Φθορομεθυλοβενζόλιο

Από testwiki
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Πρότυπο:Πληροφορίες χημικής ένωσης

To φθορομεθυλοβενζόλιο ή φθορομεθυλοβενζενιο ή βενζυλοφθορίδιο είναι μια αρωματική χημική ένωση με χημικό τύπο C7H7F, που παριστάνεται συντομογραφικά ως BnF. Είναι ένα παράγωγο του βενζολίου, από το οποίο προκύπτει τυπικά με αντικατάσταση ενός ατόμου υδρογόνου από φθορομεθύλιο.

Δομή

Δεσμοί[1]
Δεσμός τύπος δεσμού ηλεκτρονική δομή Μήκος δεσμού Ιονισμός
C-H σ 2sp2-1s 106 pm 3% C- H+
C#1-C#2 σ 2sp2-2sp2 147 pm
C#2-C#3 σ 2sp2-2sp2 147 pm
C#3-C#4 σ 2sp2-2sp2 147 pm
C#4-C#5 σ 2sp2-2sp2 147 pm
C#1-C#6 σ 2sp2-2sp2 147 pm
C#1...C#6 π[2] 2p-2p 147 pm
C#1-C#1΄ σ 2sp2-2sp3 151 pm
C-F σ 2sp2-2sp3 136 pm 43% C+ F-
Κατανομή φορτίων
σε ουδέτερο μόριο
F -0,43
C#2-#6 -0,03
C#1 0,00
H +0,03
C#1΄ +0,37

Παραγωγή

Με φθορίωση τολουολίου

Με φωτοχημική φθορίωση τολουολίου παράγεται φθορομεθυλοβενζόλιο, αν και αυτή η μέθοδος αποφεύγεται για λόγους ασφαλείας[3]:

PhCH3+F2hvPhCH2F+HF

Με υποκατάσταση υδροξυλίου από φθόριο

Με επίδραση υδροφθορίου (HF) σε βενζυλική αλκοόλη (PhCH2OH) πσράγεται φθορομεθυλοβενζόλιο[4]:

PhCH2OH+HFZnF2PhCH2F+H2O

  • Συνήθως το υδροφθόριο παρασκευάζεται επιτόπου («in citu») με την αντίδραση:

2NaF+H2SO4Na2SO4+2HF

Με υποκατάσταση χλωρίου από φθόριο

Με επίδραση φθοριούχου υφυδραργύρου (Hg2F2) σε (χλωρομεθυλο)βενζόλιο (BnCl) πσράγεται φθορομεθυλοβενζόλιο[5]:

2PhCH2Cl+Hg2F22PhCH2F+Hg2Cl2

Με φθορομεθυλίωση κατά Blanc

Με φθορομεθυλίωση κατά Blanc βενζολίου, από μεθανάλη και υδροφθόριο, παράγεται φθορομεθυλοβενζόλιο[6]:

PhH+HCHO+HFZnF2PhCH2F+H2O

Χημικές ιδιότητες και παράγωγα

Αντιδράσεις πυρηνόφιλης υποκατάστασης

Υποκατάσταση από υδροξύλιο

Υδρόλυση με αραιό διάλυμα υδροξειδίου του νατρίου (NaOH) παράγεται βενζυλική αλκοόλη (PhCH2OH)[7]:

PhCH2F+NaOHPhCH2OH+NaF

Υποκατάσταση από αλκοξύλιο

Με αλκοολικά άλατα (RONa) παράγεται αλκυλοβενζυλαιθέρας (PhCH2OR)[7]:

PhCH2F+RONaPhCH2OR+NaF

Υποκατάσταση από αλκινύλιο

Με αλκινικά άλατα (RC≡CNa) παράγεται βενζυλαλκίνιο (RC≡CCH2Ph). Π.χ.[7]:

PhCH2F+RCCNaRCCCH2Ph+NaF

Υποκατάσταση από ακύλιο

Με καρβονικά άλατα (RCOONa) παράγεται καρβονικό βενζυλεστέρας (RCOOCH2Ph)[7]:

PhCH2F+RCOONaRCOOCH2Ph+NaF

Υποκατάσταση από κυάνιο

Με κυανιούχο νάτριο (NaCN) παράγεται φαινυλαιθανονιτρίλιο (PhCH2CN)[7]:

