Όνειρο του δευτεροετούς

Από testwiki
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
Γραφική παράσταση των συναρτήσεων y = xx (κόκκινο, κάτω) και y = xx (γκρι, πάνω) στο διάστημα x ∈ (0, 1].

Στα μαθηματικά, το όνειρο του δευτεροετούς[1] είναι το ζεύγος των ταυτοτήτων (ειδικά η πρώτη)

01xxdx=n=1nn01xxdx=n=1(1)n+1nn=n=1(n)n

ανακαλύφθηκε το 1697 από τον Γιόχαν Μπερνούλι.

Οι αριθμητικές τιμές αυτών των σταθερών είναι περίπου 1,291285997... και 0,7834305107..., αντίστοιχα.

Η ονομασία «όνειρο του δευτεροετούς»[2] έρχεται σε αντίθεση με την ονομασία «όνειρο του πρωτοετούς[3] » που δίνεται στην εσφαλμένη[note 1] ταυτότητα Πρότυπο:Nowrap Το όνειρο του δευτεροετούς[4] έχει μια παρόμοια αίσθηση του υπερβολικά καλό για να είναι αληθινό, αλλά είναι αληθινό.

Απόδειξη

Οι αποδείξεις των δύο ταυτοτήτων είναι εντελώς ανάλογες, οπότε παρουσιάζεται εδώ μόνο η απόδειξη της δεύτερης. Τα βασικά συστατικά της απόδειξης είναι τα εξής:

  • για να γράψουμε xx=exp(xlnx) (χρησιμοποιώντας τον συμβολισμό Πρότυπο:Math για τον φυσικό λογάριθμο και Πρότυπο:Math για την εκθετική συνάρτηση),
  • για να αναπτύξετε exp(xlnx) χρησιμοποιώντας τη δυνάμοσειρά για Πρότυπο:Math- και
  • για να ολοκληρωθεί κατά όρους, χρησιμοποιώντας την ολοκλήρωση με αντικατάσταση[5].

Αναλυτικά, Πρότυπο:Math μπορεί να αναπτυχθεί ως εξής

xx=exp(xlogx)=n=0xn(logx)nn!.

Ως εκ τούτου,

01xxdx=01n=0xn(logx)nn!dx.

Με την ομοιόμορφη σύγκλιση της δυναμοσειράς, μπορεί κανείς να εναλλάξει την άθροιση και την ολοκλήρωση για να προκύψει

01xxdx=n=001xn(logx)nn!dx.

Για την αξιολόγηση των παραπάνω ολοκληρωμάτων, μπορούμε να αλλάξουμε τη μεταβλητή στο ολοκλήρωμα μέσω της αντικατάστασης x=exp(un+1). Με αυτή την αντικατάσταση, τα όρια ολοκλήρωσης μετατρέπονται σε 0<u<, δίνοντας την ταυτότητα

01xn(logx)ndx=(1)n(n+1)(n+1)0uneudu.

Με την ολοκλήρωση της ταυτότητας του Όιλερ για τη συνάρτηση Γάμμα, έχουμε

0uneudu=n!,

έτσι ώστε

01xn(logx)nn!dx=(1)n(n+1)(n+1).

Αθροίζοντας αυτά (και αλλάζοντας την ευρετηρίαση ώστε να ξεκινά από Πρότυπο:Math αντί για Πρότυπο:Math) προκύπτει ο τύπος.

Ιστορική απόδειξη

Η αρχική απόδειξη, που δόθηκε στο Μπερνούλι,Πρότυπο:Sfn και παρουσιάστηκε σε εκσυγχρονισμένη μορφή στο Ντάνχαμ,Πρότυπο:Sfn διαφέρει από την παραπάνω στο πώς υπολογίζεται το κατά όρους ολοκλήρωμα 01xn(logx)ndx αλλά κατά τα άλλα είναι η ίδια, παραλείποντας τεχνικές λεπτομέρειες για την αιτιολόγηση των βημάτων (όπως η ολοκλήρωση κατά όρους). Αντί να ολοκληρώσει με αντικατάσταση, που δίνει τη συνάρτηση Γάμμα (η οποία δεν ήταν ακόμη γνωστή), ο Μπερνούλι χρησιμοποίησε την ολοκλήρωση κατά μέρη για τον επαναληπτικό υπολογισμό αυτών των όρων.

Η ολοκλήρωση κατά μέρη προχωρά ως εξής, μεταβάλλοντας τους δύο εκθέτες ανεξάρτητα για να προκύψει μια αναδρομή. Αρχικά υπολογίζεται ένα απροσδιόριστο ολοκλήρωμα, παραλείποντας τη σταθερά ολοκληρώσεως +C τόσο επειδή αυτό γινόταν ιστορικά, όσο και επειδή πέφτει έξω κατά τον υπολογισμό του ορισμένου ολοκληρώματος.

Ολοκληρώνοντας xm(logx)ndx με αντικατάσταση u=(logx)n and dv=xmdx προκύπτει:

xm(logx)ndx=xm+1(logx)nm+1nm+1xm+1(logx)n1xdx(for m1)=xm+1m+1(logx)nnm+1xm(logx)n1dx(for m1)

(επίσης στον κατάλογο των ολοκληρωμάτων λογαριθμικών συναρτήσεων). Αυτό μειώνει τη δύναμη του λογαρίθμου στο ολοκλήρωμα κατά 1 (από n σε n1) και έτσι μπορεί κανείς να υπολογίσει το ολοκλήρωμα επαγωγικά, ως εξής

xm(logx)ndx=xm+1m+1i=0n(1)i(n)i(m+1)i(logx)ni

όπου (n)i υποδηλώνει το φθίνον παραγοντικό- υπάρχει πεπερασμένο άθροισμα επειδή η επαγωγή σταματά στο 0, αφού Πρότυπο:Mvar είναι ακέραιος.

Στην περίπτωση αυτή m=n και είναι ακέραιοι, οπότε

xn(logx)ndx=xn+1n+1i=0n(1)i(n)i(n+1)i(logx)ni.

Ολοκληρώνοντας από το 0 έως το 1, όλοι οι όροι εξαφανίζονται εκτός από τον τελευταίο όρο στο 1,[note 2] ο οποίος δίνει:

01xn(logx)nn!dx=1n!1n+1n+1(1)n(n)n(n+1)n=(1)n(n+1)(n+1).

Αυτό είναι ισοδύναμο με τον υπολογισμό της ολοκληρωτικής ταυτότητας του Euler Γ(n+1)=n! για τη συνάρτηση Γάμμα σε ένα διαφορετικό πεδίο (που αντιστοιχεί στην αλλαγή των μεταβλητών με αντικατάσταση), καθώς η ίδια η ταυτότητα του Όιλερ μπορεί επίσης να υπολογιστεί μέσω μιας ανάλογης ολοκλήρωσης κατά μέρη.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Δείτε επίσης

Βιβλιογραφία

Παραπομπές

Πρότυπο:Reflist

  1. Incorrect in general, but correct when one is working in a commutative ring of prime characteristic Πρότυπο:Mvar with Πρότυπο:Mvar being a power of Πρότυπο:Mvar. The correct result in a general commutative context is given by the binomial theorem.
  2. All the terms vanish at 0 because limx0+xm(logx)n=0 by l'Hôpital's rule (Bernoulli omitted this technicality), and all but the last term vanish at 1 since Πρότυπο:Math.

Πρότυπο:Refbegin

Πρότυπο:Refend

Πρότυπο:Refbegin

Πρότυπο:Refend

Πηγές

Πρότυπο:Portal bar Πρότυπο:Authority control