Κατάλογος τύπων που περιλαμβάνουν το π

Από testwiki
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Πρότυπο:Πλαίσιο π (μαθηματική σταθερά)

Ακολουθεί ένας κατάλογος σημαντικών τύπων που περιλαμβάνουν τη μαθηματική σταθερά [[Π (μαθηματική σταθερά)|Πρότυπο:Pi]]. Πολλοί από αυτούς τους τύπους μπορούν να βρεθούν εδώ → Π.

Ευκλείδεια γεωμετρία

π=Cd=C2r

όπου Πρότυπο:Math είναι η περιφέρεια ενός κύκλου, Πρότυπο:Math είναι η διάμετρος και Πρότυπο:Math είναι η ακτίνα. Γενικότερα,

A=πr2

όπου Πρότυπο:Math είναι το εμβαδόν ενός κύκλου. Γενικότερα,

A=πab

όπου Πρότυπο:Math είναι το εμβαδόν που περικλείεται από μια έλλειψη με μεγάλο άξονα τον Πρότυπο:Math και μικρό άξονα τον Πρότυπο:Math.

C=2πagm(a,b)(a12n=22n1(an2bn2))

όπου Πρότυπο:Math είναι η περιφέρεια μιας έλλειψης με μεγάλο άξονα τον Πρότυπο:Math και μικρό άξονα τον Πρότυπο:Math και an,bn είναι οι αριθμητικές και γεωμετρικές επαναλήψεις του agm(a,b), δηλαδή του αριθμητικού-γεωμετρικού μέσου (όρου) των Πρότυπο:Math και Πρότυπο:Math με αρχικές τιμές a0=a και b0=b.

A=4πr2

όπου Πρότυπο:Math είναι το εμβαδόν μεταξύ της μάγισσας της Ανιέσι και της ασυμπτωτικής γραμμής της. Το Πρότυπο:Math είναι η ακτίνα του κύκλου που ορίζουμε.

A=(k+1)(k+2)πr2

όπου Πρότυπο:Math είναι το εμβαδόν μιας επικυκλοειδούς καμπύλης με τον μικρότερο κύκλο να έχει ακτίνα Πρότυπο:Math και τον μεγαλύτερο κύκλο να έχει ακτίνα Πρότυπο:Math (k), υποθέτοντας ότι το αρχικό σημείο βρίσκεται στον μεγαλύτερο κύκλο.

V=43πr3

όπου Πρότυπο:Math είναι ο όγκος μιας σφαίρας και Πρότυπο:Math είναι η ακτίνα.

SA=4πr2

όπου Πρότυπο:Math είναι το εμβαδόν της επιφάνειας μιας σφαίρας και Πρότυπο:Math είναι η ακτίνα.

H=12π2r4

όπου Πρότυπο:Math είναι ο υπερόγκος μιας 3-σφαίρας και Πρότυπο:Math είναι η ακτίνα.

SV=2π2r3

όπου Πρότυπο:Math είναι ο όγκος της επιφάνειας μιας 3-σφαίρας και Πρότυπο:Math είναι η ακτίνα.

Κανονικά κυρτά πολύγωνα

Άθροισμα Πρότυπο:Math εσωτερικών γωνιών ενός κανονικού κυρτού πολυγώνου με Πρότυπο:Math πλευρές:

S=(n2)π

Εμβαδόν Πρότυπο:Math ενός κανονικού κυρτού πολυγώνου με Πρότυπο:Math πλευρές και μήκος πλευράς Πρότυπο:Math:

A=ns24cotπn

Φυσική

  • Περίοδος απλού εκκρεμούς με μικρό πλάτος ταλάντωσης:
    T2πLg

Τύποι που υπολογίζουν το π

Ολοκληρώματα

2111x2dx=π (ολοκληρώνουμε δύο φορές την συνάρτηση y(x)=1x2 για να πάρουμε το εμβαδόν του μοναδιαίου κύκλου)
sechxdx=π
te1/2t2x2+xtdxdt=tet21/2x2+xtdxdt=π
11dx1x2=π
dx1+x2=π[1] (κατανομή Κωσύ)
sinxxdx=π (ολοκλήρωμα Ντίριχλετ)
ex2dx=π (ολοκλήρωμα Γκάους).
dzz=2πi (όταν η διαδρομή της ολοκλήρωσης "τυλίγεται" μια φορά αριστερόστροφα γύρω από το 0. Δείτε επίσης Ολοκληρωτικός τύπος του Κωσύ).
0ln(1+1x2)dx=π[2]
01x4(1x)41+x2dx=227π
01x2(1+x)41+x2dx=π1715
0xα1x+1dx=πsinπα,0<α<1
0dxx(x+a)(x+b)=πagm(a,b) (όπου agm είναι ο αριθμητικός-γεωμετρικός μέσος (όρος). Δείτε επίσης Ελλειπτικό ολοκλήρωμα)

Παρατηρήστε ότι στις άρτιες συναρτήσεις, f(x)=f(x), οι τύποι της μορφής aaf(x)dx μπορούν επίσης να γραφτούν ως 20af(x)dx.

Αποτελεσματικές άπειρες σειρές

k=0k!(2k+1)!!=k=02kk!2(2k+1)!=π2 (δείτε επίσης Διπλό παραγοντικό)
k=0k!2k(2k+1)!!=2π33
k=0k!(2k)!(25k3)(3k)!2k=π2
k=0(1)k(6k)!(13591409+545140134k)(3k)!(k!)36403203k=427093440010005π (αλγόριθμος Chudnovsky)
k=0(4k)!(1103+26390k)(k!)43964k=980122π (βλέπε σειρά του Σρινιβάσα Ραμανούτζαν)

Τα ακόλουθα είναι αποτελεσματικά για τον υπολογισμό αυθαίρετων δυαδικών ψηφίων του Πρότυπο:Pi:

k=0(1)k4k(24k+1+24k+2+14k+3)=π[3]
k=0116k(48k+128k+418k+518k+6)=π (τύπος των Bailey–Borwein–Plouffe)
k=0116k(88k+2+48k+3+48k+418k+7)=2π
k=0(1)k210k(254k+114k+3+2810k+12610k+32210k+52210k+7+110k+9)=26π

Σειρά Plouffe για τον υπολογισμό αυθαίρετων δεκαδικών ψηφίων του Πρότυπο:Pi:[4]

k=1k2kk!2(2k)!=π+3

Άλλες άπειρες σειρές

ζ(2)=112+122+132+142+=π26 (δείτε επίσης Πρόβλημα της Βασιλείας και Συνάρτηση ζήτα Ρίμαν)
ζ(4)=114+124+134+144+=π490
ζ(2n)=k=11k2n=112n+122n+132n+142n+=(1)n+1B2n(2π)2n2(2n)!, όπου B2n είναι ένας αριθμός Μπερνούλι.
n=13n14nζ(n+1)=π[5]
n=17n18nζ(n+1)=(1+2)π
n=22(3/2)n3n(ζ(n)1)=lnπ
n=1ζ(2n)x2nn=lnπxsinπx,0<|x|<1
n=0(1)n2n+1=113+1517+19=arctan1=π4 (τύπος του Λάιμπνιτς)
n=0(1)(n2n)/22n+1=1+131517+19+111=π22 (Νεύτων, Second Letter to Oldenburg, 1676)[6]
n=0(1)n3n(2n+1)=11313+13251337+1349=3arctan13=π23 (σειρά Madhava)
n=1(1)n+1n2=112122+132142+=π212
n=11(2n)2=122+142+162+182+=π224
n=0(12n+1)2=112+132+152+172+=π28
n=0((1)n2n+1)3=113133+153173+=π332
n=0(12n+1)4=114+134+154+174+=π496
n=0((1)n2n+1)5=115135+155175+=5π51536
n=0(12n+1)6=116+136+156+176+=π6960