PhCH2F+NaCNPhCH2CN+NaF

Υποκατάσταση από αλκύλιο

Με αλκυλολίθιο (RLi) παράγεται αλκυλοβενζόλιο[7]:

PhCH2F+RLiPhCH2R+LiF

Υποκατάσταση από σουλφυδρίλιο

Με όξινο θειούχο νάτριο (NaSH) παράγεται βενζυλική θειόλη (PhCH2SH)[7]:

PhCHCH2F+NaSHPhCH2SH+NaF

Υποκατάσταση από σουλφαλκύλιο

Με θειολικό νάτριο (RSNa) παράγεται αλκυλοβενζυλοθειαιθέρας (PhCH2SR)[7]:

PhCH2F+RSNaPhCH2SR+NaF

Υποκατάσταση από ιώδιο

Με ιωδιούχο νάτριο (NaI) παράγεται (ιωδομεθυλο)βενζόλιο (BnI)[7]:

PhCH2F+NaIPhCH2I+NaF

Υποκατάσταση από αμινομάδα

Με αμμωνία (NH3) παράγεται βενζυλαμίνη (BnNH2)[7]:

PhCH2F+NH3PhCH2NH2+HF

Υποκατάσταση από αλκυλαμινομάδα

Με πρωυτοταγείς αμίνες (RNH2) παράγεται N-αλκυλοβενζυλαμίνη (BnNHR)[7]:

PhCH2F+RNH2PhCH2NHR+HF

Υποκατάσταση από διαλκυλαμινομάδα

Με δευτεροταγείς αμίνες (R΄NHR) παράγεται βενζυλο-N,N-διαλκυλαμίνη [BnN(R)R΄][7]:

PhCH2F+R´NHRPhCH2N(R)R´+HF

Υποκατάσταση από φωσφύλιο

Με φωσφίνη σχηματίζει βενζυλοφωσφίνη[8]:

PhCH2F+PH3PhCH2PH2+HF

Υποκατάσταση από νιτροομάδα

Με νιτρώδη άργυρο (AgNO2) παράγεται (νιτρομεθυλο)βενζόλιο (BnNO2)[9]:

PhCH2F+AgNO2PhCH2NO2+AgF

Υποκατάσταση από φαινύλιο

Με επίδραση τύπου Friedel-Crafts σε βενζόλιο παράγεται διφαινυλομεθάνιο[10]:

PhH+PhCH2FAlCl3PhCH2Ph+HF

Παραγωγή οργανομεταλλικών ενώσεων

1. Με λίθιο (Li). Παράγεται βενζυλολίθιο:

PhCH2F+2Li|Et2O|PhCH2Li+LiF

2. Με μαγνήσιο (Mg) (αντιδραστήριο Grignard)[11]:

PhCH2F+Mg|Et2O|PhCH2MgF

Αναγωγή

1. Με λιθιοαργιλιοϋδρίδιο (LiAlH4) παράγεται τολουόλιο[12]:

4PhCH2F+LiAlH44PhCH3+LiF+AlF3

2. Με «υδρογόνο εν τω γενάσθαι», δηλαδή μέταλλο + οξύ παράγεται τολουόλιο[13]:

PhCH2F+Zn+HClPhCH3+ZnClF

3. Με σιλάνιο, παρουσία τριφθοριούχου βορίου παράγεται τολουόλιο[14]:

PhCH2F+SiH4BF3PhCH3+SiH3F

4. Αναγωγή από ένα αλκυλοκασσιτεράνιο. Π.χ.[15]:

PhCH2F+RSnH3PhCH3+RSnH2F

Αντιδράσεις προσθήκης

1. Σε αλκένια. Π.χ. με αιθένιο (CH2=CH2) παράγει 3-φαινυλο-1-φθοροπροπάνιο (PhCH2CH2CH2F):

PhCH2F+CH2=CH2PhCH2CH2CH2F

2. Σε αλκίνια. Π.χ. με αιθίνιο (HC≡CH) παράγει 3-φαινυλο-1-φθοροπροπένιο (PhCH2CH=CHF):

PhCH2F+HCCHPhCH2CH=CH2F

3. Η αντίδραση του φθορομεθυλοβενζολίου με συζυγή αλκαδιένια αντιστοιχεί κυρίως σε 1,4-προσθήκη, αν και είναι επίσης δυνατές η 1,2-προσθήκη και η 3,4-προσθήκη, με τη χρήση κατάλληλων συνθηκών. Π.χ[16]:

