Πίνακας με εναλλασσόμενο πρόσημο

Από testwiki
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Πρότυπο:Image frame Στα μαθηματικά, ένας πίνακας με εναλλασσόμενο πρόσημο είναι ένας τετραγωνικός πίνακας με 0, 1 και -1, έτσι ώστε το άθροισμα κάθε γραμμής και στήλης να είναι 1 και οι μη μηδενικές καταχωρήσεις σε κάθε γραμμή και στήλη να εναλλάσσονται ως προς το πρόσημο. Αυτοί οι πίνακες γενικεύουν τους πίνακες μεταθέσεων και προκύπτουν φυσικά όταν χρησιμοποιείται η συμπύκνωση Ντόντγκσον για τον υπολογισμό ενός καθοριστικού παράγοντα[1]. Είναι επίσης στενά συνδεδεμένοι με το πρότυπο των έξι κορυφών με οριακές συνθήκες τοιχώματος περιοχής από τη στατιστική μηχανική. Για πρώτη φορά ορίστηκαν από τους Γουίλιαμ Μιλς, Ντέιβιντ Ρόμπινς και Χάουαρντ Ράμσεϊ στο πρώτο πλαίσιο.

Παραδείγματα

Ένας πίνακας αντιμετάθεσης είναι ένας πίνακας με εναλλασσόμενο πρόσημο, και ένας πίνακας με εναλλασσόμενο πρόσημο είναι ένας πίνακας αντιμετάθεσης εάν και μόνο εάν καμία εγγραφή δεν ισούται με Πρότυπο:Math.

Παράδειγμα ενός πίνακα εναλλασσόμενων προσήμων που δεν είναι πίνακας μετάθεσης είναι ο

Εικόνα παζλ
[0010100001110010].

Θεώρημα του πίνακα με εναλλασσόμενο πρόσημο

Το θεώρημα του πίνακα με εναλλασσόμενο πρόσημο δηλώνει ότι ο αριθμός των n×n πινάκων με εναλλασσόμενο πρόσημο είναι

k=0n1(3k+1)!(n+k)!=1!4!7!(3n2)!n!(n+1)!(2n1)!.

Οι πρώτοι όροι αυτής της ακολουθίας για n = 0, 1, 2, 3, … είναι

1, 1, 2, 7, 42, 429, 7436, 218348, … Πρότυπο:OEIS.

Αυτό το θεώρημα αποδείχθηκε για πρώτη φορά από τον Ντόρον Ζεϊλμπεργκερ το 1992[2]. Το 1995, ο Γκρεγκ Κούπερμπεργκ έδωσε μια σύντομη απόδειξη[3] βασισμένη στην εξίσωση Γιανγκ-Μπάξτερ για το πρότυπο των έξι κορυφών με οριακές συνθήκες τομέα-τοίχου, που χρησιμοποιεί έναν υπολογισμό της ορίζουσας που οφείλεται στον Ανατόλι Ιζεργκίν[4]. Το 2005, μια τρίτη απόδειξη δόθηκε από την Ίλσε Φίσερ χρησιμοποιώντας αυτό που ονομάζεται μέθοδος του τελεστή[5].

Πρόβλημα Ραζούμοφ-Στρογκάνοφ

Το 2001, οι Α. Ραζούμοφ και Γ. Στρογκάνοφ υπέθεσαν μια σύνδεση μεταξύ του μοντέλου βρόχων Ο(1), του μοντέλου πλήρως συσκευασμένων βρόχων (FPL) και των ASMs.[6] Η εικασία αυτή αποδείχθηκε το 2010 από τους Καντίνι και Σπορτιέλο.[7]

Δημοσιεύσεις

Δείτε επίσης

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές

  1. Πρότυπο:Citation
  2. Zeilberger, Doron, "Proof of the alternating sign matrix conjecture", Electronic Journal of Combinatorics 3 (1996), R13.
  3. Kuperberg, Greg, "Another proof of the alternating sign matrix conjecture", International Mathematics Research Notes (1996), 139-150.
  4. "Determinant formula for the six-vertex model", A. G. Izergin et al. 1992 J. Phys. A: Math. Gen. 25 4315.
  5. Πρότυπο:Cite journal
  6. Razumov, A.V., Stroganov Yu.G., Spin chains and combinatorics, Journal of Physics A, 34 (2001), 3185-3190.
  7. L. Cantini and A. Sportiello, Proof of the Razumov-Stroganov conjectureJournal of Combinatorial Theory, Series A, 118 (5), (2011) 1549–1574,

Πρότυπο:Authority control Πρότυπο:Portal bar