Γενικότερα,

n=0(1)n(2n+1)2k+1=(1)kE2k2(2k)!(π2)2k+1,k0

όπου E2k είναι ο 2k-οστός αριθμός Όιλερ.[7]

n=0(12n)(1)n2n+1=116140=π4
n=01(4n+1)(4n+3)=113+157+1911+=π8
n=1(1)(n2+n)/2+1|G((1)n+1+6n3)/4|=|G1|+|G2||G4||G5|+|G7|+|G8||G10||G11|+=3π
n=1(1)n+1n(n+1)(2n+1)=π3 (σειρά Nilakantha)
n=1F2nn2(2nn)=4π2255 (όπου Fn είναι ο n-οστός αριθμός Φιμπονάτσι)
n=1σ(n)e2πn=12418π (όπου σ είναι η συνάρτηση αθροίσματος διαιρετών)
π=n=1(1)ϵ(n)n=1+12+13+1415+16+17+18+19110+111+112113+(όπου ϵ(n) είναι ο αριθμός των πρώτων παραγόντων της μορφής p1(mod4) του n)[8][9]
π2=n=1(1)ε(n)n=1+1213+14+151617+18+19+(όπου ε(n) είναι ο αριθμός των πρώτων παραγόντων της μορφής p3(mod4) του n)[10]
π=n=(1)nn+1/2
π2=n=1(n+1/2)2[11]

Οι δύο τελευταίοι τύποι

πsinπx=n=(1)nn+x(πsinπx)2=n=1(n+x)2

είναι ειδικές περιπτώσεις που παράγουν άπειρους ανάλογους τύπους για το π, όταν το x.

Τύποι του Τζον Μασίν

π4=arctan1
π4=arctan12+arctan13
π4=2arctan12arctan17
π4=2arctan13+arctan17
π4=4arctan15arctan1239 (ο αρχικός τύπος του Μασίν)
π4=5arctan17+2arctan379
π4=6arctan18+2arctan157+arctan1239
π4=12arctan149+32arctan1575arctan1239+12arctan1110443
π4=44arctan157+7arctan123912arctan1682+24arctan112943

Άπειρα γινόμενα

π4=(p1(mod4)pp1)(p3(mod4)pp+1)=34547811121312 (Όιλερ)

όπου οι αριθμητές είναι οι περιττοί πρώτοι αριθμοί. Κάθε παρονομαστής είναι το πολλαπλάσιο του 4 που είναι πιο κοντά στον αριθμητή.

3π6=(p1(mod6)ppp1)(p5(mod6)ppp+1)=5676111213121718
π2=n=1(2n)(2n)(2n1)(2n+1)=2123434565678789 (βλέπε επίσης γινόμενο Γουάλις)
π2=n=1(1+1n)(1)n+1=(1+11)+1(1+12)1(1+13)+1 (άλλη μορφή του γινομένου του Γουάλις)

Ο τύπος του Viète:

2π=222+222+2+22

Ένας τύπος διπλού άπειρου γινομένου που περιλαμβάνει την ακολουθία Θουέ-Μορς:

π2=m1n1((4m2+n2)(4m2+2n1)24(2m2+n1)(4m2+n1)(2m2+n))ϵn,

όπου ϵn=(1)tn και tn είναι η ακολουθία Θουέ-Μορς Πρότυπο:Harvard citation.

Τύποι με τόξο εφαπτομένης

π2k+1=arctan2ak1ak,k2
π4=k2arctan2ak1ak,

όπου ak=2+ak1 τέτοιο ώστε a1=2.

π2=k=0arctan1F2k+1=arctan11+arctan12+arctan15+arctan113+

όπου Fk είναι ο κ-οστός αριθμός Φιμπονάτσι.

π=arctana+arctanb+arctanc

όταν ισχύει ότι a+b+c=abc και a, b, c είναι θετικοί πραγματικοί αριθμοί. Μια ειδική περίπτωση είναι:

π=arctan1+arctan2+arctan3.