RCH=CHCH=CH2+PhCH2FRCHFCH=CHCH2CH2Ph (1,4-προσθήκη)
RCH=CHCH=CH2+PhCH2FRCH=CHCHFCH2CH2Ph (1,2-προσθήκη)
RCH=CHCH=CH2+PhCH2F12RCHFCH(CH2Ph)CH=CH2+12RCH(CH2Ph)CHFCH=CH2 (3,4-προσθήκη)

4. Σε κυκλοαλκάνια που έχουν τριμελή ή τετραμελή δακτύλιο. Π.χ. με κυκλοπροπάνιο παράγει 4-φαινυλο-1-φθοροβουτάνιο:

κυκλοπροπάνιο +PhCH2FPhCH2CH2CH2CH2F

5. Σε ετεροκυκλικές ενώσεις που έχουν τριμελή ή τετραμελή δακτύλιο. Π.χ. με εποξυαιθάνιο παράγει βενζοξυ-2-φθοραιθάνιο[17]:

+PhCH2FFCH2CH2OCH2Ph

Αντιδράσεις ηλεκτρονιόφιλης υποκατάστασης

  • Η παρουσία του φθορομεθυλίου απενεργοποιεί μερικώς τον αρωματικό χαρακτήρα, κάνοντας τις παρακάτω αντιδράσεις πιο αργές σε σύγκριση με τις αντίστοιχες του βενζολίου. Παράγονται μετα- παράγωγα.

Νίτρωση

Με νίτρωση παράγει μετανιτρο(φθορομεθυλο)βενζόλιο[18]:

PhCH2F+HNO3π.H2SO4μC6H4(NO2)CH2F+H2O

Σουλφούρωση

Με σουλφούρωση παράγει μετα(φθορομεθυλο)βενζοσουλφονικό οξύ[18]:

PhCH2F+H2SO4μC6H4(CH2F)SO3H+H2O

Αλογόνωση

Με αλογόνωση παράγει μετααλο(φθορομεθυλο)βενζόλιο[18]:

PhCH2F+X2FeX3μC6H4(X)CH2F+HX

  • όπου Χ F ή Br. Τα άλλα αντίστοιχα αλονονίδια προκύπτουν σε δεύτερη φάση με υποκατάσταση αυτών με χρήση KI ή Hg2F2, αντίστοιχα.

Αλκυλίωση

Με αλκυλίωση κατά Friedel-Crafts παράγει μετααλκυλο(φθορομεθυλο)βενζόλιο[18]:

PhCH2F+RXAlX3μC6H4(R)CH2F+HX

Ακυλίωση

Με ακυλίωση κατά Friedel-Crafts παράγει μεταακυλοφθοροβενζόλιο[18]:

PhCH2F+RCOXAlX3μC6H4(CH2F)COR+HX

Υδροξυλίωση

Με υδροξυλίωση κατά Friedel-Crafts παράγει μετα(μεθυλοφθορο)φαινόλη[18]:

PhCH2F+XOHAlX3μC6H4(CH2F)OH+HX

Αμίνωση

Με αμίνωση κατά Friedel-Crafts παράγει μετα(φθορομεθυλο)ανιλίνη[18]:

PhCH2F+NH2XAlX3μC6H4(CH2F)NH2+HX

Καρβοξυλίωση

Με καρβοξυλίωση κατά Friedel-Crafts προς μετα(φθορομεθυλο)βενζοϊκό οξύ[18]:

PhCH2F+XCOOHAlX3μC6H4(CH2F)COOH+HX

Αναγωγή

Με υδρογόνωση παράγει(φθορομεθυλο)κυκλοεξάνιο[19]:

PhCH2F+3H2PtC6H11CH2F

Οζονόλυση

Με Οζονόλυση παράγει αιθανοδιάλη και 2-οξο-3-φθοροπροπανάλη[20]:

PhCH2F+2O32O=CHCH=O+FCH2COCHO

Αλομεθυλίωση

Με αλομεθυλίωση κατά Blanc παράγει μετα(αλομεθυλο)(φθορομεθυλο)βενζόλιο[6]:

