1)k με xkZ2. S μπορεί να αναλυθεί σε 16 κομμάτια συμβατά με το 14S. Παρατηρήστε ότι αν το S περιστραφεί αριστερόστροφα κατά 135°, λαμβάνουμε δύο γειτονικά σύνολα που συμπίπτουν με το 12S, επειδή (i1)S=S(S+1)}. Το ορθογώνιο RS στο κέντρο τέμνει τους άξονες συντεταγμένων αριστερόστροφα στα ακόλουθα σημεία: 2150.00001100, 115i0.00000011, και 8150.11000000, και 415i0.00110000. Έτσι, το S περιέχει όλους τους μιγαδικούς αριθμούς με απόλυτη τιμή ≤ Πρότυπο:Sfrac.[12]

Κατά συνέπεια, υπάρχει μια αμφιμονοσήμαντη του Μιγαδικού ορθογωνίου

[815,215]×[415,115]i

στο διάστημα [0,1) των πραγματικών αριθμών με την αντιστοίχιση

k1xk(i1)kk1xkbk

με b>2.[13]

Επιπλέον, υπάρχουν οι δύο αντιστοιχίσεις

Z2S(xk)kk1xk(i1)k

και

Z2[0,1)(xk)kk1xk2k

και οι δύο είναι υποκειμενικές, οι οποίες οδηγούν σε μια υποκειμενική (άρα χωροταξική) απεικόνιση

[0,1)S

η οποία, ωστόσο, δεν είναι συνεχής και συνεπώς δεν αποτελεί καμπύλη πλήρωσης του χώρου. Αλλά ένας πολύ στενός συγγενής, ο δράκος Ντέιβις-Κνουθ, είναι συνεχής και μια καμπύλη που γεμίζει το χώρο.

Δείτε επίσης

Παραπομπές

  1. 1,0 1,1 Πρότυπο:Cite journal
  2. 2,0 2,1 2,2 Πρότυπο:Cite book
  3. 3,0 3,1 3,2 Πρότυπο:Cite journal
  4. 4,0 4,1 W. Penney, A "binary" system for complex numbers, JACM 12 (1965) 247-248.
  5. 5,0 5,1 Πρότυπο:Cite journal
  6. 6,0 6,1 Πρότυπο:Cite arXiv
  7. Πρότυπο:Cite journal
  8. 8,0 8,1 Πρότυπο:Cite book
  9. 9,0 9,1 Πρότυπο:Cite book
  10. William J. Gilbert, "Arithmetic in Complex Bases" Mathematics Magazine Vol. 57, No. 2, March 1984
  11. 11,0 11,1 infinite non-repeating sequence
  12. Knuth 1998 p.206
  13. Base b=2 δεν μπορεί να επιτευχθεί επειδή και οι δύο, 21=0.1bin=0.5dec και k22k=0.01bin=0.1bin=0.5dec. Ωστόσο, (i1)1=0.1bin0.1bini=0.5dec0.5deci   είναι διαφορετικό από k2(i1)k=0.1dec+0.3deci.

Πρότυπο:Authority control Πρότυπο:Portal bar