Μιγαδικές συναρτήσεις

eiπ+1=0 (ταυτότητα του Όιλερ)

Οι παρακάτω ισοδυναμίες ισχύουν για οποιονδήποτε μιγαδικό αριθμό z:

ezzπ
ez=1z2πi[12]

Επίσης,

1ez1=limNn=NN1z2πin12,z.

Συνεχή κλάσματα

4π=1+122+322+522+722+
π=3+126+326+526+726+
π=41+123+225+327+429+
2π=6+2212+6212+10212+14212+18212+
π=421+1111+2121+313

Επαναληπτικοί αλγόριθμοι

a0=1,an+1=(1+12n+1)an,π=limnan2n
a1=0,an+1=2+an,π=limn2n2an (Στενά συνδεδεμένο με τον τύπο του Viète)
k,a1=2k,an+1=an+2k(1tan(2k1an)),π=2k+1limnan (τετραγωνική σύγκλιση)[13]
a1=1,an+1=an+sinan,π=limnan (κυβική σύγκλιση)[14]
a0=23,b0=3,an+1=hm(an,bn),bn+1=gm(an+1,bn),π=limnan=limnbn (αλγόριθμος του Αρχιμήδη, βλέπε επίσης αρμονικός μέσος και γεωμετρικός μέσος)[15]

Ασυμπτωτικοί τύποι

(2nn)4nπn (ασυμπτωτικός ρυθμός αύξησης των κεντρικών διωνυμικών συντελεστών)
Cn4nπn3 (ασυμπτωτικός ρυθμός αύξησης των Καταλανικών αριθμών)
n!2πn(ne)n (Τύπος Στίρλινγκ)
logn!(n+12)lognn+log2π2
k=1nφ(k)3n2π2 (όπου φ είναι η συνάρτηση Όιλερ)
k=1nφ(k)k6nπ2

Το σύμβολο σημαίνει ότι η αναλογία της αριστερής πλευράς και της δεξιάς πλευράς τείνει στο 1 όσο το n.

Το σύμβολο σημαίνει ότι η διαφορά μεταξύ της αριστερής και της δεξιάς πλευράς τείνει στο 0 όσο το n.

Ανάμικτοι τύποι

Γ(s)Γ(1s)=πsinπs (τύπος ανάκλασης του Όιλερ, βλέπε Συνάρτηση γάμμα)
πs/2Γ(s2)ζ(s)=π(1s)/2Γ(1s2)ζ(1s) (η συναρτησιακή εξίσωση της συνάρτησης ζήτα του Ρίμαν)
eζ(0)=2π
eζ(0,1/2)ζ(0,1)=π (όπου ζ(s,a) είναι η συνάρτηση ζήτα του Hurwitz και η παράγωγος λαμβάνεται ως προς την πρώτη μεταβλητή)
π=B(1/2,1/2)=Γ(1/2)2 (δείτε επίσης Συνάρτηση βήτα)
π=Γ(3/4)4agm(1,1/2)2=Γ(1/4)4/3agm(1,2)2/32
iπ=Log(1)=limnn((1)1/n1) (όπου Log είναι η κύρια τιμή του μιγαδικού λογάριθμου)[note 2]
1π212=limn1n2k=1n(nmodk) (όπου nmodk είναι το υπόλοιπο κατά τη διαίρεση του n με το k)
π=limr1r2x=rry=rr{1if x2+y2r0if x2+y2>r (αθροίζοντας το εμβαδόν ενός κύκλου)
π=limn4n2k=1nn2k2 (άθροισμα Ρίμαν για τον υπολογισμό του εμβαδού του μοναδιαίου κύκλου)
π=limn24nn!4n(2n)!2=limn24nn(2nn)2=limn1n((2n)!!(2n1)!!)2 (συνδυάζοντας τον τύπο του Στίρλινγκ με το γινόμενο Γουάλις)

Σημειώσεις

  1. The relation μ0=4π107N/A2 was valid until the 2019 revision of the SI.
  2. The nth root with the smallest positive principal argument is chosen.

Παραπομπές

Περαιτέρω ανάγνωση