PhCH2F+HCHO+HXZnX2μC6H4(CH2F)CH2X+H2O

Παραγωγή και παρεμβολή βενζυλενίου

Με επίδραση πυκνού διαλύματος υδροξείδιου του καλίου αποσπάται υδροφθόριο παράγοντας βενζυλένιο[21]:

PhCH2F+KOH[PhCH:]+KF+H2O

  • Το ασταθές βενζυλένιο στη συνέχεια συμπεριφέρεται σα δίριζα και παρεμβάλλεται σε δεσμούς C-Η ή προσθέτεται σε πολλαπλούς δεσμούς, σχηματίζοντας τριμελείς δακτύλιους. Παραδείγματα:

1. Παρεμβολή στον εαυτό του:

2PhCH2F+KOH213PhCH2CHFPh+213oPhCH2(C6H4)CH2F+213μPhCH2(C6H4)CH2F+113πPhCH2(C6H4)CH2F+KF+H2O+
+213 7-φαινυλο-1-φθορομεθυλοκυκλοεπτατριένιο +213 7-φαινυλο-2-φθορομεθυλοκυκλοεπτατριένιο +213 7-φαινυλο-3-φθορομεθυλοκυκλοεπτατριένιο

2. Παρεμβολή και προσθήκη στο αιθένιο:

CH2=CH2+PhCH2F+KOH45PhCH2CH=CH2+KF+H2O+15 φαινυλοκυκλοπροπάνιο

3. Παρεμβολή και προσθήκη στο αιθίνιο:

HCCH+PhCH2F+KOH23PhCH2CCH+KF+H2O+13 φαινυλοκυκλοπροπένιο

4. Παρεμβολή και προσθήκη στο βενζόλιο:

PhH+PhCH2F+KOH12PhCH2Ph+KF+H2O+12 7-φαινυλοκυκλοεπτατριένιο

5. Παρεμβολή και προσθήκη στη μεθανάλη:

HCHO+PhCH2F+KOHKF+H2O+23PhCH2CHO+13 φαινυλοξιράνιο

Σημειώσεις και αναφορές

  1. Τα δεδομένα προέρχονται εν μέρει από το «Table of periodic properties of thw Ellements», Sagrent-Welch Scientidic Company και Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, Σελ. 34.
  2. Δεσμός 6 κέντρων και 6 ηλεκτρονίων
  3. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 155, §6.7.2, R = PhCH2, X = F και SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999, σελ.186, Πρ.11.34, F αντί Br
  4. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 155, §6.7.2, R = PhCH2, X = F.
  5. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 185, §7.2.8.
  6. 6,0 6,1 Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 360, §16.5.5.
  7. 7,00 7,01 7,02 7,03 7,04 7,05 7,06 7,07 7,08 7,09 7,10 7,11 Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 186, §7.3.1.
  8. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 267, §11.3.Α1, R = Bn, X = F.
  9. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 244, §10.3.Α, R = Ph, X = F.
  10. Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991, §3.2. σελ.54
  11. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 187, §7.3.5, R = Bn, X = F.
  12. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 187, §7.3.3α, R = Bn, X = F.
  13. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 187, §7.3.3β, R = Bn, X = F.
  14. Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991, σελ. 291-293, §19.1.
  15. SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999, Σελ. 42, §4.3.
  16. SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999, §6.3., σελ. 79, εφαρμογή για αλκαδιένια και για Ε = Bn και Nu = F με βάση και την §8.2, σελ. 116-117.
  17. Ν. Αλεξάνδρου, Α. Βάρβογλη, Δ. Νικολαΐδη: Χημεία Ετεροχημικών Ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1985, §2.1., σελ. 16-17, εφαρμογή γενικής αντίδρασης για Nu = F.
  18. 18,0 18,1 18,2 18,3 18,4 18,5 18,6 18,7 Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 360, §16.5.1.
  19. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 360, §16.5.2.
  20. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 360, §16.5.3.
  21. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 155, §6.7.3, R = PhCHF, PhCH2F αντί CH3Cl.

Πηγές

  • Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972
  • Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
  • SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
  • Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982
  • Ν. Αλεξάνδρου, Α. Βάρβογλη, Δ. Νικολαΐδη: Χημεία Ετεροχημικών Ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1985

Πρότυπο:Οργανοαλογονίδια